เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
To be Marathon timeHatai*
วิ่งเดี่ยวมันเหงา
  • ...งานวิ่งก็ไม่ได้มีแค่วิ่งจนจบ เหงื่อซก เหนื่อย รับเหรียญ แล้วกลับบ้านนอน...

           หลังจากจบงาน Supersport 10 miles ความได้ใจก็เพิ่มมากขึ้น กลับมาบ้านแล้วรีบค้นหางานวิ่งต่อไป เรากดติดตามเพจ วิ่งไหนดี : Running Events ทางเฟสบุ๊คไว้ เพราะมักจะเตือนอีเว้นท์วิ่งต่าง ๆ ให้กับเรา แล้วสามารถหางานวิ่งได้ในเพจนี้

           งานวิ่งที่สะดุดตา สะดุดใจ ระยะไม่ไกล และน่าสนุกคือ งาน The color run Thailand แต่จะวิ่งคนเดียวแล้วต้องเดินทางไกล มันก็ไม่โอเค ไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไร ลองทักเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่อยู่กรุงเทพฯ ไปดูว่าใครสนใจงานนี้บ้าง และมีพี่สาวคนสวยที่แสนดีตอบรับคำขอร้องนี้ พี่เอ คนสวย :) พี่เอไม่ใช่นักวิ่ง เป็นแค่คุณแม่ที่ดูแลลูก ๆ ที่น่ารัก 2 คน ด้วยกันกับพี่ออดสุดหล่อใจดี ไม่ได้วิ่งอะไรกับเค้าหรอก แต่ในเมื่อน้องชวน พี่ก็ต้องไป แต่งานนี้ไม่ได้ไปกันแค่ 2 คนนะ พี่เอเลยชวนพี่อ้อม (น้องสาวพี่เอ) และพี่น้อย(เพื่อนพี่เอ) ได้ครบทีมแล้วล่ะ 4 คน เราลงทะเบียนไปแบบทีม เพราะมันจะราคาถูกกว่า

           ลงทะเบียนเรียบร้อย พร้อมชื่อทีม Never Run Alone โอ้โห มันยิ่งใหญ่ไม่ใช่เล่น ๆ แล้วล่ะคราวนี้ นับวันรอจนวันงานก็มาถึง....

           งานจัด 2 วัน คือ 1 และ 2 ของเดือนเมษายน ไม่ได้วิ่งเช้า แต่วิ่งเย็น เราเดินทางตั้งแต่คืนวันที่ 31 เพื่อไปถึงโน่นประมาณตี 1 แต่เครื่องดีเลย์ ได้ขึ้นเครื่องตอนตี 1 กว่าจะถึงบ้านพี่เอก็ตี 3 สงสารพี่เอมากที่ต้องนั่งรอเราจนดึกดื่น เอาล่ะเข้านอนแล้วไปต่อพรุ่งนี้

           เช้าวันที่ 1 ตื่นมาก็ 9 โมงกว่าเข้าไปแล้ว สายโด่งเลย เราออกไปทานข้าวด้วยกัน แล้วรอเวลาที่จะเดินทางไปรับพี่น้อย ซึ่งขึ้นเครื่องจากเชียงใหม่ (เราก็ไม่ได้มาไกลคนเดียวนะจ๊ะ) พี่น้อยก็เข้าใจเวลาผิดตกเครื่องอีก ต้องรอเครื่องออกตอนบ่าย 2 มาถึงก็บ่าย 3 เราก็รีบเดินทางต่อไปที่หมาย

           งานจัดขึ้นที่ Airport Rail Link Makkasan Station ไม่คิดเหมือนกันว่าจะจัดงานที่นี่ได้ เราไปถึงก็เลทแล้วล่ะ เค้าเริ่มวิ่งกันแล้ว เรารีบลงทะเบียนรับเสื้อ ถุง ที่คาดซับเหงื่อ แล้วรีบเปลี่ยน งานจัดขึ้นแบบง่าย ๆ สไตล์ชิล แต่เราคิดว่า งานน่าจะจัดให้เป็นระบบกว่านี้ ที่วิ่ง กับที่ลงทะเบียน มันคนละฝั่งกันเลย เบอร์วิ่งก็ไม่รู้ต้องไปรับไหน สุดท้ายก็ไม่ได้รับเบอร์วิ่งมา เพราะไม่มีเวลาจะหาแล้ว แต่จริง ๆ เบอร์วิ่งก็ไม่จำเป็นมากนัก เพราะเราไม่ได้แข่งกับเวลา แต่เราแข่งว่าใครจะเลอะเทอะเละเทะกว่ากัน
  •        The color run Thailand ต้องบอกตามตรงว่าเป็นงานที่ทำให้ยิ้มได้ตลอดการวิ่งเลยล่ะ สนุกตั้งแต่ต่อแถวเริ่มวิ่ง สต๊าฟน่ารัก สร้างสีสันให้กับงานตลอดทาง พอเริ่มออกวิ่ง ทุกคนมีแต่รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ แทบจะไม่ได้วิ่งกันด้วยซ้ำ ผ่านแต่ละซุ้มก็จะมีสต๊าฟสาดสี ทุกซุ้มสนุก เพลงมันส์ สีเยอะ ถ่ายรูปในทุกมุม เต้นได้ตลอดทางวิ่ง วิ่งไปวิ่งมามีคนเรียก "เจ๊" เอ๊ะ !! ใครวะ ? หันขวับไปทางซ้าย เอ้า น้องอีฟ สุดกวนตีนที่ไม่เคยเจอตัวจริง แต่เรารู้จักกัน เพราะความติ่งตั้งแต่สมัยเก่าก่อน เจอตัวจริงแระ น่ารักมาก หน้าตากวนตีนมากด้วย ขาวด้วย เข้าไปทักทายน้อง แล้วมันก็ใช้เราจ้า "เจ้ ถ่ายรูปให้หน่อย ถ่ายวิดีโอให้ด้วย" เอ้า นี่หลอกใช้ป่าววะ เอาน่าาา ช่วยน้องมัน เราถ่ายรูปด้วยกันนิดหน่อยแล้วเราก็ลากันตรงนั้นแล้วก็วิ่งต่อไป 

           
           ทีมเราแวะถ่ายรูปกันตลอดทาง วิ่งนิด ๆ หน่อย ๆ แต่เราก็คอยกัน ใครเหนื่อยก็พักแล้วถ่ายรูปกันต่อ ทีมเราเริ่มวิ่งตอนห้าโมงเย็น วิ่งกันไปจนจบเกือบหนึ่งทุ่ม ดีมาก ไม่ร้อน แต่แสงใกล้หมดเราก็ถึงที่หมายพอดี จบงานนี้แบบมีความสุข อดินาลีนพลุ่งพล่าน ได้สนิทกับพี่อ้อมมากขึ้น และได้รู้จักพี่น้อยเพิ่มอีกหนึ่งคน พี่ ๆ ทุกคนน่ารัก และเราลากกันมาจนจบหนึ่งงานภายในชั่วโมงกว่า ๆ (วิ่งกันนานมาก) ขอบคุณสำหรับความทรงจำดี ๆ มันมีค่ามาก ถ้ามีโอกาสปีหน้าจะมาอีก 

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in