📗 REVIEW: #กาสักอังก์ฆาต
ผู้เขียน : กิตติศักดิ์ คงคา
#13357PUBLISHIHG
เล่มเดียวจบ

*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

            "ศาสตราจารย์ซินแคลร์" นักสืบหนุ่มตัดสินใจหนีความรู้สึกผิดในใจด้วยการไปบวชที่วัดป่าบนเกาะร้างห่างไกลไร้สัญญาณโทรศัพท์มือถือ แทนที่จะได้สงบ แต่กลับต้องไปเจอคดีฆาตกรรมแสนประหลาดเพราะผู้ต้องสงสัยทุกคนถูกขังอยู่ในหอสำนึกตน แต่ผู้ตายกลับถูกฆ่าอยู่ข้างนอกคนเดียว งานนี้นักสืบหนุ่มต้องยืมมือพี่ชายฝาแฝดอย่าง "สารวัตรเดเมียน" มาช่วยคลี่คลายคดีแสนซับซ้อนเสียแล้ว...
            เป็นเวลานานหลายสิบปีที่หันมาหยิบนิยายสืบสวนไทยขึ้นอ่านอีกครั้ง นั่นเพราะเห็นว่าเล่มนี้กระแสแรงมากจนเกิดความครั่นคร้ามขึ้นมาครามครันว่ามันจะเหมือนการ overhype นิยายแนวนี้แบบที่มักเกิดขึ้นบ่อยๆ หรือเปล่า แต่หลังจากลองอ่านตัวอย่างใน Meb ไป รู้สึกว่าน่าสนใจกว่าที่คิด ดังนั้นจึงซื้อตัวเล่มมาอ่าน
.
            ให้พูดตรงนี้คือไม่ผิดหวัง ทำออกมาได้ดีกว่าที่คาดคิดมากๆ เล่มไม่หนา แต่อัดทุกอย่างมาแน่น รายละเอียดเยอะ และเห็นได้ชัดว่าผู้เขียนทำการบ้านมาดี เรื่องของนักสืบที่รู้สึกผิดกับเหตุการณ์บางอย่างจึงตัดสินใจไปบวชเป็นพระในวัดป่าบนเกาะที่ไร้ชาวบ้านแห่งหนึ่ง แต่วัดแห่งนั้นมีความลับและพระในวัดเองก็เช่นกัน
.
            หนังสือเรื่องนี้เขียนสนุก ใช้ภาษาได้ดี อย่างที่บอกไปว่าไม่ได้คาดหวังมากนักเพราะส่วนตัวไม่เคยอ่านงานเขียนของนักเขียนท่านนี้มาก่อน (แต่หลังอ่านจบก็ได้ค้นพบว่าผู้เขียนเขียนหนังสือมาแล้วหลากหลายแนว หลากหลายเล่ม) แต่กราฟที่ได้กลับออกมาสูงเกินคาดหวัง รวมทั้งบรรยากาศในเรื่องยังเป็นแบบที่ชอบ ทุกคนดูมีความลับและมีเรื่องที่ปิดบังอยู่ในใจ พระเองก็สามารถเป็นฆาตกรได้เช่นกันหากพระที่ว่านั่นไม่อาจทนนั่งอย่างสงบรอให้ได้เป็นเจ้าของบางสิ่งบางได้อีกต่อไป
.
            จุดด้อยที่เจอในเรื่องนี้อาจจะอยู่ตรงที่ตัวละครเยอะและมีฉายาเป็นทิศต่างๆ ของตัวเอง หลายครั้งก็หลงลืมขึ้นมาว่าใครเป็นใคร โดยเฉพาะเวลาที่อ่านไปสักพักแล้วหยุดค้างไว้ วันต่อไปมาอ่านอีกทีก็ลืมไปหมดแล้วว่าคนที่พูดถึงเคยทำอะไรไว้ แต่ยังดีที่มีการสอดแทรกภาพข้อมูลประกอบว่าใครอยู่จุดไหน ใครครอบครองสิ่งใด ใครตายแล้วหรือยังอยู่ ทำให้พอผ่านไปสักพักก็จะเริ่มจับจุดได้
.
            อีกปัญหาที่คิดว่าน่าจะเป็นปัญหาหลักคือ ผู้เขียนเขียนได้ดี แต่สรรพนามที่ใช้เรียกตัวเอกของเรื่องนั้นหยิบมาใช้เยอะเกินไป คนหนึ่งคนมีสรรพนามให้ใช้พร่ำเพรื่อเยอะมาก ทั้งพระหนุ่ม พระนักสืบ นายแพทย์หนุ่ม ทิวกร แล้วก็ต้องไม่ลืมด้วยว่าเจ้าตัวยังได้ฉายาทางธรรมว่าประจิมอีก บางครั้งถึงขั้นที่คุณสามารถเห็นสรรพนามพวกนี้อัดแน่นอยู่รวมกันทั้งหมดในหน้าเดียวด้วยซ้ำ และทั้งหมดนี้ใช้เพื่อเรียกคนเพียงคนเดียวเท่านั้น
.
            อีกจุดคือเราใหม่มากกับผลงานของคุณคนนี้ ไม่คิดว่ามีเรื่องในจักรวาลนี้ด้วย ดังนั้นตอนแรกจึงสับสนมากว่าซินแคลร์คือใคร ทิวกรคือใคร เป็นลูกครึ่งหรือไทยแท้ ซึ่งจะมาพูดถึงทีหลังไม่เชิงเฉลยว่าอันที่จริงเป็นแค่ฉายา (?) เหมือนในงานเขียนอกาธา คริสตี้อะไรทำนองนั้น รวมถึงคำโปรยบนหน้าปกที่ขัดแย้งกับการเฉลยโดยสิ้นเชิง อ่านถึงตอนที่ว่าใครฆ่าแล้วแอบเซ็งไปเลยเพราะหลอกกันนี่นา โปรยปกหลังเองก็ไม่คิดว่าเข้าเท่าไหร่เพราะตัวพี่ชายของตัวเอกไม่ได้ทำการสืบสวนอะไร เป็นแค่หนึ่งในตัวประกอบเท่านั้น อันที่จริงเพราะโปรยมาแบบนี้จึงแอบนึกไปว่าจะมีซีนสลับตัวกันในบางสถานการณ์ด้วยซ้ำ แต่ไม่ใช่ แค่เหมือนลูกมือนานๆ ทีเฉยๆ
.
            แต่ให้พูดก็ยังค่อนข้างประทับใจในยุคที่หางานเขียนแนวสืบสวนไทยแบบอัดแน่นจัดเต็มแบบนี้ได้อย่างยากลำบาก แต่คิดว่าหากเป็นคนที่คาดหวังไว้สูงก็อาจจะไม่ได้รู้สึกว้าวขนาดนั้นก็ได้มั้ง