วันที่ 3 นี้เราตื่นสาย จำได้ว่าตื่นเกือบ ๆ 11 โมงเลยเพราะไม่ต้องรีบไปต่อคิวซื้อของหน้าคอนเหมือนเมื่อวาน (เมื่อวานในที่นี้ = เมื่อวานที่เป็นวันที่ 2 ของทริป) กว่าจะได้ฤกษ์ออกจากห้องก็ปาไปเที่ยงกว่า ๆ

เพราะเมื่อวานเรารู้แล้วว่ากาแฟที่ร้านอาหารไม่ถูกปากเรา เพราะงั้นก่อนจะขึ้นบัส เราเลยแวะคาเฟ่ที่อยู่แถวนั้นเพื่อหากาแฟสำหรับเช้าวันนี้ดื่ม ด้วยความคาดหวังว่ามันน่าจะถูกปากเรามากกว่ากาแฟในร้านอาหารแบบเมื่อวาน ก่อนจะพบว่าความจริงแล้วรสชาติก็ยังคงไม่ถูกปากเราเท่าไหร่ เหมือนกาแฟที่ญี่ปุ่นจะติดเปรี้ยว คือเป็นกาแฟสดที่หอมแหละ แต่เปรี้ยวอะ แล้วพอใส่ไซรัปใส่นม รสชาติก็ยิ่งแปลกแปร่งไปใหญ่สำหรับเราที่กินกาแฟติดขมหน่อย ๆ มาเกือบทั้งชีวิต แอบเศร้านิด ๆ ที่การหากาแฟถูกปากที่นี่เป็นเรื่องค่อนข้างยากกว่าที่คิดเอาไว้

(ไม่ได้ถ่ายรูปกาแฟมาเพราะรีบดูดรีบลุกออกจากคาเฟ่)

วันนี้เราเลือกเดินทางด้วยวิธีเดิม ก็คือขึ้นบัสนั่นแหละ แต่วันนี้มีประสบการณ์เยอะแล้ว ไม่เด๋อแล้ว เราไปถึงหน้าคอนประมาณบ่ายโมงกว่า ๆ พอถึงแล้วก็จัดแจงเดินไปต่อแถวรับการ์ดหน้าคอน (โดยใช้เมมเบอร์ของเพื่อน) เหมือนเมื่อวานอย่างรู้งาน จากนั้นก็เดินสายหาแลกการ์ดต่อจนเริ่มรู้สึกหิว

คอนวันนี้เปิดให้เข้าตอนบ่าย 3 โมง เราเลยมีเวลากินข้าวน้อยกว่าเมื่อวาน ร้านอาหารที่เลือกเข้าก็คือร้านเดิมนั่นล่ะ แต่วันนี้ขอเปลี่ยนเมนูหน่อย ไม่เอาราเมงแล้ว

หลังจากจัดการอาหารเสร็จสรรพก็ใกล้จะได้เวลาเข้าคอน วันนี้เราเข้าคอนเลท เพราะต้องรอเข้าคอนพร้อมกับลูกค้าอีกคนของแม่ค้าที่ขายบัตรให้เรา

งงปะ มา เราจะอธิบายใหม่

คือแม่ค้าที่ขายบัตรคอนให้เราเขามีบัตร 2 ใบ/วัน แล้วตอนแม่ค้าเขาส่งต่อบัตรคอนมาให้เรา เขาเลือกส่งมาให้ทางอีเมล เพราะไม่ได้นัดมาเจอหน้ากัน แล้วเหมือนพอเลือกส่งทางอีเมลมันเลยแยกไม่ได้อะว่าจะส่งให้คนนี้แค่ใบเดียว มันมาหมด บัตรก็เลยมากองอยู่ที่เราคนเดียวหมดทั้ง 4 ใบ ทำให้เราต้องรอเข้าพร้อมลูกค้าอีกคนที่เขาซื้อบัตรวันเดียวกับเราอีกที ไม่อย่างนั้นเขาจะเข้าคอนไม่ได้เพราะเขาไม่มีบัตร

ระหว่างที่รอก็ขอแชะบงกับอารีน่าสักหน่อย

พอลูกค้าอีกคนมาถึงก็ได้เวลาเข้าคอน และด้วยความที่มันสุ่มที่นั่ง เรากับเขาก็เลยแยกกันเพราะได้ที่นั่งคนละโซน

