ปาฏิหาริย์รักวันฝนพรำ เป็นผลงานของอวี๋ฉิงค่ะ ตอนนี้เรากำลังตามเก็บงานของนักเขียนคนนี้อยู่ค่ะ เรื่องนี้เป็นส่วนนึงของแจ่มใสคุกกี้ เล่มเล็กกะทัดรัด ที่จริงๆเราชอบหนังสือขนาดปกติมากกว่า รู้สึกว่าเล่มเล็กมันเปิดยากอ้ะ

สำหรับปาฏิหาริย์รักวันฝนพรำเราค่อนข้างชอบมากค่ะ เป็นเรื่องแรกของอวี๋ฉิงที่เราอ่านแบบไม่ใช่แนวจีนโบราณ แต่เธอก็ยังคงรูปแบบการบรรยายและการดำเนินเรื่องของตัวเองไว้อย่างเหนียวแน่นค่ะ นั่นคือชวนงงนิดๆในบางครั้ง 

ปฏิหาริย์รักวันฝนพรำเป็นชื่อที่ตรงกับเนื้อเรื่องที่สุดชื่อหนึ่งค่ะ เว่ยเป่าผิงเจอเรื่องมหัศจรรย์ในคืนฝนตกวันหนึ่ง เขาพบเจอกับเธอ ตอนนั้นเว่ยเป่าผิงเป็นเพียงเด็กประถม เธอคนนั้นโตกว่าเขานิดหน่อย และอาศัยอยู่ในพระที่แม่ของเขาทิ้งไว้ให้เว่ยเป่าผิงในสมัยเด็กต้องอาศัยอยู่กับน้าชายและน้าสาว ที่สำคัญคือเป็นเด็กที่คนเห็นแล้วก็คงคิดว่า เสียดายที่หน้าตาน่ารักแต่นิสัยไม่น่ารักเอาเสียเลย จริงๆเว่ยเป่าผิงเป็นเด็กดีไม่เคยทำผิด แต่ว่าเป็นเด็กคิดเล็กคิดน้อย ถือบุญคุณเป็นสำคัญ และไม่เชื่อใจใครทั้งนั้น จริงๆก็คงเป็นวัยเด็กของเขาเองที่หล่อหลอมให้กลายเป็นคนแบบนี้ มีเพียงพี่สาวในพระเท่านั้น ที่เขาเชื่อใจและรักอย่างแท้จริง

มีนิยายไม่กี่เรื่องที่พาเราเดินทางเติบโตพร้อมกับตัวละครในเรื่องตั้งแต่เด็ก และเรื่องนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้น เราเห็นเว่ยเป่าผิงตั้งแต่เป็นเด็กประถม จนกระทั่งแต่งงานนตอนอายุยี่สิบกลางๆ เราชอบเนื้อเรื่องช่วงประถมมาก แบบมากๆเลยนะ มันน่ารักมาก คือเว่ยเป่าผิงในวัยประถมปรับเปลี่ยนตัวเองมากมายเพื่อพี่สาวที่เขารักมากคนนี้ ตั้งใจเรียนหนังสือ อ่านนิทานให้พี่สาวฟังทุกวัน รู้จักเข้าหาคนอื่น รู้ว่าต้องทำอย่างไรคนอื่นถึงจะชอบ รู้ว่าจะเอาตัวรอดในโลกนี้อย่างไรเราชอบมาก เสียดายที่หนังสือข้ามช่วงที่เหวยอันหายไปแปดปี ถ้าเกิดไม่ข้ามไป คนอ่านคงจะได้สัมผัสความเศร้าสุดแสนของเว่ยเป่าผิงแล้วที่ต้องสูญเสียคนเดียวที่รักที่สุดในชีวิตไป และได้แต่รออย่างไร้จุดหมาย มีความหวังอย่างลมๆแล้งๆเมื่อฝนตก แต่ว่าเรื่องนี้เป็นแบบอ่านง่ายๆ สบายๆ และเป็นนิยายรัก ที่น่ารักที่สุดเรื่องหนึ่ง พระเอกนางเอกเราชอบทั้งคู่ ถือเป็นพระนางที่เข้ากันได้ดีมากๆ ก็แน่นอนเลี้ยงกันและกันมากับมือของอีกฝ่ายเอง 

คนที่ไม่สมจริงที่สุดในเรื่องเห็นจะเป็นพ่อลูกตระกูลลู่ ที่อาศัยเหตุผลง่ายๆว่า ถ้าช่วยได้ ทำไมจะไม่ช่วย ...ถ้าโลกนี่มีคนแบบนี้เยอะๆก็คงดี ส่วนครอบครัวที่สมจริงสมจังก็คือครอบครัวตระกูลเว่ย น้าชายและน้าสาว ที่เสียอย่างไรก็รักลูกตัวเองมากกว่าและอดคิดเสียใจภายหลังไม่ได้ว่าจะรับเว่ยเป่าผิงมาเลี้ยงให้เป็นภาระไปทำไม 

สุดท้ายเรื่องนี้เราประทับใจมาก และอยากให้ทุกคนได้อ่านค่ะ ความรักของเว่ยเป่าผิงและเหวยอันน่าประทับใจที่สุดเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว มันไม่ได้ร้อนแรงหวือหวา แต่มันค่อยๆเป็นค่อยๆไปและสัมผัสได้อย่างที่สุด 

ปล.ใครอยากอ่านเรื่องนี้อาจจะหายากหน่อยค่ะ เพราะแจ่มใสได้ปิดไลน์คุ้กกี้แล้ว แต่ถ้าหาตามร้านหนังสือในงานหนังสือหาไม่ยากค่ะ เราเองก็เห็นหลายเล่มอยู่ในงานหนังสือค่ะ