ซื้อมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น บวกกับรูปภาพประกอบที่น่ารักมากโดยภัทรีดา ประสานทอง

อ่านไปแรกๆก็ฮาอยู่หรอก กับเรื่องราวความไทยหลายๆอย่างที่คนญี่ปุ่นไม่มี อาทิเช่นเรื่องการกินเผ็ด การกินแมลง คำทักทายแปลกๆของคนไทยและอีกมากมาย แต่มาสะดุดอยู่บทหนึ่งที่พูดถึงเรื่องคนไทยกับการรักษาเวลา ภายใต้อมยิ้มเล็กๆนั้นมีความเหนื่อยใจซ่อนอยู่  

คุณมะลิได้พูดไว้ว่าเธอมีเรื่องที่ไม่ค่อยเข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง ซึ่งก็คือเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างคนไทยกับฝน คุณมะลิบอกว่า "คนไทยพอถึงเวลาเลิกงานพนักงานจะรีบกลับไม่ว่าฝนตกหนักหรือน้อยแค่ไหนแต่เวลาเข้าทำงาน พนักงานมาสายเพราะฝนตกปรอยๆ" เอาง่ายๆเลยนะ เธอกำลังบอกว่าคนไทยชอบใช้ฝนเป็นข้ออ้างในการไม่ตรงต่อเวลาไงล่ะ 

เฮ้อออออ....

ยิ่งไปกว่านั้นคุณมะลิยังบอกอีกว่า วิถีคนไทยจะไม่รีบไปไหนมาไหน จะต้องดูอากาศก่อนออกจากบ้าน ถ้าฝนตกหนักก็จะเป็นอันเข้าใจกันว่าไปหาเพื่อนๆหลังฝนหยุดตกก็ได้ ไม่ใช่เรื่องเสียมารยาทใดๆ
อ่านแล้วรู้สึกอายนิดๆ แต่ก็แอบแก้ต่างให้ 'ความไทย' สิ่งนี้ว่าก็การจราจรไทยมันไม่เอื้ออำนวยนี่นา ฝนตก รถติด คนเลยมาสาย พูดเองเออเองอยู่ได้ไม่นานก็ถูกคุณมะลิเตะตัดขาอีกรอบเมื่อในหนังสือเล่าต่อว่าถึงแม้จะเป็นวันหิมะตกหนัก (ถึงขั้นที่ว่าตกหนักที่สุดในรอบ 20-30 ปี) มีรถไฟวิ่งน้อย ถ้าตกอีกอาจจะหยุดบริการเลยก็เป็นไปได้ แต่เพื่อนๆกลับมาตรงเวลาทุกคน แม้กระทั่งเพื่อนคนที่อยู่นอกเมืองที่ต้องใช้เวลา 1 ชม.ครึ่งในการเดินทางก็ยังมาตามนัด ไม่มีการเลท! และยิ่งไปกว่านั้น แม้มีพายุไต้ฝุ่นคนก็สามารถไปทำงานได้ตามเวลา เพียงแต่จะเป็นที่รู้กันว่าถ้าอากาศไม่อำนวยก็จะต้องออกจากบ้านเช้ากว่าปกติ  จึงทำให้มีคนมาทำงานสายน้อยมาก อากาศไม่ได้เป็นข้ออ้างแต่อย่างใด

เรื่องความไม่ตรงต่อเวลานี่เรียกว่าเป็นสิ่งที่ขึ้นชื่อมากๆสิ่งหนึ่งเกี่ยวกับคนไทยเลยล่ะ ที่แน่ๆเวลาครูชาวต่างชาตินัดเวลากับเด็กๆ หรือเวลาเพื่อนต่างชาติที่อยู่ในไทยอยากจะนัดเวลาจะพูดย้ำเสมอว่า 9 am Thai Time right? (9 โมงเวลาคนไทยใช่ไหม?) ซึ่ง Thai Time อันนี้ไม่ได้อ้างอิงถึง Timezone แต่อย่างใด แต่เป็นวิธีการดูเวลาของคนไทยต่างหาก เป็นอันรู้กันว่าถ้านัด 9 โมงแปลว่าออกจากบ้าน 9 โมงก็ได้ เพราะถ้าถึงตรงเวลา 9 โมงเป๊ะก็ไม่มีใครมาอยู่ดี กลายเป็นว่าคนที่มาถึงก่อนต้องมารอเก้อให้เสียอารมณ์เปล่าๆ โดยที่คนที่มาสายไม่ได้เดือดร้อนอะไรด้วยเลย 

เฮ้ออออออออ.......