รู้ตัวอีกทีท่อนแขนอันแข็งแรงนั่นก็รัดร่างเธอไว้แน่นราวกับงูเหลือมที่รัดเหยื่อ ความรู้สึกเจ็บปวดแล่นปราดไปทั่วทั้งร่างของหญิงสาว จนภาพที่มองเห็นตรงหน้าเริ่มพร่าเลือน เธอพยายามเพ่งมองใบหน้าของชายร่างสูงที่ยืนค้ำเธอจากทางด้านหลังอย่างสุดความสามารถ เธอพยายามเปล่งเสียงร้องออกมา เมื่อเห็นคมมีดในมือของชายคนนี้เงื้อมขึ้นสูง ช่วยด้วย! เธอกรีดร้องทั้งน้ำตา หากแต่ไม่มีเสียงใดๆดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของเธอ -- มีดด้ามนั่นพุ่งลงมา แทงทะลุร่างเธออย่างรวดเร็วและรุนแรง เธอสะดุ้งเฮือกไปทั้งร่างเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงกระแทกที่โถมเข้าใส่ท้องน้อยของเธอ -- เสียงคมมีดเสียดแทงทะลุเนื้อหนังของเธอดังขึ้นท่ามกลางความมืด -- แล้วเมื่อสิ้นเสียงนั้นแล้ว ทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงัดดั่งเดิม ใบหน้าในเงามืดของชายคนนั้นก้มมองเธอนิ่ง -- และเงามืดที่เธอมองเห็นนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั่วทั้งร่าง -- “ลาก่อน” เสียงกระซิบดังขึ้นจากชายคนนั้น “ลาก่อน” แล้วทุกอย่างก็ดับมืดไปอย่างรวดเร็ว