เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รวมเรื่องกุดYimp Praneet Charuphan-ngam
เรื่องกุด 001
  • “เดินเร็วจัง..” เพื่อนคนหนึ่งทัก ขณะที่กำลังเดินห้างด้วยกันกับเธอ
    “ฉันเดินเร็วเหรอ” เธอถามกลับ แต่คล้ายว่าเธอถามตัวเองมากกว่า
    “ใช่ เร็วมาก ดูสิ คนอื่นเขาไม่เห็นเดินเร็วอย่างเธอ นี่ไม่ค่อยได้เดินกับใครบ้างเลยรึไง”
    “เดินสิ” เธอตอบ และนึกไปถึงเขา

    เขาและเธอเป็นเพื่อนกัน
    การตกหลุมรักเขาเป็นเรื่องประหลาดสำหรับเธอมาก
    เธอเพียงแต่เผลอสบตากับเขานาน 3 วินาทีเห็นจะได้
    หนึ่ง
    สอง
    สาม
    .
    หลังจากนั้นเธอก็ไม่อาจลืมแววตาของเขาได้เลย

    “โดนหว่านเสน่ห์” เพื่อนเคยบอกเธอแบบนั้น เธอจะเชื่ออย่างนั้นไปเลยก็ได้
    ถ้าหากไม่ต้องสบตากับเขาบ่อยๆ ทั้งที่อยู่ท่ามกลางเพื่อนฝูงคนอื่น
    และรู้สึกว่า ทั้งคู่ต่างก็อยากให้มันดีกว่านี้
    ไม่รู้ว่าอะไรที่ต้องดีกว่านี้ ตัวเธอ? หรือ ตัวเขา?

    เขาและเธอไม่เคยรักกัน หากแต่ได้เดินด้วยกันบ่อยๆ
    เขาเป็นคนเดินเร็วและมักจะเดินนำหน้าเธออยู่เสมอ ส่วนเธอก็ชอบที่จะได้มองตามจังหวะการเดินของเขา
    ทุกก้าวของเขา มั่นใจ หนักแน่น และรวดเร็ว

    จังหวะการเดินมักบ่งบอกนิสัยของคนๆนั้น เธอคิด

    เธอเคยโกรธเขาถึงกับบอกเขาว่า “เราอาจจะเกลียดเธอก็ได้”
    เขายักไหล่บอกว่าไม่เป็นไร
    เพราะเขาต้องมั่นใจ หนักแน่น และก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เรื่องที่เธอเกลียดเขาก็จะเป็นเพียงเรื่องหนึ่ง..ที่อยู่ข้างหลัง

    นอกจากจะเดินเร็วมาก เขายังไม่เคยรอใครเลยสักคนเวลาที่ต้องข้ามถนน
    ทุกคนที่เขาและเธอรู้จักร่วมกันต่างทักท้วงเขาเรื่องนี

    ครั้งหนึ่ง..ในจำนวนการข้ามถนนด้วยกันนับร้อยครั้งของเขาและเธอ
    บนถนนเส้นเดิมที่เคยข้าม ตามเวลาปกติที่เคยเทียว รถราบนท้องถนนก็หนาแน่นตามปกติที่เคยเป็นมา
    ครั้งนั้น.. เขาหยุดยืนที่เส้นกลางถนน และยื่นมือของเขามาหาเธอ
    เป็นอีกครั้งที่เขาทำให้เธอตกอยู่ในภวังค์ 3 วินาที
    หนึ่ง
    สอง
    สาม

    เธอตัดสินใจไม่ยื่นมือออกไปคว้าจับมือเขาไว้

    อาจเพราะเธอรู้ดีว่า..
    นั่นจะเป็นครั้งเดียวที่เขาหยุดเดิน เพื่อรอให้เธอเดินไปพร้อมกั
    หรือจริงๆแล้วเธอก็แค่คิดผิ

    แต่นั่นก็เป็นครั้งเดียวจริงๆ.

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Pichit Cheshit (@fb2631362643585)
เรื่องกู๊ด 001
3
2
1
เขาคิดว่าเขาเดินเร็วแล้ว​ มีเธอคนเดียวนี่แหละ! ​ เพิ่งเคยพบเคยเจอ​.... ดันเดินเร็วกว่าเขาไปอีก​ นี่คือจุดเริ่มต้นของคำถามมากมายที่เขา​ อยากจะรู้จักเธอมากขึ้น

"เราเดินเร็วไปหรอ!?" ยังจะมาถามอีก! (เขาคิดในใจ)​
"ก็ไม่เชิง​ ผมแค่เดินไม่ทันแหละ?" (กวนตีนไป1ดอก)
เธอเดินต่อ​ เธอไม่รู้ว่าเขาพูดติดตลกหรือไม่ก็ปล่อยจอยลอยผ่านไป

