ไม่รู้ว่ามีใครอยากอ่านหรือเปล่า เราไม่ได้หวังเรตติ้ง เพียงแค่อยากลองเขียนไดอารี่ดูบ้าง ต้องบอกก่อนว่าปัจจุบันเราก็ยังรักษาโรคซึมเศร้าอยู่ ยังไม่ได้หายดี อาการของแต่ละคนก็อาจจะไม่เหมือนกัน จุดประสงค์ของเราคืออยากให้ทุกคนเข้าใจกับโรคซึมเศร้าไปพร้อมกับเรา ตอนนี้เราก็ยังไม่เข้าใจร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก คิดซะว่าใช้ตัวเราเป็นกรณีศึกษาก็ได้ และอยากบอกว่าการที่เราไม่สบายเราก็ควรไปหาหมอนะ ตัวเราตั้งแต่เด็กเราจะได้ยินคำพูดพวกนี้เสมอ "อะไรกันเป็นเด็กอยู่แท้ๆ ป่วยได้ไง" "วัยรุ่นต้องแข็งแรง เดี๋ยวก็หาย" "ไปซื้อยาร้านขายยา กินแล้วนอนพักเดี๋ยวก็หาย" จนเราเองก็ไม่กล้าไปหาหมอตอนเด็กๆ สิ่งที่ผู้ใหญ่บอกกับเราแบบนี้เป็นเพราะการไปโรงพยาบาลเป็นเรื่องที่เสียเวลา เสียงาน และเสียอารมณ์ โดยเฉพาะกับชนชั้นกลางและล่าง ต้องยอมรับว่าโรงพยาบาลของรัฐในแต่ละวันมีคนไข้จำนวนมาก การจะไปหาหมอโรงพยาบาลรัฐคุณต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งวัน โดยต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปรับคิวการรักษาโดยที่คุณไปตั้งแต่หกโมงเช้า คุณอาจจะได้พบหมอช่วงบ่ายก็ได้ ปัจจัยขึ้นกับคนไข้อื่นๆ เคสหนัก เคสผู้สูงอายุที่อาจแซงคิวเราไปก่อน ก็ต้องทำใจไป แต่การไปโรงพยาบาลเอกชนก็ไม่ได้เร็วกว่าซักเท่าไหร่นัก แค่ดูไม่แออัดเท่าโรงพยาบาลของรัฐ การไปโรงพยาบาลเอกชนโดยปกติจะใช้เวลา 2-3 ชั่วโมง มันจะวุ่นวายตรงที่พยาบาลจะมาดูแลเยอะมาก(ซึ่งมีค่าพยาบาลนะครับ) และต้องมานั่งรอหมอ โดยที่พยาบาลจะโทรไปตามหมอลงมาตรวจก็ใช้เวลาประมาณ 15 นาที ตรวจอีกประมาณ 15 นาที ถ้ามีส่งตรวจก็ไปตรวจ กลับมาพบหมอ รับใบยา จ่ายเงิน รวมๆนะ โรงพยาบาลเอกชนสะดวกกว่าที่ไม่ต้องมาจองคิวแค่นั้นแหละ เหมือนเอาเงินมาซื้อเวลาส่วนนั้น การตรวจก็ใช้เวลาเท่ากับโรงพยาบาลรัฐปกติ