เมื่อเรื่องราวชีวิตชาติก่อน "เว่ยจ่าน" และ “เสิ่นยวน” ต้องจบลงอย่างโศกนาฏกรรม เว่ยจ่านที่สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างทั้งครอบครัว คนที่ตนรักและผู้ที่จงรักภักดีจากการหักหลังของคนในสกุลที่แปรพักตร์ร่วมกับฝ่ายกบฏอันอ๋องที่เข้าร่วมกับแคว้นซิน ถึงแม้สุดท้ายแล้วเว่ยจ่านจะฆ่าอันอ๋องได้สำเร็จ แต่ก็เป็นคืนเดียวกันที่เว่ยจ่านต้องเสียคนที่รักไปอย่างเสิ่นยวน เวลาผ่านไปนานถึง10 ปี เว่ยจ่านที่ต้องระทมทุกข์ก็ได้พบกับนักบวชท่านหนึ่งและได้มีโอกาสย้อนอดีตกลับไปตอนที่ตัวเองยังมีอายุ 17 ปี เพื่อแก้ไขโชคชะตาและเรื่องราวทั้งหมด ในการย้อนกลับมาครั้งนี้เว่ยจ่านต้องการเพียงแค่ปกป้องครอบครัวปกป้องเสิ่นยวนไม่ให้ต้องมีจุดจบแบบในอดีต แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเมื่อความสัมพันธ์ของเขาและเสิ่นยวนในช่วงเวลานั้นเป็นที่รู้กันของคนทั่วไปว่าทั้งคู่มักไม่ลงรอยกันเท่าไร

ซึ่งเสิ่นยวนนั้นเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของอดีตแม่ทัพเสิ่น เมื่อพ่อแม่ได้ลาจากโลกนี้ไปก็ได้จวนจิ้งอันโหว(บ้านพระเอก เป็นเพื่อนของพ่อนายเอก)รับมาดูแลที่จวน เสิ่นยวนมีร่างกายอ่อนแอ ผลจากการถูกคนในสกุลเสิ่นลอบปล่อยงูพิษมาทำร้าย จนพิษงูนั้นยังคงอยู่ไม่สามารถรักษาได้หายขาด เพราะร่างกายที่อ่อนแอนั้นเสิ่นยวนจึงไม่สามารถเรียนวิทยายุทธได้แบบเว่ยจ่าน ทำให้เกิดความอิจฉาที่ไม่สามารถเก่งได้เท่ากับเว่ยจ่าน เสิ่นยวนเลยตั้งใจศึกษาเล่าเรียนไว้สอบเข้าเป็นขุนนางในราชสำนักเพื่อที่จะได้อยู่เหนือกว่าเว่ยจ่านอีกขั้น

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นจะไม่ลงรอยซักเท่าไร แต่เว่ยจ่านเมื่อได้โอกาสมาแล้วจึงค่อยๆตัดไฟแต่ต้นลมของเรื่องราวที่จะนำไปสู่โศกนาฏกรรมในอนาคตและค่อยๆแก้ไขให้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาทั้งสองให้ดีขึ้น จนเว่ยจ่านได้พบกับความจริงบางอย่างที่ไม่เคยรู้มาก่อนในชีวิตชาติก่อน   ว่าอันอ๋องนั้นแท้จริงแล้วถูกคนสวมรอย แต่สุดท้ายทั้งสองจับมือกันก้าวข้ามผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ไปได้และได้แต่งงานกัน

รีวิวความรู้สึกส่วนตัวหลังฟัง :

               ให้คะแนนที่ 9/10 เป็นอีกเรื่องที่สุ่มฟังแล้วเรารู้สึกประทับใจมากในหลายด้านมีหลายฉากที่รู้สึกทัชใจเรามาก ถึงจะยังอ่านฉบับนิยายไม่จบ แต่ฟังเรดิโอจบแล้วยังรู้สึกว่าเนื้อเรื่องดีมากๆแถมครบรสฮาก็ฮาสุด ดิ่งก็ดิ่งสุด แถมตรงเทสเราที่นายเอกสวยและเก่งครบเครื่อง

