ถึงเธอ, คนที่ฉันพลาดโอกาสบอกรักมาหลายครา
ฤดูฝนวนมาอีกครั้งแล้ว
ฉันชอบมันมาตลอดเพราะสายฝนมักจะช่วยชำระล้างทุกความเจ็บปวดออกไป แต่ฤดูฝนนี้กลับเจ็บปวดกว่าเดิม
เย็นวันแรกของฤดูฝนฉันออกไปนั่งหน้าบ้านหลังฝนหยุดและมองดูท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีส้มของแสงอาทิตย์ที่กำลังตก
ช่วงเวลาที่ฉันจะนึกถึงใครบางคนเสมอ
บนท้องฟ้าที่เงียบสงบมีนกพิราบบินผ่านไปทำให้ฉันนึกสงสัยขึ้นมา
ว่านกตัวหนึ่งจะบินได้ไกลแค่ไหน
มันจะบินได้ไกลพอจะส่งผ่านความหวังดีในใจของฉันให้ใครคนนั้นหรือเปล่า
เธอที่จากไปในที่แสนไกลจนฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะจ่าหน้าซองถึงที่ไหน
ไม่รู้แม้กระทั่งเธอยังสบายดีอยู่ไหมหรือจะยังรอรับกำลังใจจากฉันอยู่อีกหรือเปล่า
ก้าวสุดท้ายของเรายังเต็มไปด้วยคำถามแต่เธอก็คงเจ็บปวดเกินกว่าที่จะหาคำตอบอีกต่อไปแล้ว
แม้ความเจ็บปวดนั้นจะเกิดขึ้นเพราะฉันและฉันก็ไม่เคยอยากจากเธอไปไหน
แต่หากวันนึงฉันไม่อยู่ตรงนี้อีกแล้วไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดฉันอยากให้เธอรู้ไว้เสมอ
ว่าไม่ใช่ทุกคนจะจากไปเพราะต้องการที่จะทำ
สุดท้ายแล้วการจากลาที่ไม่มีน้ำตามันคงไม่มีจริง ฉันคิดอย่างนั้น
การได้นึกถึงเธอทุกวันทั้งเจ็บปวดและสวยงามไปพร้อมกัน
นั่นอาจจะเป็นเรื่องดีเรื่องนึงในการจากลาของเรา
เพราะมันทำให้ฉันรู้ ว่าความรักที่ดีนั้นเป็นอย่างไร
แม้มันจะยังเจ็บไปทั้งหัวใจแต่วันนึงฉันคงสามารถยินดีกับรักครั้งใหม่ของเธอได้โดยไม่ต้องโกหกอีกแล้ว
ในวันนี้ที่ฉันไม่มีสิทธิ์ได้อยู่กับเธอที่ไหนอีกนอกจากเพียงในความทรงจำ
ฉันหวังอย่างที่เคยหวังตลอดมาว่าเธอจะได้มีความสุขอย่างที่เธอสมควรได้รับเสียที
คนเก่งของฉันมักโชคร้ายต้องพบเจอสิ่งบั่นทอนหัวใจเสมอ
แต่ฉันหวังว่าตอนนี้เธอจะได้หยุดพักผ่อนนอนตื่นสาย มีเวลาออกไปมองท้องฟ้าสีที่ชอบ
และฟังเสียงกระซิบของนกสักตัว
ฟังสิ่งที่ฉันฝากมันไปบอกกับเธอ
ว่าถึงแม้ฉันจะไม่ได้อยู่โอบกอดเธอตรงนั้นแล้ว
แต่ได้โปรดให้สายตาที่ฉันเคยมองเธอ
คำพูดที่ฉันเคยพร่ำบอก
วิธีที่ฉันเคยดูแลและเอาใจใส่
เป็นตัวช่วยย้ำเตือนว่าฉัน
รักเธอมาโดยตลอด
หัวใจที่สวยงามของเธอ ฉันหวังว่ามันจะถูกดูแลอย่างดี
อย่างน้อยก็โดยความรักที่ฉันยังมีให้เธออยู่
เสมอมา
ตลอดไป
โปรดจดจำเราไว้ในเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ,
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in