การป้องกันตัวเอง หรือ การเห็นแก่ตัว ? คำสองคำที่ฉันมองว่ามันมีความหมายใกล้เคียงกันจนบางทีก็แทบจะแยกมันออกจากกันไม่ออก 

                          ชีวิตไม่เคยมีความยุติธรรม ถึงแม้ว่าเราจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อเรียกร้องควายุติธรรมแล้วก็ตาม ไม่มีใคร หรือความสัมพันธ์ใดๆที่จะมีความยุติธรรม ทุกๆคน ทุกๆเหตุการณ์ ทุกๆสิ่งที่เกิดขึ้นมันจะเป็นเรื่องธรรมชาติที่มักจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรู้สึกมากเกินไป ได้รับผลกระทบมากเกินไป หรือแม้แต่กระทั่งรู้สึกมากเกินไป

†

                          สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคือกลไกการปกป้องตัวเองที่บางคนเลือกจะปิดกั้นความรู้สึกตัวเองจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยการตัดใจออกจากบุคคลที่เป็นสาเหตุของความเสียใจ ผลกระทบที่ตามมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เป็นสมการตายตัวคือความสั่นคลอนของความสัมพันธ์

                         บางครั้งมันส่งผลกระทบเบาบางจนแทบสัมผัสไม่ได้ เลวร้ายที่สุด บางครั้งมันไปไกลถึงขั้นจุดแตกหักของความสัมพันธ๊ไม่ว่าคนทั้งสองคนจะรู้จักกันมานานแค่ไหนก็ตาม สิ่งหนึ่งที่ฉันพบว่ามันคือเรื่องตลกร้ายสิ้นดีคือความบอบบางของความสัมพันธ์ที่บางครั้งดูเหมือนจะเหนียวแน่นจนไม่มีอะไรมาทำลายลงได้ แต่แท้จริงแล้วมันกลับบอบบางยิ่งกว่าเส้นด้ายเสียอีก

                          มนุษย์เราใช้เวลาเนิ่นนานในการถักทอสายสัมพันธ์ กว่าที่จะให้ความเชื่อใจกับคนๆหนึ่งได้ ไม่สามารถเกิดขึ้นในระยะเวลาอันสั้น บางครั้งใช้เวลาเป็นเดือน บางครั้งใช้เวลานานนับปี แต่ระยะเวลาในการทำลายสายสัมพันธ์นั้นมักจะกินเวลาสั้นกว่ากันหลายเท่าตัว

                        คำถามสำคัญคือ "มันผิดมากหรือเปล่าที่เราเลือกกจะปกป้องความรู้สึกของตัวเอง?" ผู้คนส่วนใหญ่ที่ฉันรู้จักมักจะมีความรู้ผิดติดอยู่ในใจเสมอ พ่วงมาด้วยความลังเล ไม่แน่ใจว่าการกระทำที่เลือกจะเดินออกมาจากความสัมพันธ์ที่ร้าวฉานคือการตัดสินใจที่ถูกหรือเป็นการกระทำที่เห็นแก่ตัว

                         จุดนี้ล่ะที่เราจะเริ่มถามตัวเองกับคนรอบข้างแล้วว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่มันเรียกว่าการป้องกันตัวเองหรือการเห็นแก่ตัว และในทุกๆครั้งคำตอบของฉันก็จะเป็นเหมือนเดิม "เธอไม่ได้เห็นแก่ตัว เธอแค่ต้องปกป้องความรู้สึกของตัวเอง" เพราะไม่ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร เขาก็ไม่สามารถประคองหัวใจที่บอบบางของคุณได้ดีเท่ากับการที่คุณประคองหัวใจด้วยมือตัวเอง แม้แต่คนที่คุณคิดว่าชั่วชีวิตนี้เขาจะไม่มีทางปล่อยหัวใจคุณให้ตกพื้นแตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่สุดท้ายเขาก็จะทำ แม้จะโดยไม่ได้ตั้งใจแต่มันก็จะเกิดขึ้นในสักวัน และได้โปรดอย่าพยายามมาตั้งพนันกับฉัน การเอาสิ่งบอบบางเช่นนั้นเป็นเดิมพันมันไม่คุ้มเลย

