แม่ยืนแบงค์พันมาให้ เอ่ยคำยินดี โผเข้ากอดพร้อมหอมฟอดใหญ่

ด้วยการตอบสนองที่เรียนรู้และสั่งสม จึงแสดงทีท่าผลักไสคล้ายไม่ชอบใจ เพราะคิดว่าโตแล้ว โดนแม่กอดรัดมันดูไม่ดี ไม่เท่ ไม่สมวัย

สักพัก ไหล่ของผู้ให้กำเนิดเกิดสั่นคลอน เสียงเล็ดลอดดั่งสะอื้นที่ดังขึ้น ดังขึ้น

น้ำตาพรั่งพรู หลั่งไหล่ลงจนถึงผู้ที่อยู่ในอ้อมแขน

"แม่คิดถึงหนู"

.

.

"แม่อยู่บ้านคนเดียวมาตลอด"

ย้ายมาอยู่บ้านพ่อ 

ครอบครัวที่แยกทาง 

คุณตาที่ไม่เคยได้รู้จักกับหลาน 

คุณยายที่กลายเป็นหมู่ดาวบนท้องฟ้า

เฝ้าอยู่บ้าน

ลูกคนแรกออกไปทำงาน ไม่ค่อยกลับบ้านเท่าไร

ลูกอีกคนอยู่ในวัยเรียน มุ่งมั่นเพื่อสอบเข้า ตั้งใจจะย้ายไปอยู่หอ

คุณพ่อที่ทำงานหนักเป็นประจำ เหนื่อยล้าอ่อนแรง

.

.

แม้ตัวอักษรจะถ่ายทอดอะไรได้หลายอย่าง

แต่ต่างต่างกลับมีมิติซับซ้อนมากยิ่งกว่า

ทุกตัวละครต่างมีมุมมองของตน

แต่เพราะเราเป็นผู้ดำเนินชีวิตของเรา

และหลายครั้ง ที่เรามักจะมองเห็นเพียงเรื่องของตนเอง

สวัสดีปีใหม่นะแม่