ไม่มีอะไรจะพูด... พวกเขาเป็นแค่นักเขียน 

ไม่มีอะไรจะพูด... พวกเขาเป็นแค่นักแสดง 

ไม่มีอะไรจะพูด... พวกเขาแค่ทำการแสดง 

ไม่มีอะไรจะพูด... เมื่อคนกลุ่มหนึ่งรวมหัวกัน

เป็นการยำรวมกันของเนื้อเรื่อง 4-5 เรื่อง ที่ไร้สาระสิ้นดี! ทั้ง เกี๊ยว หอย เซ็กส์เกย์หมู่ คือถ้าโชว์จบแล้วออกไป discuss เนื้อเรื่องกับเพื่อนคงจะโดนหาว่า บ้า ดูจบจะเอ๋อๆ งงๆ แบบ เออ "ไม่มีอะไรจะพูด" จริงๆ!

ทุกอย่างถูกถ่ายทอดมาในรูปของสัญลักษณ์ ทำให้ออกมาเป็นโลก surreal ที่มี fragments ของเรื่องต่างๆประกอบเข้าด้วยกัน บางเรืองเหมือนจะโยงกัน บางเรืองก็เหมือนจะจงใจใส่ไว้แทรกอีกเรื่อง โดยที่เราเองก็หาจุดเชื่อมต่อไม่ได้ แต่ล่ะเรื่องจะจับประเด็นที่ต่างกันออกไป ตีความได้บ้างไม่ได้บ้าง ทำให้เรานึกถึง "จับฉ่าย" คนเขียนโยนเนื้อเรื่องหลายๆเรื่อง ภายใต้หัวข้อเดียวกัน คือ สังคมไทย ใส่หม้อ แล้วต้มรวมกัน มันเลยได้ออกมาเป็น หลายๆประเด็น หลายๆการตีความ ที่ปนเข้าด้วยกัน เป็นอารมณ์จับฉ่ายที่สะท้อน characteristic บางอย่างของสังคมนะ เหมือนการมัดรวมกันของ fragments หลายๆชิ้น ที่ทั้งกลมกลืน และขัดแย้ง กันของสังคมไทย

เรื่องโปรดของเราคือ หอยสุมอย หอยอิทธิฤทธิ์ในตำนานที่นำพาประเทศไปสู่อารยะ ทัดเทียมสากลโลก แต่ดั๊นไม่มีใครเคยเห็นหอย ได้แต่เรียนเรื่อง หอยหุบ หอยเปิด กันในห้องเรียน ใครจะไปค้นหาก็โดนรัฐมาลย์ (มาลย์ นี้แปลว่าดอกไม้นะ ดอกไม้ที่รอยเป็นพวง สวยๆ) ลงโทษจับไปปล่อยเขาซะหมด ปล่อยไปปล่อยมา เขาเต็ม! ต้องเพิ่มพื้นที่ลงมาล่างเขา นักโทษโดนกักพื้นที่คร่าวนี้ก็ว่าง ชวนกันออกกำลังกายเล่นกีฬา จนกลายมาเป็นกีฬาประจำชาติ รัฐมาลย์ก็เลยทุบเขาเพิ่มพื้นที่เล่นกีฬามันซะเลย เก๋ๆ message เรื่องนี้สะท้อนความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับประชาชน ค่อนข้างชัดเจนเทียบกับ message ของเรื่องอื่นๆ เรารู้สึกว่าการเพิ่มเรื่องกีฬาเข้ามาตอนท้ายทำให้นึกถึง myth ของการกำเนิด Olympics (ที่พระเอกไปเล่นโกงพระราชาเมืองตรงข้ามจนชนะได้เมืองเขามาครอง) ที่ก็มีความงงๆ และย้อนแย้งในตัวเองพอๆกัน 

เราชื่นชมวิธีการใช้ space ของเขานะ พื้นที่การแสดงแบ่งเป็น 2 ห้อง บวกลานว่างตรงกลางระหว่างห้อง ซึ่งเราก็ไม่แน่ใจว่าอีกห้องนักแสดงแสดงเหมือนกับห้องเราทั้งหมดไหม มีแค่บางช่วงที่ประตูของทั้ง 2ห้องเปิด ล่ะรวบทั้ง 3 space เป็นเวทีเดียวกัน ที่คนดู 2 ห้องจะได้เห็นทุกอย่างจาก space เดียวกัน

"what we talk about when we don't talk about the elephant in the room" - ช้างในห้องคือปัญหาที่ทุกคนเห็น แต่แกล้งหลีกเลี่ยงไม่เห็นไม่พูดถึงมัน ...ถ้าไม่พูดถึงช้าง ก็พูดถึง เกี๊ยว หอย เซ็กส์เกย์หมู่ ล่ะกัน เป็นการใช้สัญลักษณ์ที่เสียดสีได้ตลก และไร้สาระ บ่งบอกไปถึงความปากคอเราะร้ายของคนเขียนบทอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

...

 "ไม่มีอะไรจะพูด" พูดบางอย่างออกมาดังมาก