                          ในทุกหนทางที่เลือกเดิน ไม่ใช่ทุกทางที่จะมารถปกป้องความรู้สึกทุกคน ไม่ใช่ทุกทางที่เราจะสามารถปกป้องความรู้สึกของตัวเองได้เต็มที่ นั่นคือความจริง เพราะว่าไม่ว่าคุณจะเลือกทางไหน ไม่ว่าจะเลือกไปทางซ้ายหรือไปทางขวา มันก็จะพบแต่ความเจ็บปวดอยู่ดี แต่เรามีความจำเป็นที่จะต้องเลือกทางที่มันทำร้ายความรู้สึกตัวเองน้อยที่สุด

                         บางทีคุณอาจจะคิดว่าฉันกำลังพยายามยัดเยียดความคิดตัวเองให้คุณ แต่เปล่าเลย ฉันแค่กำลังพูดถึงหนทางความเป็นไปได้ตามหลักสมการของมนุษย์จากประสบการณ์จริง วันนี้คุณอาจจะยังไม่เห็นด้วย มีข้อโต้แย้ง แต่สักวันในอนาคต เมื่อคุณได้เรียนรู้ชีวิตในหลากหลายรูปแบบ คุณจะพบว่าสิ่งที่ฉันเขียนสามารถนำไปปรับใช้ได้จริงและมีประโยชน์อย่างไม่คาดคิดมาก่อน

                          การเอาความรู้สึกของตัวเองมาก่อนไม่ใช่เรื่องที่ผิด ในเมื่อท้ายที่สุดแล้วคนที่จะอยู่กับคุณไปจนวันสุดท้ายของชีวิตคือตัวคุณเอง แต่การนำความรู้สึกของตัวเองมาเป็นที่หนึ่งจะต้องไม่ทำร้ายคนอื่น นั่นคือกฎเหล็ก แต่สารภาพด้วยความสัจจริง ไม่ใช่ทุกครั้งที่จะสามารถทำแบบนั้นได้

                         ในบางครั้งการปกป้องความรู้สึกตัวเองก็มักจะมาควบคู่ไปกับการทำร้ายความรู้สึกคนอื่นอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยง สิ่งที่ฉันจะทำเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นคือฉันจะหลับตาลง แล้วบอกตัวเองว่า "ไม่เป็นไร" แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าความจริงนั้นยังห่างไกลจากคำว่าไม่เป็นไรอยู่มากโข

                         ฉันไม่ได้บอกว่าการเลือกหนทางที่ทำร้ายตัวเองน้อยที่สุดและทำร้ายคนอื่นแทนคือสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ มันคือสิ่งที่ผิดอย่างมหันต์ เราไม่มีสิทธิ์จะไปทำร้ายความรู้สึกของใครถึงแม้ว่าเราจะเป็นฝ่ายโดนกระทำก่อนก็ตาม ไม่ว่าอย่างไรฉันก็จะยืนยันอยู่เสมอว่านั่นคือสิ่งที่ผิด และไม่ควรกระทำอย่างยิ่ง

                         แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่มันเป็นการช่างน้ำหนักระหว่างความรู้สึกตัวเองกับความรู้สึกของอีกฝ่าย จงอย่าได้ลังเลแม้แต่เสี้ยววินาทีที่จะเลือกตัวเอง การทำร้ายความรู้สึกคนอื่นมันผิดน่ะใช่ แต่จะผิดมากกว่าถ้าคุณเลือกที่จะทำร้ายความรู้สึกของตัวเอง

                        

                         นั่นคือชีวิต การหายใจไม่ใช่เรื่องง่าย การควบคุมหัวใจไม่ให้ร้าวรานคือเรืื่อยยากยิ่งกว่า และสิ่งที่ยากที่สุดคือการพยายามควบคุมความเสียหายใดใดอันเกิดขึ้นจากปัจจัยภายนอกที่ไม่อาจควบคุม

- ???????? ?. ??????? ❤