ผมยังคงจำครั้งแรกที่ผมได้เจอกับเธอได้อยู่เลย แต่ถ้าจะนับจริงๆ ครั้งแรกสุดเราไม่ได้เจอกันตรงๆ เธอคือผู้ช่วยชีวิตผม เอมี่ และรอรี่ ให้รอดจากเงื้อมมือของดาเล็ค เราพบกันผ่านเสียงที่ได้เธอคอยนำทาง และสุดท้าย ... ก็อย่างที่รู้ๆ กัน

ครั้งต่อมา เราพบกันในช่วงฤดูหนาวที่หิมะตกหนัก เธอช่างสดใส และเป็นมิตรยิ่งกว่าใครๆ แถมเธอยังดึงผมเข้าไปจูบอีก ให้ตายสิ ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับผมก็เถอะ แต่ผมก็ตกใจนะ ผมไม่คิดว่าผู้หญิงยุคนั้นจะเป็นแบบนี้ อาจจะเป็นแค่เธอคนเดียวก็เป็นได้ ที่จริงเธอก็คือผู้ช่วยชีวิตผม อีกครั้งแล้ว และผลสุดท้าย ก็ออกมาแบบเดิม อย่างที่เรารู้ๆ กัน

ครั้งที่สามที่เราพบกัน ผมดึใจเอามากๆ ผมย้อนกลับไปเฝ้าดูคุณ และผมอยากทะนุถนอมคุณเอาไว้ไม่ให้เป็นเหมือนเมื่อครั้งก่อนๆ 

เราออกเดินทางด้วยกัน ผจญภัยไปในที่ที่อันตรายด้วยกัน ผมพยายามปกป้องคุณ จวบจนกระทั่งวันสุดท้ายของผม

วันสุดท้ายของผมในร่างนี้

อันที่จริงผมก็ยังเป็นคนเดิม แค่ยกเครื่องเปลี่ยนร่างใหม่ แต่ทุกๆ อย่างยังคงเดิม

อืม ยกเว้นเรื่องที่ผมไม่ชอบกอดไว้หนึ่งเรื่องก็แล้วกัน

คนแรกที่ผมเจอก็คือคุณ 

อ่า ผมอาจจะเล่าเรื่องนี้มาหลายรอบแล้ว แต่ก็เอาเถอะ เรื่องราวของคุณ ก็มีให้ผมเล่าได้ตลอดเวลานั่นแหละ

เรื่องราวการเดินทางของเรา ผมไม่แน่ใจว่ามันสิ้นสุดที่ตรงไหน 

ถ้าไม่นับการที่ผมพยายามเขียนเวลาขึ้นใหม่ ณ ตอนนั้นนะ

อันที่จริง ผมอยากให้เวลาของเราสองคนมีมากกว่านี้ ผมจะได้มีเวลาพาคุณไปหลายๆ ที่ ยังมีอีกหลายที่ที่ผมอยากพาคุณไป

 

อ่า ... ผมต้องพ่ายแพ้ต่อความดื้อรั้นของคุณ ไม่สิ ของตัวผมเอง ที่จะพยายามพาคุณกลับมา แต่เชื่อผมเถอะ เมมโมรี่บล็อกนั่นทำอะไรผมไม่ได้มากเท่าไหร่ เพราะเรื่องราว เสียง สัมผัส สถานที่ที่ผมกับคุณได้ใช้เวลาร่วมกันมันยังคงวนเวียนอยู่ข้างในหัวของผมตลอดมา

ฝ่ามือเล็กๆ ของคุณช่างน่าทะนุถนอมราวกับเด็กๆ น่าจะเป็นเพราะตัวของคุณเล็กเหมือนเด็กด้วยล่ะมั้ง เลยทำให้ทุกๆ อย่างของคุณเล็กไปซะหมด ฝ่าเท้าที่เล็กก็เช่นกัน โชคดีที่ในทาร์ดิส ผมมีรองเท้าเกือบทุกไซส์ ส่วนเสื้อผ้า ผมให้ทาร์ดิสจัดการดีกว่า เพราะผมคงไม่ถนัดเท่าไหร่

แต่ก็ช่างเถอะ

ในคืนนั้น คุณรู้ดี คุณรู้ดีเสมอ ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

คุณรู้ว่านั่นเป็นคืนสุดท้ายของเราทั้งคู่ ผมไม่สามารถทำอะไรให้คุณได้เลย ผมไม่สามารถช่วยคุณได้ ทั้งๆ ที่ผมควรจะช่วยคุณได้

ผมไม่ลืมในสิ่งที่คุณบอกผมหรอกนะ

แต่เอาเถอะ

ถ้ามันเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับเราแล้วจริงๆ ผมก็อยากจะฝากรอยประทับไว้บนมือของคุณ เหมือนอย่างเคยก็แล้วกัน

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวใจทั้งสอง (ผมเป็นเอเลี่ยน มีหัวใจสองดวง เพราะฉะนั้น มันไม่ใช่เรื่องแปลก) 

จนถึงตอนนี้ ผมจำได้ทุกอย่างราวกับว่าไม่เคยได้ใช้ไอ้เจ้าเมมโมรี่บล็อกนั่น แต่ผมก็ไม่อยากจะนึกให้ผมคิดถึงหรอกนะ แม้มันจะตามมาหลอกหลอนผมก็ตาม

อย่างคำที่เธอเคยพูดเอาไว้ที่เนวาดา ตอนที่เมมโมรี่บล็อกมันยังมีผลอยู่ (อันนั้นผมจำได้) เธอพูดประมาณว่า "ความทรงจำจะเปลี่ยนเป็นเรื่องราวเมื่อคราวที่เราลืมมัน บางที บางส่วนในนั้นอาจจะกลายมาเป็นเพลง" 

มันก็เป็นอย่างนั้นแหละ เพลงที่ผมเล่นแต่ละครั้งหลังจากที่เธอหายไป มันยังคงเป็นเพลงเดิม แต่เปลี่ยนเวอร์ชั่นนิดๆ หน่อยๆ ก็แค่นั้น แต่เรื่องราวภายในเพลงนั้นก็ยังคงเหมือนเดิม 

เหมือนกับรอยจูบบนฝ่ามือของเธอ

Póg Amháin Eile (Irish) = one last kiss