“คนทั่วไปไม่ค่อยได้มีชีวิตอยู่จริง พวกเขามีชีวิตอยู่แบบเทียม ๆ ทั้งนั้น ผมตระหนักก็เพราะว่า เมื่อความคิดของผมสิ้นสุดลง เวลามันหายไป ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต ผมจึงรู้ชัดว่าชีวิตของผมอยู่เฉพาะตรงหน้า... ตรงทุกขณะแห่งปัจจุบัน มันสดใหม่เสมอเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด มันเป็นนิรันด์ (ผมอัศจรรย์ใจมาก และเพิ่งรู้จักความหมายแท้จริงของมัน) เพราะว่ามันไม่มีเวลาให้เราต้องคำนึงคำนวณและไม่มีความคิดมาบดบังชีวิตที่แท้จริงของเรา” ,น.209

จิตกับวัตถุ/ จิตกับสมอง/ เทียมกับแท้/ ตะวันตกกับตะวันออก/ วิทยาศาสตร์ บริโภคนิยมกับปรัชญาพระพุทธศาสนา/ ความเป็นอมตะ วัฎสงสารกับความเป็นมนุษย์/ พระเจ้า มนุษย์ ธรรมชาติ/ ศีลธรรม จริยธรรม ความเห็นแก่ตัวและความอยู่รอด...

หลากหลายของคู่ขนานและหลากระดับของความขัดแย้งที่เกิดขึ้นอย่างซ้ำซากซ้ำแล้วซ้ำเล่าในโลกของมนุษย์และความเป็นมนุษย์ของเรา ณ ระหว่างบรรทัดที่ตั้งสติให้ข้าพเจ้าได้ทบทวน ใคร่ครวญในความเป็นมนุษย์ของตนเองไปพร้อม ๆ กับความสนุกสนาน ลุ้น เพลิดเพลินกับจินตนาการของโลกวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี การโคลน โลกอนาคตผสมกับพุทธศาสนา จิก ๆ กัด ๆเสียดสีสังคม ธุรกิจอย่างปลาใหญ่กินปลาเล็กในโลกปัจจุบันที่ยังคงร่วมสมัย โดยเฉพาะการคงความเป็นอมตะ วัฎสงสารของชีวิตมนุษย์ และตั้งคำถามที่ย้อนกลับไปไกลถึงที่มาที่ไปของมนุษย์กับงานอัน “อมตะ” ซีไรต์ประจำปี 2543 ของ “วิมล ไทรนิ่มนวล”

“เราทุกคนกลัวตาย เพราะเราอาลัยชีวิต แต่ชีวิตมันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าความทรงจำ ที่สุดแล้วเราก็แค่เสียดายความทรงจำ และเสียดายประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่เราปรารถนาจะได้รับ” ,น. 126

“จะไปเสียดายมันอยู่ทำไมกับไอ้ถุงเน่า ๆ ที่เป็นที่อาศัยของโรคสารพัด โดยเฉพาะไอ้โรคเกิด แก่ เจ็บ ตาย ซึ่งไม่มีวันรักษาหาย สู้ตายไปแล้วเกิดใหม่ดีกว่า” 132

“…บอกน่ะไม่ยากหรอกครับ แต่มันยากที่จะปฏิบัติ ทั้งที่จริงก็ไม่มีอะไรมาก เพียงแต่คุณนั่งลง ทำใจให้สบาย แล้วก็มองดูตัวเอง” ,น.127

พรหมมินทร์ อรชุน และชีวัน อมตะแบบไหนกัน ? 

ประหนึ่งราวกับว่าดูหนัง Sci-Fi

อ่านหมายเลข ๒๔/๒๕๖๐ ลองหาอ่านดูครับ #อมตะ #วิมลไทรนิ่มนวล #หนังสือ #อ่าน#อ่านแล้วอ่านเล่า #BooksBAR #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand #กลินท์และหนังสือ #KlinAndBooks #Read #InToTheBooks #ซีไรต์ประจำปี2543 #ณอ่านTheReaderTheKlinLibrary