ฉันจำได้ว่าทุกคืนวันพุธฉันมักจะเกาะหน้าจอเพื่อดูรายการเพลงรายการหนึ่งที่มีชื่อว่า I can see your voice ที่ดูก็ไม่ใช่ก็ไม่ใช่เพราะว่า อยากดูรองเท้าสีแสบตาของพิธีกร กันต์ ลิงหรอกนะ แต่ที่ดูก็เพราะ รูปแบบรายการที่แปลกใหม่

รายการนี้จะเป็นการหาคนเสียงเพราะมาร้องเพลงคู่กับนักร้องชื่อดังที่จะเปลี่ยนไปทุกสัปดาห์นอกจากนี้ยังมีนักสืบมาช่วยอีก 5 คน  ซึ่งรายการนี้มี 5 รอบ ดังนี้

รอบที 1  เป็นการวิเคราะห์เสียงจากคลิปว่าใครเพราะใครเพี้ยน  โดยใจะได้ฟังเพียงนิดเดียว และต้องคัดออก1คน

รอบที่ 2 รอบนี้นักรองปริศนาต้องแนะนำตัว   และคัดออกอีก 1คน

รอบที่ 3 นักร้องปริศนาต้องลิปซิงค์   และคัดออกอีก 2 คน

รอบที่ 4   นักร้องปริศนาต้องเต้น  แตกต่างจากเมื่อก่อนที่จะต้องบอกคีย์เวิร์ด        และคัดออกอีก  1  คน     รอบแรกคัดออกไปหนึ่งคนและเลือกที่จะร้องเพลงคู่อีก1คน    (คนที่ไม่ได้ถูกเลือกก็จะถูกคัดออกอัตโนมัติ

รอบสุดท้าย เป็นการร้องเพลงคู่กับนักร้องที่มาในแต่ละสัปดาห์ในรอบนี้จะเป็นการวัดดวงไปเลยว่า จะเพราะหรือเพี้ยน

     หลังจากดูไปหลายตอนก็เริ่มรู้สึกว่านักสืบท้าบ่อยไป  คนนั้นก็ท้าคนนี้ก็ท้า  แถมบางครั้งก็แซวจนเกินพอดีประกอบกับช่วงนั้น ละครแอคชั่นเรื่องใหม่(นักรบตาปีศาจ) มาพอดี เลยหันไปดูละครเรื่องนี้แทนและกลายเป็น  FC หมอนาระ เอ๊ย หมอนรา กะผู้พันสมุทร ในที่สุด    หลังจากละครจบ ก็กลับมาดูไอแคนอีกครั้งและพบว่า รายการได้มีการปรับรูปแบบใหม่ ให้สนุกขึ้น จากเดิมให้นักร้องปริศนาแต่ละหมายเลขร้องเดี่ยวก็สามารถร้องเป็นกลุ่ม หรือคู่ ได้ นอกจากนี้ก็ยังลดการท้าลง ซึ่งดีกว่าแต่ก่อนมากจากการดูรายการนี้มาตลอดก็พบว่า มันไม่มีอะไรที่แน่นอน บางครั้งนักสืบก็เดาผิด เดาถูก  จากจุดนี้ ทำให้รู้ว่า เราไม่ควรตัดสินคนจากภายนอก  บางคนแต่งตัวสวยๆกลับเพี้ยน จนถึงเพี้ยนแหลกบางคนแต่งตัวแปลกๆ กลับเพราะถึงเพราะมาก  ดังสุภาษิตที่ว่า“Don't judge a book by its cover”.