               เนื่องด้วยความที่พระเอกมีความรู้สึกผิดต่อนายเอกในชาติที่แล้วหลายๆเรื่อง แบบผิดเองที่ผมรู้ตัวว่ารักพี่ช้าครับฟีลนี้เลย55555 พอย้อนกลับมาแก้ไขอดีตได้คือกลายเป็นพ่อนักรัก พ่อคนคลั่งรัก  พระเอกไทป์โกลเด้นอันดับ 1 อะไรที่พลาดไปในชาติก่อนผมขอโอกาสแก้ตัวและปกป้องพี่นะครับ อะไรที่ทำให้เสิ่นยวนมีความสุข หัวเราะได้ซื่อจื่อเราทำได้หมดเลย ในส่วนของเสิ่นยวนลูกแม่คือน่ารักและสวยมาก ให้ทุกคนคิดว่าน้องเสิ่นยวนเป็นฟีลกระต่ายตัวน้อยๆสีขาวตัวหนึ่งที่ปากไม่ตรงกับใจ ปากบอกเกี่ยวกับไรข้า แล้วแต่เจ้า แต่ใจลึกๆคือทำทุกอย่างเพื่อเขาแบบไม่คิดถึงชีวิตตัวเอง เพียงแค่เขาเรียกตัวเองว่า เสิ่นเกอเกอ คือเราซึมเลยตอนฟังในพาร์ทที่เล่าอดีตของเสิ่นยวน หดหู่ตั้งแต่โดนอันอ๋อง(ตัวปลอม)ใช้เว่ยจ่านมาล่อให้น้องติดกับดัก ออกรบแบบตัวคนเดียว เว่ยจ่านเข้าใจตัวเองผิด จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต แบบตับพัง แต่ๆพาร์ทอดีตของพระเอกเราอย่างเว่ยจ่านก็หดหู่ไม่ต่างกัน ยิ่งฉากที่เล่าว่าสกุลเว่ยของ  เว่ยจ่านถูกฆ่ายกสกุล เว่ยจ่านบาดเจ็บหนักแถมถูกจับขังคุกแบบลืมวันลืมคืน พอเสิ่นยวนไปช่วยออกมา ในใจตอนนั้นของเว่ยจ่านคือมีแต่คิดจะฆ่าอันอ๋อง(ตัวปลอม) เพื่อล้างแค้นให้ครอบครัว ต่อให้เสิ่นยวนจะเรียกสติก็ไม่ฟัง จนเสิ่นยวนบอก "เจ้าคิดว่าที่ข้าช่วยเจ้าออกมา เพื่อที่ข้าจะต้องมาเห็นเจ้าตายใช่ไหม" เราซึมสุดตอนนั้น

               มาต่อในมุมความรักของคู่นี้กันเถอะ จะบอกว่าในฉากเลิฟซีนของเรื่องนี้มีเยอะมากกกกกกก ตามประสาพระเอกคลั่งรักเธอขาคนสวย ยิ่งพอเส้นเรื่องเริ่มเข้าที่เข้าทางว่าทั้งสองความรู้สึกเริ่มตรงกันละแบบ แก๊ จนไม่รู้จะเอาฉากไหนมาดี เอาฉากที่เราชอบสุดๆ

        - ฉากที่เว่ยจ่านวางแผนลงมือฆ่าลุงตัวเองเพื่อตัดไฟแต่ต้นลมใม่ให้ไปร่วมมือกับอันอ๋อง(ตัวปลอม)แล้วหลบหนีกลับมาที่วัดที่เสิ่นยวนกับเว่ยจานมาไหว้พระแบบตัวเปื้อนเลือดจังหวะนั้นนางไปยืนคิดอยู่หน้าห้องของเสิ่นยวน แต่ถูกเสิ่นยวนจับได้ เลยเป็นฉากนี้

  “ ผู้ใดอยู่ข้างนอก! เว่ยจ่าน เจ้าหรอ? ”

  “ ข้าเองอย่าเปิดประตู เสิ่นยวน อย่าเปิดประตูนะ เจ้ารออยู่แบบนี้แหละดีแล้ว ”

     คือเว่ยจ่านแค่ไม่อยากให้คนที่ตัวเองรักมาเห็นตัวเองในภาพที่เลือดเต็มตัวแบบ ละฉากนี้ในเรดิโอคือดีมาก

        - ฉากที่เว่ยจ่านรู้ว่าอันอ๋อง(ตัวปลอม)ไปเจอเสิ่นยวนแบบการส่วนตัว ตอนนั้นคือพี่แกตะบึงม้ารีบมาหา แบบพังห้องเลยละไล่อันอ๋อง(ตัวปลอม)ออกไป เป็นฉากเดียวที่พระเอกร้องไห้แบบหนักเลย เพราะเว่ยจ่านกลัวว่าตัวเองจะต้องเสียเสิ่นยวนไปอีก

