เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
รีวิวเว้ย (2)Chaitawat Marc Seephongsai
คิดถึงทุกปี By บินหลา สันกาลาคีรี
  • รีวิวเว้ย (696) เวลาคนเราหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นครั้งที่ 2, 3, 4 หรือครั้งที่เท่าไหร่ก็ตามแต่ สิ่งที่เราจะได้รับกลับมาจากหนังสือเล่มเดิมมันจะเหมือนกันกับครั้งแรกที่ได้อ่านรึเปล่า (?) สำหรับเราจะมีหนังสืออยู่ 2 ประเภทที่พอเราหยิบมาอ่านซ้ำมันจะสร้างความรู้สึกบางอย่างให้กับเรา หนังสือประเภทแรก คือ หนังสือที่ไม่ว่าจะอ่านซ้ำกี่ครั้งสิ่งที่ได้รับกลับมาจากหนังสือมักจะไม่เปลี่ยนแปลงไป อาทิ หนังสือเรียน หนังสือประวัติศาสตร์ และหนังสือที่ชุดข้อมูลนำเสนอข้อมูลเชิงข้อเท็จจริงที่ไม่เปิดโอกาสให้กับผู้อ่านได้เลือกมองหรือตีความ อีกประเภท คือ หนังสือที่ไม่ว่าเราจะอ่านมันซ้ำ ๆ สักกี่รอบก็ตาม เรามักจะได้รับอะไรที่แตกต่างจากการอ่านในครั้งก่อน ๆ กลับมาแทบทุกครั้ง ซึ่งหนังสือในประเภทที่สองนี้เอง ที่เรามองว่ามันเป็นหนังสือที่มีลมหายใจเปลี่ยนแปลงไปตามวัยและประสบการณ์ของผู้อ่าน ยิ่งช่วงเวลาที่เราหยิบมาอ่านอีกครั้งหากเราพบเจอสิ่งใด หรืออยู่ในช่วงของความรู้สึกแบบใด สารบางอย่างที่จะได้รับกลับมามันจะเปลี่ยนแปลงไปเสมอ กับหนังสือเล่มนี้ก็เหมือนกัน เราอ่านมันครั้งแรกในสมัยมัธยมปลาย และเราได้กลับมาอ่านมันอีกครั้งในวันที่ตัวเลขของอายุเข้าใกล้เลข 30 สิ่งที่ได้รับกลับมาจากหนังสือเล่มนี้เปลี่ยนแปลงไปจนน่าประหลาดใจ 
    หนังสือ : คิดถึงทุกปี
    โดย : บินหลา สันกาลาคีรี
    จำนวน : 336 หน้า
    ราคา : 299 บาท

    "คิดถึงทุกปี" หนังสือรวมเรื่องสั้นฉบับพิมพ์ครั้งที่ 8 โดยที่เนื้อหาด้านในยังคงเดิม หากแต่การกระทำของตัวหนังสือและผลกระทบที่ได้กลับมาต่อตัวของเราในฐานะของผู้อ่านเปลี่ยนแปลงไปอย่างชัดเจน

    อย่างเรื่องสั้นตอน "งางอน" สมัยที่อ่านครั้งแรกเราไม่ได้ใส่ใจด้วยซ้ำไปว่าเพราะเหตุใดเรื่องราวจึงดำเนินไปเป็นเช่นนั้นในตอนจบ และเพราะเหตุใดผู้เขียนถึงเลือกให้เรื่องราวในตอนสุดท้ายจบลงเช่นนั้น แต่เมื่อเวลาและประสบการณ์ของชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป การได้อ่านตอน "งางอน" อีกครั้งหนึ่งมันสร้างความรับรู้ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ข้อเขียนในตอนยังคงสร้างความคิดบางอย่างให้เราได้ลองคิดต่อผ่านประสบการณ์ตรงของตัวเราเอง

    และแน่นอนว่ารวมไปถึงเรื่องสั้นอื่น ๆ ในเล่มด้วย อย่าง "คิดถึงทุกปี" เราก็มองและรับรู้มันในมุมที่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอย่างมาก ที่แต่ก่อนเราอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้อง "คิดถึงทุกปี" แต่พอตัวเลขอายุเข้าใกล้เลข 30 ขึ้นทุกทีเรากลับเข้าใจแล้วว่าเพราะเหตุใดจึงต้อง "คิดถึงทุกปี" และเป็นทุกปีที่คิดถึงแล้วมีความหมายต่อการดำรงอยู่ของอะไรบางอย่าง

    อาจจะเรียกได้ว่าหนังสือ "คิดถึงทุกปี" นับเป็นหนังสือที่จัดอยู่ในประเภทที่ 2 สำหรับเรา และเราคิดว่าหากในวันที่ตัวเลขอายุอยู่ในเลข 30, 40, 50, 60 และกลับมาอ่าน "คิดถึงทุกปี" อีกครั้งในแต่ละรอบอายุ เราคิดว่าความรับรู้ที่มีต่อ "คิดถึงทุกปี" จะเปลี่ยนแปลงไปในทุก ๆ ขวบปี

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in