วันนี้เราสนุกกับคอนได้ไม่เต็มร้อยเท่าไหร่ เพราะมีปัญหากับแอปของธนาคาร คือแอปมันล็อกเอ้าท์ออกเองโดยที่เราไม่รู้ตัว (แล้วแอปก็ไม่แจ้งเตือนเราด้วยว่าทำการล็อกเอ้าท์ออก) แล้วทีนี้เราล็อกอินใหม่ไม่ได้เพราะเวลาที่ล็อกอินธนาคารจะต้องส่ง otp มาให้ทางเบอร์โทรศัพท์ แต่คือตอนนี้เราอยู่ญี่ปุ่นไง ก็เป็นเรื่องเลยเพราะมันส่ง otp มาไม่ได้ ซึ่งวันนี้เป็นวันเงินเดือนของเราออกและเราก็จำเป็นต้องทำธุรกรรมทางการเงินอะ

จริง ๆ คือเราส่งเมลไปหาธนาคารตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแหละ (รู้ตัวว่าล็อกอินเข้าแอปไม่ได้ตั้งแต่เมื่อคืน) แต่เหมือนธนาคารไม่ตอบเมลกลับเราสักที เราค่อนข้างร้อนใจเลยทักแชทเพจของธนาคารไปตั้งแต่ช่วงเที่ยงของวัน  ก็ไม่มีใครตอบอะไรกลับมาทั้งนั้นจนช่วงที่คอนเริ่มอะ ก็ไม่รู้ว่าแอดมินเพจจะมาแอคทีฟอะไรเอาตอนที่เราจะดูคอน ก่อนหน้านี้ที่เรานั่งกินข้าว รอส่งต่อบัตรให้คนอื่นอยู่ตั้งนานสองนานไม่ยักจะแอคทีฟ เราก็เลยดูคอนไปหัวร้อนใส่แอดมินเพจของธนาคารไป

เอาจริง ๆ คือรู้สึกแย่มาก ๆ เพราะเราตั้งใจจะมาสนุกกับคอนอะ แต่ก็ดันสนุกไม่สุด

สิ่งเดียวที่พอทำให้ใจสงบลงได้บ้างคือน้องโดยอง ถึงเราจะไม่ได้มีสติอยู่กับคอนอย่างเต็มร้อย แต่เราไม่เคยพลาดช่วงเวลาที่น้องโดยองขึ้นเวทีเลยแม้แต่วินาทีเดียว

เมื่อไหร่ที่น้องขึ้น เราจะเก็บมือถือ และตั้งใจดูน้องแสดง

วันนี้น้องก็ยังคงสดใสเหมือนทุกครั้ง และน้องก็ยังคงทำให้เรายิ้มตามน้องได้ตลอดเหมือนทุกทีที่ผ่านมา

น้องทำให้ความรู้สึกแย่ของเราลดลงไปเยอะมาก ๆ คือไอ้ความรู้สึกแย่ที่เกิดขึ้นกับเราน่ะมันหายไปไม่หมดหรอก (เพราะเรายังคงตบตีกับทางธนาคารจนเกือบหมดวัน) เหมือนอารมณ์เราติดลบอยู่ -100 แต่น้องงัดมันให้ขึ้นมาเป็น +40 , +50 ประมาณนั้น ไม่เต็มร้อยเหมือนเมื่อวาน แต่อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ติดลบเหมือนช่วงที่เริ่มคอน

วันนี้คอนจบลงด้วยความรู้สึกเสียดายของเรา เสียดายที่วันนี้เราสนุกกับคอนได้ไม่เต็มที่ เสียดายที่วันนี้อารมณ์เราไม่ดีเท่าที่ควร มันไม่ได้อิ่มเอมแบบเมื่อวานทั้งที่มันควรจะเป็นแบบนั้น และไอ้ปัญหาล็อกอินแอปธนาคารไม่ได้ก็คาราคาซังมาจนจบคอน (แน่นอนว่าเราหงุดหงิดธนาคารมาก และเหวี่ยงใส่แอดมินที่ตอบไปไม่น้อยเลย)

วันนี้เราไม่ได้ตรงกลับที่พักเลยทันทีหลังคอนจบเหมือนเมื่อวาน แต่ตัดสินใจไปเดินหาของฝากที่ห้างตรงสถานีรถไฟเพราะกลัวว่าพรุ่งนี้จะมีเวลาไม่พอ

