หลัวเสี่ยวโหลวผู้ซึ่งเพิ่งจะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาจากยมโลก เข้ารับตำแหน่งวันแรกอย่างหน้าชื่นตาบานก็ถูกเล่นงานเข้าเสียแล้ว!? ต้องจุติลงมากล่อมเกลาจอมมารดาววิบัติ แถมไม่ให้ใช้พลังเทพอีก!! มิหนำซ้ำในภารกิจเทพนี้เขายังใช้ได้เพียงแค่วิธีเดียวเท่านั้น นั่นคือ ถึงตายก็ไม่กลัว สู้ต่อไปไม่ท้อถอย...นี่นับว่าเป็นการกลั่นแกล้งในที่ทำงานหรือไม่หนอ

ด้วยเหตุฉะนี้เขาจึงกลายมาเป็นสุนัขรับใช้ขององค์ชายเย่ว์อวิ๋นชู มิใช่ว่าสบประมาท แต่เขาเป็นลูกหมาสีดำตัวหนึ่งจริงๆ!! อาศัยทำตัวน่ารักออดอ้อนขอข้าวกิน แล้วเขาจะกล่อมเกลาดาววิบัติช่วยมวลมนุษย์ไว้ได้หรือ? ถึงแม้ว่าภารกิจจะยากเย็นแสนเข็ญหาใดเปรียบ แต่เขากลับบังเกิดความอาลัยอาวรณ์ต่อเย่ว์อวิ๋นชูอย่างน่าประหลาด คงมิใช่ว่าตนมีเวรมีกรรมอันใดทำนองนั้นกับเขาผู้นั้นจริงๆ หรอกใช่หรือไม่...

...ห้วงฝันยาวนานนับพันปี ห้วงนทีหมุนเวียนเปลี่ยนผัน

เรื่องนี้คือแบบเป็นการทลายกองดองยามค่ำคืนของเรา กะว่าเออ จะอ่านหนังสือชิวๆ สักเล่มก่อนนอน เล่มนี้เราซื้อมานานมากแล้ว ตอนซื้ออาจจะรู้เนื้อเรื่องกับโทนเรื่องก็ได้มั้ง แต่เอาเป็นว่าตอนนี้ลืมไปหมดแล้วแล้วตอนที่หยิบมาก็คือไม่รู้เลยว่ามันเกี่ยวกับอะไร อ่านแค่ปกหลังแล้วก็อืม เอามาอ่านเลย ปรากฏว่าผิดคาดมากกก คือดูหน้าปกมันดูแบบไม่ได้เป็นแนวเข้มข้นเลย ชื่อเรื่องก็ไม่ใช่ รวมถึงอินโทรมันก็มาแนวแบบคอมเมดี้นิดนึงด้วย แต่จริงๆพลอตมันดราม่าตับแตก พลอตซับซ้อนระดับแบบความรักเทพเซียนอะ คือเอาจริง ยืดเป็นห้าเล่มยังไม่รู้สึกว่าเล่าเร็วเลยอะ คือคนเขียนเล่ากระชับมากนะ เพราะมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นภายในไม่ถึงสามร้อยหน้า คือ นายเอกตายแล้วตายอีกตายแล้วตายอีก ย้อนอดีตไปดูที่มาต่างๆนานา แล้วก็เซอร์ไพรซ์นิดนึงด้วยที่ว่า เทพมังกรคือตัวนายเอกเองไม่ใช่พระเอก พระเอกคือเทพบุปผาที่นายเอกสร้างขึ้่นมา

คือถ้าอ่านแค่บทแรกๆจะไม่รู้เลย แต่ความจริงมันเป็นเรื่องดราม่าเทพเซียนเวียนว่ายตายเกิด รักกันชาตินี้ สมหวังชาติหน้าหน้าอะไรประมาณนั้น แล้วยังมีความแบบศิษย์อาจารย์ รักต้องห้ามเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย (แอบมีฉากที่อาจจะเข้า incest เล็กน้อย แต่เราคิดว่าไม่นะ 555555 คือยังไงๆ พระเอกไม่มีทางคิดว่าตัวเองกำลังนอนกับรัชทายาทอยู่แน่) 

มันแบบดราม่าแบบอัดอย่างเข้มข้นมากภายในเล่มบางนิดเดียวเองอะ 

สรุปแล้วเราประทับใจมาก คือไม่มีการเล่าเรื่องยืดย้วยใดๆ เลย พระเอกนายเอกจริงๆแค่พูดไม่เข้าใจกันเฉยๆ แล้วนายเอกก็ไม่ยอมรับสิ่งที่ตัวเองรู้สึก ไม่ยอมรับไม่พอ ไม่อธิบายด้วย พระเอกที่ขี้น้อยใจขี้หวงอยู่แต่เดิมก็คิดไปถึงนู่นน

แต่ใดๆก็คือ happy ending แอบอยากให้ยาวกว่านี้ แบบขอฉากที่เค้าอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขมากกว่านี้หน่อยไม่ได้เรอะ แล้วก็สุดท้ายเหมือนพระเอกก็ไม่เคยรู้ปะว่าสุนัขตัวนั้นคือนายเอกอะ

ประทับใจจริงๆ ประทับใจอย่างคาดไม่ถึง เสียดายที่คะแนนใน meb น้อยอะ เราว่ามันดีมากๆเลย แต่ก็นะ ลางเนื้อชอบลางยาแหละ

อวยประดุจดั่งเค้าจ้าง แต่เค้าไม่ได้จ้างนะ 55555 คือไม่ใช่อะไรเราคิดว่ามัน underrated อะ มันควรจะดังได้กว่านี้จริงๆ