ในแคว้นต้าเหลียงอันยิ่งใหญ่ ซึ่งเจริญรุ่งเรืองด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างหุ่นจักรกลและเครื่องจักรไอน้ำที่ใช้ถ่านหิน รวมถึงเชื้อเพลิงหายากอย่างทองคำเหลวม่วงในการขับเคลื่อน

เด็กหนุ่มนาม "ฉางเกิง" อาศัยอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ตรงชายแดน เมื่อครั้งฉางเกิงยังเยาว์วัยได้ลอบหนีออกไปเที่ยวเล่นนอกประตูเมืองตามลำพัง ทำให้พบเข้ากับฝูงหมาป่าจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ดีที่ "เสิ่นสือลิ่ว" ผ่านมาช่วยไว้ทัน จึงกราบเป็นพ่อบุญธรรมเพื่อทดแทนบุญคุณช่วยชีวิต

แต่แล้ววันหนึ่งกองทัพอนารยชนนอกด่านลอบบุกเข้ามาโจมตีเมือง ชีวิตของฉางเกิงเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงภายในค่ำคืนเดียว ราวกับว่าชีวิตในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้เป็นเพียงภาพลวงตา ยามนี้เขาไม่ได้เป็นเพียงเด็กหนุ่มที่มีชาติกำเนิดธรรมดาอีกแล้ว กระทั่งมารดา หรือแม้แต่พ่อบุญธรรมน้อยของเขาเองก็มีสถานะเปลี่ยนไป...

*

เรื่องนี้ดองจนลืม (...)

  
เรื่องนี้เป็นแนวจีนโบราณ ผสมกับ Steampunk

  
Steampunk เป็นหมวดหมู่ที่แตกย่อยมาจากนิยายแนววิทยาศาสตร์ โทนเรื่องจะเป็นแนวเทคโนโลยีผสมกับพวกเครื่องจักรไอน้ำในสมัยยุคอุตสาหกรรม แต่เรื่องนี้พีต้านำมาผสมกับยุคสมัยของจีนโบราณ ดังนั้นก็เลยเป็นจีนโบราณที่เต็มไปด้วยเทคโนโลยี เครื่องจักร หุ่นยนต์ สิ่งประดิษฐ์ต่าง ๆ
ปกติเราไม่เคยอ่านแนว Steampunk เลย ก็เลยใช้เวลาปรับตัวอยู่บ้าง ใช้จินตนาการมากขึ้นไปอีกตอนที่อ่าน

สำหรับใครที่เป็นสายเมะเด็กคลั่งรัก นี่เป็นอีกเรื่องที่ห้ามพลาดค่ะ

  
"ฉางเกิง" เป็นเด็กหนุ่มที่้ค่อนข้างสันโดษ ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบยุ่งกับใคร พูดน้อย จริงจัง แม่ของเขาแต่งงานใหม่กับนายกองสวี วันหนึ่งถูก "เสิ่นสือลิ่ว" ช่วยชีวิตไว้จากฝูงหมาป่า ตามธรรมเนียมท้องถิ่น ผู้ใดมีบุญคุณใหญ่หลวงจนยากจะทดแทน ก็จะใช้วิธีกราบอีกฝ่ายเป็นพ่อบุญธรรม

ชีวิตของฉางเกิงมีอยู่สองอย่าง คือฝึกยุทธ์ กับดูแลพ่อบุญธรรม "เสิ่นสือลิ่ว" ที่ตาเกือบบอด หูเกือบหนวกนั่นเอง

สำหรับฉางเกิงแล้ว เสิ่นสือลิ่วนับว่าเป็นคนน่ารำคาญ อีกฝ่ายชอบแหย่ ชวนโมโห ไม่เอาการเอางานเหมือนญาติผู้พี่ที่อาศัยอยู่ด้วยกัน แต่ฉางเกิงจะใจอ่อนทุกครั้ง และตั้งใจจะดูแลพ่อบุญธรรมยามแก่ เพราะตลอดมาก็มีเสิ่นสือลิ่วนี่แหละที่ไปอุ้มมาดูแล คอยเฝ้าไข้เวลาเขาไม่สบาย เรียกได้ว่าแอบรักความอบอุ่นอ่อนโยนของพ่อบุญธรรมน้อยของตัวเองมาตลอด