ตอนไปถึงห้างก็ค่อนข้างค่ำมากแล้ว เกือบ 2 ทุ่มเห็นจะได้ ทำให้มีเวลาเดินดูไม่เยอะเท่าไหร่ ตัวเราเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องของฝากอะไรมากนัก เลยแชทถามเพื่อนบ้าง สุ่ม ๆ หยิบอันที่ดูน่าสนใจมาบ้าง

เพื่อนเราบอกว่าของขึ้นชื่อของฟุกุโอกะคือเมนไทโกะ แล้วน้องโดยองก็ชอบกินด้วย เราเลยลองเดิน ๆ หาดู ร้านขายเมนไทโกะที่นี่มีเยอะมากกก คือมีหลายร้าน แล้วแต่ละร้านก็มีหลายแบบ หลายสูตร ทั้งแบบเป็นชิ้น ๆ ก้อน ๆ แบบหลอดบีบ สูตรไม่เผ็ด เผ็ดน้อย เผ็ดมาก ผสมมาโย ฯลฯ

สุดท้ายเราตัดสินใจซื้อแบบหลอดมาลอง รสชาติแบบไข่ปลา เค็ม ๆ มัน ๆ หลอดที่เราซื้อมาแอบเผ็ดนิดหน่อย เราไม่รู้คนอื่นเขากินกันยังไงบ้างนะ แต่เราชอบบีบกินกับแครกเกอร์อะ ละคืออร่อยมากกก

หลังจากที่ภารกิจซื้อของฝากเสร็จสิ้นก็ได้เวลาตามหามื้อค่ำ เราเดินสุ่ม ๆ ขึ้นไปบนชั้นที่เป็นชั้นของร้านอาหาร ซึ่งหลายร้านก็กำลังจะปิดเพราะมันก็เริ่มดึกแล้ว เราเดินหาร้านที่จะกินอยู่พักใหญ่ และในที่สุดก็มาจบที่ร้านซูชิร้านหนึ่ง

และก็เลือกสั่งเซ็ตซูชิกับข้าวหน้าปลาดิบรวมมา ซึ่งในเซ็ตมีปลาทูน่าด้วย ปกติเราไม่ค่อยชอบกินปลาทูน่าสักเท่าไหร่ คือกินได้แหละ แต่ถ้าให้เลือกก็ไม่กินดีกว่า เพราะเคยกินที่ไทยแล้วมันมีกลิ่นคาวเลือด แต่ของที่นี่ไม่มีกลิ่นแบบนั้นเลย ประทับใจ เรื่องปลาดิบนี่ต้องยกให้ญี่ปุ่นเลยจริง ๆ

(ทั้งหมดนี้คืออร่อยมากกก มาก ๆ ๆ ๆ ๆ)

ระหว่างที่เรากำลังรออาหาร พนักงานธนาคารก็ติดต่อกลับมา เราก็คุยธุระไปรออาหารไป บทสรุปคือเราไม่สามารถล็อกอินเข้าแอปธนาคารและทำธุรกรรมต่าง ๆ ได้จนกว่าจะกลับถึงไทย ซึ่งพอถึงตอนนั้นเราก็เริ่มปลงแล้วแหละ และก็ขอพูดตรงนี้เลยแล้วกันว่าแอปของธนาคารธนชาติเป็นแอปที่ห่วยแตกจริง ๆ (เนี่ย จนถึงตอนนี้นึกย้อนไปแล้วก็ยังโมโหอยู่เลย)

หลังจากอิ่มหนำ ก็ได้เวลาเดินกลับโรงแรม

ใช่...เดิน...

ระยะทางจากสถานีรถไฟไปโรงแรมสิริรวมแล้วก็เป็นกิโลอยู่ แต่เราเดินได้เรื่อย ๆ แบบไม่หอบไม่เหนื่อยเลย อาจเพราะอากาศเย็นด้วยส่วนหนึ่ง แล้วก็เรื่องถนนหนทาง ฟุตปาธที่ทำให้เดินได้สะดวกมาก ๆ ด้วยอีกส่วน

ก่อนกลับก็แอบแชะต้นคริสมาสต์หน้าห้างสักหน่อย

หลังจากกลับมาถึงโรงแรมก็อาบน้ำ แพ็คของลงกระเป๋าเตรียมตัวเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเสร็จสรรพก็ได้เวลานอน

บ้ายบายวันที่แสนจะหัวร้อน