ในขณะที่ฉันกำลังมองแผนผังสนามบินอินชอน (Incheon International Airport) แบบงงๆเธอก็ส่งคุณลุงผู้ใจดีมาถามฉันว่า ฉันกำลังจะไปไหน โหมดภาษาของฉันยังไม่ทันจะปรับเลย ฉันไม่ได้ตอบอะไรแต่กลับส่งหน้าฉงนไปแทนคำตอบ คุณลุงคงพอจะจับท่าทางของฉันได้ ท่านเลยถามกลับมาใหม่ด้วยภาษาอังกฤษ คราวนี้ฉันส่งยิ้มกว้าง พร้อมทั้งบอกที่หมายปลายทางที่ฉันต้องการจะไป คุณลุงอธิบายทางให้ฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันบอกขอบคุณเป็นภาษาเกาหลีและส่งยิ้มแบบไทยๆให้คุณลุง

    ฉันกึ่งลากกึ่งจูงกระเป๋าออกมาหาตู้ขายตั๋วรถบัสที่จะพาฉันไปสู่ที่หมายแห่งหนึ่งที่จะกลายเป็นบ้านของฉันตลอดระยะเวลาสี่วันข้างหน้านี้ การซื้อขายตั๋วไม่ยากหากเราออกเสียงได้ถูกต้อง แต่ถ้าจะให้แน่ใจว่าไม่พลาด เอาที่อยู่ที่เราต้องการจะไป ส่งให้พนักงานขายตั๋วเลยจะดีกว่า เพราะการออกเสียงผิด จะนำไปสู่หายนะยิ่งกว่าเดิม

       ฉันจ่ายเงินเก้าพันวอนแลกกับกระดาษหนึ่งแผ่นที่ระบุว่าฉันจะไป Anguk Station พร้อมระบุป้ายรถที่ฉันต้องไปรอ ฉันดูตารางเวลาเดินรถ อีกสิบนาทีถึงจะเป็นคิวของฉัน ฉันลากกระเป๋า มองหาที่นั่ง เป้ที่หลังของฉันเริ่มออกฤทธิ์ซะแล้ว

      และแล้ว ณเวลานี้ก็เป็นเวลาที่ฉันได้สบตาเธอแบบจริงจังเป็นครั้งแรก ฉันอมยิ้มให้เธอจนดูเหมือนฉันเป็นคนบ้าที่ส่งยิ้มให้กับผู้คนที่เดินผ่านฉันไปมาต่างหาป้ายรถของตัวเอง หรือไม่ก็เดินหารถบัสที่มีหัวหน้าทัวร์ถือธงสะบัดปลิวไสวเดินนำทางอยู่ ฉันอดไม่ได้ที่จะหยิบกล้องออกมาบันทึกภาพเอาไว้

..การมาเที่ยวคนเดียวครั้งแรกของฉัน มันจะเป็นยังไงบ้างน้า..

    ไม่นานนักรถบัสสายที่ฉันจะโดยสารก็มาถึง ฉันตื่นเต้น เธอจะเตรียมอะไรไว้รอฉันบ้างนะฉันพูดทักทายเป็นภาษาเกาหลีกับคุณลุงที่จัดการกับกระเป๋าของฉัน ก่อนจะออกรถคุณลุงไม่ลืมดูแลความเรียบร้อย ตรวจเช็คว่าทุกคนต้องคาดเข็มขัด ฉันไม่รู้เพราะวันนี้หมอกลงหนาหรือเพราะคุณลุงอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ทำให้คุณลุงขับรถไปช้าๆ อย่างอารมณ์ดี

สี่สิบห้านาทีถัดมาคุณลุงก็พาฉันมาถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ ฉันบอกขอบคุณท่านเป็นภาษาเกาหลี ที่พักของฉันนั้นอยู่ใจกลางย่านอินซาดง (Insadong) ที่ที่จะเป็นบ้านของฉันในวันนี้และอีกสี่วันข้างหน้า ฉันตั้งใจจะเอากระเป๋ามาฝากไว้ก่อน เพราะฉันมาถึงก่อนเวลาเช็คอินหลายชั่วโมงเลยทีเดียว

ก่อนที่จะมาฉันได้ทำการจองห้องพักผ่านระบบจองของทาง Ye-Ha-Do-Ye guesthouse แล้วยังได้สอบถามไปยังเจ้าของที่พักผ่านทางอีเมลล์ถึงเวลาที่ฉันจะไปถึง นั่นเพราะเที่ยวบินของฉันจะไปถึงเช้ามาก ฉันเข้าใจหากห้องที่ฉันจะเข้าพักอาจจะยังไม่เรียบร้อย ฉันได้รับการตอบกลับบอกไว้ว่าถ้ามาถึงแล้วห้องยังไม่เรียบร้อย ฉันสามารถฝากกระเป๋าไว้ที่ร้านขายเครื่องปั้นดินเผาชื่อเดียวกันนี้ที่ถนนอินซาดงก่อนได้และการันตีว่าห้องของฉันจะเรียบร้อยก่อนเวลาบ่ายสองโมง 

ฉันพาตัวเองมาหยุดยืนอยู่หน้าร้านเครื่องปั้นดินเผาที่ว่า พี่สาวกำลังเปิดร้านพอดี เธออุ้มหมาน้อยพันธุ์ชิสุมาด้วยฉันบอกเธอเป็นภาษาอังกฤษว่า ฉันจะขอฝากกระเป๋าไว้ที่นี่ก่อน เธอพยักหน้า ส่งยิ้มพร้อมกับจัดแจงลากกระเป๋าของฉันเข้าไปข้างใน เธอจัดร้านไปพลาง เล่าให้ฟังไปพลางว่าร้านนี้เก่าแก่มาก มีอายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้ว สินค้าในร้านทำด้วยมือทั้งหมด

ฉันเหลือบเห็นหมาน้อยตัวที่เธออุ้มมาด้วยกำลังเดินเป๋ไปมาแบบไร้ทิศทาง เธอคงมองตามสายตาฉันไป แล้วเธอก็เอ่ยขึ้นมาว่าน้องหมาตัวนี้ตาบอดข้างซ้าย และหูก็เกือบหนวกแล้วด้วย ฉันมองหมาน้อยชำรุดตัวนี้น่ารักกว่าเก่า อากัปกิริยาน่าเอ็นดูเหมือนกำลังจะพาฉันเดินไป “บ้านของเธอ” ทำให้ฉันต้องหยิบกล้องถ่ายรูปออกมาเก็บภาพนั้นไว้

..ฉันเริ่มคิดถึงไอ่ตัวแสบที่เมืองไทยแล้วสิ.. เอ๊ะ นี่ฉันโฮมซิกซะแล้วหรือเนี่ย..