การตกหลุมรักเธอเป็นเรื่องของความ สงสัย​ และ​อยากค้นหา​ ภาษานี้คงเรียกว่า​ "เสน่ห์ของเธอ"
เวลาเหมือนหยุดไป​ เมื่อเขาตั้งใจมองไปที่ปาก​ ตอนเธอกำลังพูดไป-ยิ้มไป-เบ้ปากไป​ ฟันหน้าเล็กๆ​ กับแก้มมหาศาลของเธอได้เปิดโลกที่เคยปิดไว้ของเขา​

ในเวลาเดียวกัน​ดวงตาของเธอกลับคล้ายมีเรื่องเศร้า​ลึกรสขม​
3
2
1
.
เขาไม่เคยรู้เลยว่าเขาจ้องมองตาเธอนานแค่ไหน​ จนเธอแอบเบนหน้าหลบอยู่บ่อยครั้ง

ตอนนั้นเขาไม่ได้รู้สึกถึงความน่ารักในเปลือกธรรมดาของเธอแม้แต่น้อย​ ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีอาการสั่นไหวของใจเขาเลย​ แต่เขาคล้ายตกลงไปในหลุมเทาๆแห่งความสงสัย​ "เธอเป็นคนแบบไหนกันนะ! ??"
3
2
1
.
หลังจากนั้น​ เขามีแต่เรื่องอยากถามและอยากรู้หลายอย่างในตัวเธอ​

เขาถาม​ -​ เธอตอบ​ เธอตอบ​ -​ เขาถามต่อ​
เขาถามแค่เธอฝ่ายเดียว
แทบจะไม่ได้เล่าอะไรในส่วนของเขาให้เธอฟังเลย
.
บางอย่างเธอเปิด แต่หลายอย่างเธอปิด​
เธอเริ่มสงสัยคืนบ้าง​ ด้วยการถามกลับสั้นๆ​ "ถามอะไรเยอะแยะ​ อยากรู้ไปทำไม!!?"
.
เออหวะ​ ทำไมนะ!?? เขาคิดในใจ​
3
2
1
.
นี่อาจคือสัญญาณที่เรียกว่า​ "คนตกหลุมรัก"

เขาและเธอ​ มีโอกาสได้เดินด้วยกันบ่อยขึ้น​ เธอเริ่มเดินช้าลง​ แต่ก็ยังถือว่าเร็วสำหรับเขาอยู่ และเขาก็เริ่มพยายามเดินให้เร็วขึ้น​ แต่มีความผ่อนคลายกว่าครั้งก่อนหน้า​

หลายครั้งที่เธอข้ามถนน​ เธอนำหน้าเขาเช่นเคย​ เธอมักจะข้ามถนนไปก่อนแล้วถึงรอเขาอีกฝั่ง

มีครั้งนั้นครั้งเดียว​ ผิดไปจากเดิมเล็กๆน้อย​
วันนั้นเธอกำลังจะข้ามถนน​ เส้นเดิมเวลาเดิม เธอมีท่าทีที่เปลี่ยนไป​จากเดิม​ ครั้งนั้นเธอมีอาการเก้ๆกังๆ​ต่างจากครั้งไหนๆ ระหว่างจะข้ามถนนไปเลยดุ่ยๆ​ กับหยุดรอเขาตัดสินใจ​ข้ามไปพร้อมกัน​

ครั้งนั้นภาพที่เขาเห็นชัดเจน​
ตอนถนนโล่งแล้ว​เธอไม่ข้าม​ แต่ทีจะข้ามเธอกำลังจะตัดสินใจคล้ายจะให้รถชนเอาดื้อๆ​

เขายื่นมือไปหาเธอทันที แทบไม่เขินอาย​ หรือใช้ความคิดใดๆ​ เสี่ยววินาทีเดียวเท่านั้น​เธอนิ่งงันไป​อย่างแข็งทื่อ​

วันนั้นเธอไม่ได้ยื่นมือของเธอให้เขาจับ​ เขาแค่ได้คว้าถุงผ้าใส่ของที่เธอพาดบ่า​ใบนั้นแล้วเดินข้ามถนนไปด้วยกัน​

เขายิ้ม​ เธอยิ้ม​
เขาเขิล​ แต่เธอเก็บงำ​

เขาอาจจะรู้ดีว่า​ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย​ ที่เขากับเธอจะเดินข้ามถนนไปด้วยกัน​ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง​ ทั้งแบบที่เธอไม่ยื่นมือมา​ หรือ​จะตัดสินใจยื่นมือรับตั้งแต่ตอนนั้น​ เพราะหลายอย่างได้เริ่มเปลี่ยนไปแล้ว​
3
2
1
.
เริ่มเปลี่ยนไปด้วยกัน​
ตั้งแต่เธอหยุดรอเขาข้ามถนน
ซึ่งไม่เหมือนที่เคยเกิดขึ้นในครั้งไหนๆ.
Yimp Praneet Charuphan-ngam (@fb1282596178434)
@fb2631362643585 ขอบคุณนะ :)