        - ฉากเสิ่นยวนไปสอบชิวเหวย(สอบระดับท้องถิ่น)แล้วมีคนจงใจเอางูมาปล่อยในห้องที่น้องสอบเพื่อที่จะขัดขวางน้อง เพราะหลังจากน้องโดนงูกัดแล้วร่างกายอ่อนแอจนถึงตอนนี้ น้องกลัวงูมาตลอด(อิเว่ยจ่านมันเคยเอามุกนี้มาแกล้งเทอขาคนสวยแม่ยายแบบผมเท้าสะเอวละ) น้องบอกใครก็มีแต่คนเมิน         จนเว่ยจ่านกลับมาทันละจัดการให้หลังจากนั้นตลอดการสอบ 3 วันก็ได้พี่เว่ยจ่านเราดูแลมาตลอด

        - ฉากเว่ยจ่านออกนอกเมืองไปตามหาท่านหมอหลินเพื่อมารักษาอาการป่วยเรื้อรังของนายเอง ละอันอ๋อง(ตัวปลอม)คนเดิมมาหาเสิ่นยวนแล้วบอกว่าเว่ยจ่านตายแล้ว(แผนฆ่าของอ๋องแต่จริงๆเว่ยจ่านรอดมาได้) ตอนนั้นคือน้องสติแตกเลย แบบเราจะได้รู้ถึงความรู้สึกของน้องที่มีต่อเว่ยจ่านแบบเต็มเหนี่ยว เว่ยจ่านที่หนีกลับมาเจอ คือฉากนี้เป็นซีนอารมณ์ที่สุดของความสัมพันธ์คู่นี้อะ (หลังจากซีนนี้คือความคลั่งรักมากกว่าเดิม)

        - ฉากที่เว่ยจ่านต้องรีบออกไปจัดการโค้งสุดท้ายของอันอ๋องประโยคนี้ๆ "เจ๋อชุน ดอกซิ่งฮวาในเมืองนี้ไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่ไว้รอข้าเก็บดอกซิ่งฮวาจากเขากลับมาให้เจ้านะ ท่านบัณฑิตจอหงวนของข้า” กับหลังจากจัดการอะไรเรียบร้อยเข้าเมืองมา สิ่งแรกที่เว่ยจ่านทำคือตะบึงม้าเอาดอกไม้ไปให้เธอขา555555

     นอกจากนี้ยังมีอีกเยอะแยะที่เราไม่ได้พิมพ์แต่เรารับรองเลยว่าถ้าทุกคนได้อ่านคือยิ้มไม่หุบจริง อั้ยหมาเด็กเว่ยจ่านมันกอด มันหอม มันจุ๊บเสิ่นเกอเกอเก่งมั่ก+++ 

                     ในส่วนอื่นของเนื้อเรื่องเราว่ามันอิมแพดต่อเราในหลายๆจุด คือตัวละครทุกตัวแบบมุมมองความคิดที่คุณสิงซ่างเซียงใส่ในต้นฉบับคือดีมาก ตั้งแต่แนวคิดที่เป็นผู้หญิงก็สามารถเรียนวิทยายุทธเป็นแม่ทัพได้นิ ไม่เห็นจะผิดตรงไหน ผู้ชายยังมีความฝันจะเป็นแม่ทัพ ทำไมผู้หญิงจะมีบ้างไม่ได้ เป็นต้น และในปมของตัวละครฝั่งตัวร้ายอันอ๋องตัวจริงคือน่าสงสารมาก ไม่คิดว่าการไปเป็นตัวประกันที่แคว้นซินนั้นจะไปวาระสุดท้ายของชีวิต คืออันอ๋องตัวจริงรักผิดคนสุดๆ ส่วนตัวเรารักตัวประกอบทุกตัวเลยค่ะ ยกเว้นอิคนที่ปลอมตัวเป็นอันอ๋อง(อันนี้ไม่ขอสปอย เพราะเรายังพีคเลย555555)

สุดท้ายนี้ไว้เราอ่านฉบับนิยายจบจะมาเขียนรีวิวแบบละเอียดอีกครั้งนะคะส่วนตัวอยากให้ผลงานเรื่องนี้ของคุณสิงซ่างเซียงถูกค้นพบมากๆค่ะ เพราะดีจนไม่รู้จะบรรยายยังไงเลยTT