"ผมยังจำวันแรกที่เราเจอกันได้อยู่เลย"

"ทำไมจู่ๆ ถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา นั่นดูไม่ใช่นิสัยคุณเลยนะ" เสียงเปียโนดังขึ้นราวกับกำลังล้ออีกคนอยู่

"ไม่ยักกะรู้ว่าเป็นเรื่องต้องห้าม" เขาก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน 

เรื่องราวสมัยยังเด็กถูกดึงกลับขึ้นมาพูดถึงอีกครั้ง บรรยากาศชวนยิ้มและเรื่องราวน่ารักๆ ของสองหนุ่มบนกัลลิเฟรย์ก็ทำให้สองคนใน The Vault มีความสุขและรู้สึกผ่อนคลายอีกครั้ง

"จำเรื่องที่คุณหกล้มได้มั้ย แล้วคุณก็ร้องไห้โยเย" 

"นั่นเป็นเพราะเรื่องอื่นต่างหากล่ะ" ชายแก่เถียงขึ้นมาทันทีราวกับว่าทั้งคู่กำลังอยู่ในวัยนั้น เหตุการณ์นั้น ช่วงเวลานั้น 

"คุณเคยคิดบ้างมั้ยว่าถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นั้น เราคงได้อยู่ด้วยกันแบบดีๆ ไม่เป็นอย่างวันนี้" เขาถามขึ้นเพื่อกลบความเงียบ เสียงกีตาร์ทึ่เขาเล่นดังขึ้นอย่างแผ่วเบา สำเนียงของมันช่างหวานและขมในเวลาเดียวกัน 

"เรื่องไหนล่ะ"

"ทำเป็นจำไม่ได้"

"ก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะไม่ล่ะมั้ง คุณก็รู้ ฉันไม่ใช่ผู้รักษาอย่างคุณ"

"ผมเหนื่อย"

"อันนี้ฉันก็เห็นอยู่"

"ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะไปไกลๆ ใช้ชีวิตอยู่อย่างเงียบๆ"

"คุณมีโอกาส แต่คุณก็ไม่ทำ"

"เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ ผมอุตส่าห์อารมณ์ดี"

"ก็ได้ๆ"

"ห้ามขอให้เล่นเพลงด้วย"  เขาพูดขึ้นราวกับรู้ทันว่าเธอจะต้องขอให้เขาเล่นเพลงให้เธอฟังอย่างแน่นอน

"อย่ามารู้ทัน"

"ผมรู้ตลอดน่า"

เขามักใช้เวลาว่างช่วงวันหยุดนั่งคุยกับเธอเป็นประจำ บางทีก็เข้าไปนั่งข้างใน บางครั้งก็คุยกันผ่านกำแพง ส่วนมากเขามักจะมีของติดไม้ติดมือเอาเข้าไปฝากเธอเสมอ 

"นี่" เขายื่นหนังสือให้ ไม่รู้ว่าเขาออกไปหยิบมาตอนไหน หรือว่าเอาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่

"อู้ว หนังสือหรอ"

"เอาไว้อ่านแก้เหงา ตอนผมไม่อยู่"

"คุณคิดว่าฉันเหงาหรอ"

"ไม่รู้สิ แค่คิดว่าคุณอาจจะเหงาเวลาผมไม่อยู่นานๆ"

"ฉันชินซะแล้วล่ะ"

"พูดเหมือนน้อยใจ"

"..." ไร้เสียงตอบรับนอกจากเสียงเปียโนลอยออกมาจากตู้กระจกนั้น

"ผมต้องไปแล้ว"

"วันนี้ไปเร็วจัง"

"ผมมีสอน"

"สอน สอน สอน เมื่อไหร่คุณจะเลิกสอนอะไรทำนองนี้"

"คุณอยากจะมาสอนด้วยกันมั้ยล่ะ"

"พูดจริงรึไง"

"เอาอะไรมั้ยเย็นนี้"

"อะไรก็ได้ ที่คุณชอบ"

"อะไรๆ ที่ผมชอบก็มักไม่ถูกใจคุณทั้งนั้นแหละ"

"อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่มันฝรั่งทอด และซูชิของโปรดคุณ"

"อ่า แย่ชะมัด เอาอย่างนั้นก็ได้"

เสียงเปียโนดังขึ้นไล่หลังเขาก่อนประตูจะถูกปิดลง เขาเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเศร้าๆ

ช่วงเวลาสมัยนั้นก็ยังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำเสมอ

She was my first friend, always so brilliant,  from the first day at Academy. So fast, so funny. 

She was my man crush.