เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
บันทึกการเดินทาง ฉบับที่หนึ่งdolcelunee
เพราะวันที่หว่านเมล็ดลงไป ยังไม่ใช่วันที่ดอกไม้บาน
  •  


    ดอกไม้ดอกนึงใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะเติบโต

     

    ท่ามกลางดินที่แห้งแล้งมีเมล็ดพันธุ์เมล็ดหนึ่งตกลงไป

    มันนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นเพราะมันไม่ได้โชคดีมีสายน้ำมาพามันลอยไปที่อื่น ไม่มีสายลมพัดไปตกลงในที่ๆอุดมสมบูรณ์

    มีเพียงหนอนตัวเดียวที่ผ่านมาขยับตัวยุกยิกให้ดินที่แห้งกรังคลุกกับตัวของมัน

     

    แล้วอยู่ๆ วันหนึ่งดินก้อนยักษ์ที่กดทับอยู่ก็แหวกออก

     

    อากาศด้านบนหนาวเหน็บแห้งเสียจนดินที่แข็งขืนอบอุ่นกว่าหลายเท่า

    ก่อนที่เจ้าเมล็ดพันธุ์จะทันได้รู้สึกตัว หิมะก็โปรยปรายลงมาทับช่องแสงนั้นเสียแล้ว

     

    มันตัวลีบกว่าที่เคย หนอนที่เคยขยับรอบตัวมันเลื้อยหนีไปที่อื่น

    แม้แต่ในช่วงเวลาที่แสนหมดหวังนี้มันก็ยังโชคร้ายถูกทิ้งให้เดียวดาย

     

    เวลาผ่านไปนานหลายวัน

    เป็นสัปดาห์หรืออาจจะเป็นเดือน

     

    ในขณะที่มันท้อเต็มทีจนแทบจะด้านชาไปทั้งตัว

     

    น้ำหยดนึงก็ไหลซึมลงมา

     

    หยดที่สอง

     

    หยดที่สาม

     

    ในที่สุดดินที่เคยแห้งแล้งก็ชุ่มชื้น

    หนอนเพื่อนรักเก่าเลื้อยกลับมาเล่นด้วย คราวนี้มันมาเพื่อนมาอีกนับสิบตัว

     

    เมล็ดพันธุ์ที่แคระแกร็นค่อยๆแตกออก

    ต้นอ่อนแทรกตัวขึ้นแล้วโผล่พ้นจากพื้นดิน

    สายลมที่อบอุ่นพัดมาทักทาย

    แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องมาโอบอุ้มมันไว้

     

    ผีเสื้อตัวหนึ่งบินมาเกาะที่ยอดอ่อนปีกหลากสีสะท้อนแสงเป็นสีรุ้ง สวยงามอย่างที่มันไม่เคยเห็น

     

    "นี่คือรางวัลสำหรับความอดทนและพยายามของเธอ"

     

    เจ้าต้นอ่อนวัยเยาว์ไม่เข้าใจว่าผีเสื้อหมายถึงอะไร

     

    จนกระทั่งบางอย่างเติบโตขึ้นที่แขนของมัน

     

    มันกำลังผลิดอก

     

    กลีบสีชมพูกำลังค่อยๆบานออก

    และภายในหนึ่งคืนมันก็เบ่งบานเต็มที่

    มันกลายเป็นที่รักของผีเสื้อและบรรดาผึ้งหรือแม้แต่นกตัวเล็กๆ

     

    เมล็ดพันธุ์ในวันนั้น กลายเป็นดอกไม้ที่สวยงามที่สุดในวันนี้

     

    ถึงแม้ช่วงเวลาที่เหน็บหนาวจะยาวนานเหลือเกิน

    แต่กลีบดอกที่บานออกท่ามกลางสายลมแสนอบอุ่นก็คุ้มค่าที่จะรอ

     

    เธอเองก็เหมือนกัน

     

    เธอจะต้องถูดรดด้วยสายน้ำแห่งความอดทน

    ถูกคลุกด้วยดินแห่งความเจ็บปวดไปจนกว่าเวลาของเธอจะมาถึง

    และเธอไม่สามารถเร่งขั้นตอนนั้นได้เลยไม่ว่าจะใช้ปุ๋ยวิเศษจากที่ไหน

     

    ไม่ว่าสิ่งที่เธอกำลังเผชิญอยู่จะยากเย็นและเจ็บปวดเพียงใด

    ขอเธออย่าเพิ่งหมดหวังกับตัวเอง อย่าคิดว่าโลกนี้ช่างใจร้ายและไม่ยุติธรรม

    โลกแค่กำลังหมุนปลี่ยนฤดูไปอย่างที่มันเป็น

    และตอนนี้เวลาของเธอยังมาไม่ถึงก็เท่านั้น

     

    เหมือนกับที่คามิลเลียไม่บานฤดูหนาว

    เหมือนกับที่ไฮเดรนเยียไม่บานฤดูฝน

     

    อดทนกับความยากลำบากในช่วงนี้ไปก่อนนะ

    ฉันให้สัญญาว่าเมื่อฤดูของเธอมาถึง

    เธอเองก็จะเบ่งบานได้สวยงามไม้แพ้ใครเหมือนกัน





    dolcelunee

    March 22, 2022

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
CrystalBullet (@fiore-bluesalvia)
หัวข้อดีมากเลย (;-;)
wipwip (@fdvc_)
ชอบงานคุณจังเลยค่ะT-T