รีวิวเว้ย (617) การสร้างความ "เป็นอื่น" หรือคู่ตรงข้ามเป็นทางที่เกิดมีขึ้นมาเนิ่นนานตลอดช่วงเวลาของประวัติศาสตร์ของ "สิ่งมีชีวิต" เพราะเราจะเห็นได้ว่า ถ้าเรานั่งมองสิ่งมีชีวิตสักชนิดหนึ่งที่ไม่ใช่ "มนุษย์" เราจะเห็นพฤติกรรมของการแบ่งพรรคแบ่งพวกของสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ได้ชัดเจนในระดับหนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อสิ่งที่เราสังเกตุคือกองทัพหมาหน้าปากซอยและหมาท้ายซอย เราจะเห็นว่าหมาสองกองทัพนี้เมื่อมันพบเจอหน้ากัรมันจะต้องวิ่งซัดกันประหนึ่งว่าจะอยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ สิ่งเหล่านี้มีคำเรียกในทางชีวะวิทยาว่า "พฤติกรรมรวมฝูง" และถ้าเราเอาพฤติกรรมดังกล่าวมาพิจารณาในมนุษย์ด้วยแล้วเราก็จะพบพฤติกรรมในลักษณะนี้ในมนุษย์ด้วยเช่นกัน แต่ของมนุษย์นั้นจะมีการปรับคำให้มนุษย์เราดูห่างจากสัตว์ขึ้นมาบ้างโดยการเลือกใช้คำว่า "รวมกลุ่ม" หรือ "เข้าสังคม" และพฤติกรรมรวมกลุ่มหรือเข้าสังคมนี้เองคือลักษณะที่ชัดเจนของการสร้างความเป็นอื่น โดยการแบ่งมนุษย์ออกเป็น (1) พวกคนในกลุ่ม กับ (2) พวกคนนอกกลุ่ม และด้วยการแบ่งในลักษณะนี้เองได้สร้างกลไกของการสร้างความหมายหรือความรับรู้ร่วมของกลุ่มขึ้นมาเพื่อสร้างความเป็นกลุ่มก้อนหนึ่งเดียวกัน ซึ่งกลไกในลักษณะนี้ก็จะย้อนกลับไปที่คำพูดสำคัญของนักปรัชญาอย่าง "อริสโตเติล" ที่ว่า "มนุษย์เป็นสัตว์สังคม (Human being is social animal)" นั่ยก็เพราะการรวมกลุ่มเพื่อการอยู่รอดคือกลไกการดำรงชีวิตของสิ่งมีชีวิตเกือบทุกชนิดที่ถูกติดตั้งมาใน DNA ทำให้ "การสร้างความเป็นอื่น" นับเป็น "เรื่องปกติ" ของสิ่งมีชีวิตเกือบทุกชนิด แต่สิ่งที่น่าแปลกไปกว่านั้นคือ เราจะทำอย่างไรที่จะให้สิ่งมีชีวิตที่แบ่งแยกกันด้วยความเป็นอื่นสามารถอยู่ "ร่วมกันได้" อย่างสันติและเคารพในความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่แตกต่างไปจากตัวเอง