บรรยาการอันคุกรุ่นจากการเลิกประชุุมมา

ด้วยสาเหตุที่ว่า มีคนไม่พอใจในการทำงานของฉันอีกครั้ง

ฉันผิดอะไรเหรอ ฉันพยายามคิดและตั้งใจทำหน้าที่ของฉัน 

ผลที่ได้คือ feedback ที่บอกว่าอยากเปลี่ยนคนดูแลงานเป็นคนอื่น

ฉันผิดอะไร

ฉันผิดอะไร

ฉันผิดอะไร

ฉันผิดอะไร

ฉันผิดอะไร

ฉันผิดอะไร

คำถามนี้วนอยู่ในหัวและทำให้ฉันเครียดมากและไม่อยากทำงานนี้อีกต่อไปแล้ว

ฉันเดาได้ว่าสาเหตุคือการที่ฉันไม่มี relationship หรือ ปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างมากพอ

ฉันไม่ค่อยแสดงอารมณ์หรือกริยามารยาทให้คนเห็นแบบชัดเจน

ฉันสอนไม่ดี

ฉันห่วย

ฉันผู้ซึ่งจบจากคณะครุศาสตร์มาเจ็บปวดกับสิ่งนี้มากที่ได้ feedback มาอย่างที่บอกไป

ตอนพิมพ์ไปก็น้ำตาไหลไป prn ที่หมอเคยให้ก็ไม่มีแล้ว ฉันเหมือนจะคุมอารมณ์ สีหน้า ร่างกายตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ การกรีดแขนในที่ทำงานมันเป็นไปได้ไหมนะ หรือ การโขกหัวกับกำแพง ฉันคิดว่าน่าจะทำให้ฉัน release ความเจ็บปวดและเสียใจออกไปได้บ้าง คนที่ไม่ได้จบครุศาสตร์แต่มาเป็นครูแบบฉันกลับได้รางวัลสื่อดีเด่น ในขณะที่ฉันเป็นครูที่แจกแต่ใบงาน สอนแบบขอไปทีก็ว่าได้

ฉันผิดทุกอย่าง

ฉันผิดทุกอย่าง

ฉันผิดทุกอย่าง

ฉันผิดทุกอย่าง

ฉันผิดทุกอย่าง

ฉันผิดทุกอย่าง

ในการทำงานที่สูงขึ้น สังคมที่กว้างขึ้นก็คงเป็นแบบนี้สินะ การแข่งขัน การมี passion การใช้ทักษะ ความรู้ของตัวเองที่ได้ร่ำเรียนมาเพื่อประยุกต์ให้เข้ากับงานที่ทำ แต่ฉันไม่สามารถทำมันได้เลย ฉันเปรียบเทียบทุกอย่างกับคนรอบข้าง ชีวิตฉันจะเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ เหรอ

ฉันเหนื่อยและอยากตายไม่รู้รอบที่เท่าไหร่แล้ว ความคิดโอเว่อโดส และกินยาฆ่าแมลงไม่เคยหายไปจากความคิด เหลือแต่ก็แค่ความกล้าเท่านั้นที่ฉันไม่มี ฉันตามหาความกล้าได้จากที่ไหน หรือใครมีความกล้าช่วยส่งมาให้ฉันที่ ฉันอยากตาย