คุณยายและคุณแม่ ชอบเล่าเรื่องเก่าๆ ให้ฟัง หนึ่งในเรื่องโปรดของฉันคือ ประสบการณ์ร้านขายข้าวแกง ที่แม่บอกว่าไม่มีชื่อร้าน ก็เป็นเหมือนร้านข้าวแกงทั่วไป แต่สำหรับฉันมันเป็นมากกว่านั้น ผู้หญิงคนหนึ่งดูแลลูกทั้ง5 คน ด้วยร้านข้าวแกงที่มาจากสูตรลับของตนเอง ถึงจะเหนื่อย แต่คุณยายไม่เคยบ่นไม่เพียงทำอาหารใส่ใจให้คนในครอบครัว คุณยายยังใส่ใจในเรื่องคุณภาพอาหารเพื่อส่งความสุขและความอร่อยให้ลูกค้าที่แวะเวียนเข้ามาทาน
สมัยนั้น กับข้าวอย่างเดียว 3 บาทแต่ถ้าสั่งสองอย่างขึ้นไป เก็บ 5 บาท ร้านเปิดตั้งแต่ตี4.00-6.00 โมงเช้า ซึ่งเป็นเวลาของกลุ่มคนขับรถบรรทุก10 ล้อ หลังช่วง 6.00 - 8.00 โมง เป็นช่วงของคนวัยทำงานมาทานข้าวเช้าหลังจากนั้นก็เป็นคนทั่วไป ซึ่งเมนูเด็ดที่มัดใจลูกค้าเป็นอย่างมาก คือพะแนงเนื้อรสจัดจ้านที่ทุกโต๊ะต้องสั่ง ถึงจะหมดแล้วก็ยังขอน้ำ ๆ ไปทานกับข้าวต่อ วันเสาร์อาทิตย์ ลูกทุกคนจะมาช่วยกันเสริฟ แต่ถ้าวันไหนลูกค้าเยอะ เสริฟไม่ทัน ก็ให้ลูกค้าบริการตนเองขนมหวานในร้านก็มี คือ น้ำแข็งใสแบบโบราณที่คุณตานั่งไสเองกับมือ ด้วยความที่ลูกค้ามีหลากหลายวัยเวลามานั่งทานข้าว พูดคุยกันอย่างสนุกสนานและไม่ลืมที่จะแบ่งปันเรื่องราวให้กับคุณยาย ได้ฟังด้วยรวมไปถึงแม่ของฉันที่เป็นลูกมือคุณยาย ก็ได้เรื่องราวไม่ซ้ำกันในแต่ละวัน และทุกครั้งที่คุณยายได้ฟังก็จะยิ้มไปกับลูกค้าอย่างมีความสุขเสมอ
เมื่อแม่เล่าจบ ภาพจินตนาการในหัวของฉันมีแต่ความตื่นเต้นน่าสนุก เพราะฉันเกิดไม่ทันในยุคนั้นคุณยายยุบร้านของตัวเองและกลับมาอยู่บ้านสวนลูกและหลาน ๆ มีโอกาสได้ทานฝีมือของคุณยายก็อร่อยสมคำร่ำลือ หลังจากคุณยายเสียคุณแม่ก็เป็นผู้สืบทอดด้านการทำอาหารสูตรคุณยาย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in