เรื่องสั้นแม่คึลเจนักวาดแจชินคือรักต้องห้าม ลูกบุญธรรมพ่อแม่ทิ้งขว้างกับลูกแท้ พอหนีขนบไม่พ้น ทั้งพ่อแม่ ทั้งการต้องแต่งงานตามธรรมเนียมไม่พ้นเลยต้องหาทางให้ได้อยู่ด้วยกัน คสพ.แบบผูกกันด้วยทั้งรักทั้งพยย.ชัง กับค.กลัวจะต้องสูญเสียกันไป อวยพรงานแต่งด้วยคำว่า อย่ามีความสุขเลยนะ

เนื้อหาแบบ เจอกันในนรกคับเตงเบ๊บ แต่ภาษากับอาร์ตคือสมเป็นแม่คึลเจ เก็บกริบยันเงา ต้องอ่านหลายรอบหน่อยถึงจะเก็ททามไลน์กับดีเทล ไดอะล็อกไม่เยอะแต่เล่าเรื่องดี ตลค.พูดประชดตรงข้ามออกมาแต่ยังเข้าใจว่าลึกๆในใจหมายความว่าอะไรแบบไม่ต้องบรรยายเพิ่ม 

อย่างน้องทงอิมนายเอก ชอบประชดพี่เรื่องแต่งงาน ไล่เค้าไปแต่งงานตัวเองจะหนี อ้างโน่นนี่แต่จริงๆ มันดูออกว่าคือหึงจนอยู่ไม่ได้นั่นแหล่ะ ใน 5 ตอนนิมทำให้เข้าใจตลค.ได้ขนาดนี้ นี่ว่าเก่งมาก รูปก็ตาแตก เหมือนในข้อความเป็นใจความหลักอันนึง รูปเล่าเรื่องอีกมุมขนานกันไป ได้ดีมาก

นี่ยัง obsess กับประโยค 슬픔에 겨워, 질투에 미쳐 ไม่หยุดตั้งแต่ตอนอ่าน สภาพใจน้องทงอิมทั้งหมดในบับเบิ้ลเดียว ละเขียนออกมาภาษาสวยมาก กับตอนน้องจะอวยพรงานแต่งให้พี่แต่บอกว่า อย่ามีความสุขนะ ชอบความ salty ไม่ปิดบังด้วยว่าผูกใจเจ็บ

ชื่อเรื่อง จองยอม ก็เป็นชื่อพระเอกด้วย จองยอมแปลเฉยๆ จะเป็นความใคร่แบบรุนแรง ไฟความใคร่อะไรประมาณนั้น แต่ชื่อจองยอมเขียนด้วยอีกตัวฮันจา แปลว่าทิ้งไว้แล้วไป แต่น้องทงอิมตั้งชื่อ จองยอม ด้วยฮันจาใหม่ด้วยความหมายของจองยอมสำหรับเค้า เป็นชื่อใหม่ที่ไม่ได้มีแต่ค.หมายแย่ๆ แล้ว

นิมจับคสพ ตัวตนตลค ชื่อ มาโยงกันแบบ ได้ยังไง ได้ยังไง!!! ชื่อจองยอมก็เป็นนิยามสิ่งที่จองยอมกลัวกับตัวจองยอมเองที่โดนเอามาทิ้ง จองยอมชื่อเรื่องนิยามคสพของตัวเอก จองยอมชื่อใหม่เป็นมุมที่น้องทงอิมมองจองยอม