เรื่องดำเนินมาเรื่อย ๆ จนถึงจุดเปลี่ยน เผ่าหมานบุกเมือง ฉางเกิงพบความจริงเกี่ยวกับชาติกำเนิดของตัวเอง แท้จริงแล้วเขาคือองค์ชายสี่ที่หายตัวไปหลายปีก่อน ส่วนพ่อบุญธรรมน้อยกลายเป็น อันติ้งโหว "กู้อวิ๋น" ผู้บัญชาการแห่งค่ายเหล็กทมิฬแห่งต้าเหลียง ทั้งคู่ต้องเดินทางกลับเมืองหลวง

ฉางเกิงเจอเรื่องมาค่อนข้างหนัก แต่เรื่องกู้อวิ๋นทำเขาเป๋ไปพอสมควร ปัญหาก็คืออีพ่อบุญธรรมง้อคนไม่เป็นค่ะ เป็นแต่ทำให้คนโมโห ไม่กล้าสู้หน้าลูกก็เลยให้ญาติผู้พี่ไปง้อ ๆ ส่วนตัวเองก็มาแอบอยู่บนต้นไม้ เด็ดใบไม้กิน (เอิ่ม...) โดนญาติด่าไปหนึ่งชุด ค่อยระลึกว่าควรจะทำตัวดี ๆ ให้สมกับเป็นพ่อบุญธรรมขึ้นมาบ้าง แค่เดินไปบอกขอโทษ พ่อบุญธรรมผิดเอง จากนี้เจ้าจะยังมีพ่อบุญธรรมปกป้องอยู่ ฉางเกิงก็หายโกรธเป็นปลิดทิ้งเลยค่ะ

  
กู้อวิ๋น เติบโตมาในตระกูลแบบล้มลุกคลุกคลาน ไม่เคยได้รับการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนจากพ่อ ดังนั้นเขาเลยไม่รู้ว่าการเป็นพ่อใครสักคนควรทำตัวยังไง เลยกลายเป็นว่าเหมือนหยอกเย้าฉางเกิงไปวัน ๆ ซะงั้น ทำเหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องง่าย ๆ สบาย ๆ ถนัดเขียนเสือให้วัวกลัว คนรอบข้างเลยไม่รู้ว่าตกลงอีกฝ่ายคิดอะไรกันแน่ แต่ก็เก่งกาจมากเช่นกัน ฉางเกิงมาอยู่กับกู้อวิ๋นเองก็ฝึกฝนวิชา ตั้งใจว่าเขาจะต้องตามพ่อบุญธรรมให้ทัน

ความสัมพันธ์ของคู่นี้เป็นแบบนี้ค่ะ อยู่ด้วยกันแล้วก็น่าเอ็นดู เพราะคนนึงน่าปวดหัวทำตัวชิลล์ไปวัน ๆ อีกคนนึงเก็บอารมณ์แอบชอบเค้า เล่มแรกยังไม่คืบหน้าอะไรมาก เป็นการปูความสัมพันธ์ มีเรื่องการเมือง เดี๋ยวก็ต้องไปทำศึกกับพวกชนเผ่ารอบนอก เดี๋ยวก็ต้องปราบกบฏ ยังไม่รู้เลยว่าเล่มหน้าจะเจออะไรบ้างเพราะเรื่องนี้มีทั้งสิ้น 5 เล่มจบ (เล่ม 2 อยู่หนายยย)

ระดับความค้างก็เล่ม 1 ไม่มากค่ะ พอรอได้ แต่มาไว ๆ หน่อยก็ดี 5555

สิ่งที่เราประทับใจ แบบอ่านแล้วร้องว้าวออกมาเลย นอกจากความสัมพันธ์แบบงั่ก ๆ เงิ่น ๆ ของสองคนนี้ คงจะเป็นภาษานิยายจีนที่ต้องถอดความ ตัวอย่างเช่น

คำแปลคือ :

โอ้โห พ่อคุณ ลีลาการพูดอย่างล้ำเลิศ ????

ฝั่งซีรี่ส์เอง ตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวเลยว่าจะฉายเมื่อไหร่ คงต้องรอดูต่อไป