แล้วถ้าหากว่าเปรียบ"ไม้บรรทัด" กับชีวิตคนเราจะมองเห็นได้ว่ามันมีความสั้นยาวแตกต่างกัน ไม่มีทางใกล้เคียงกันได้ บางคนใช้ไม้บรรทัดขีดเส้นชีวิตตัวเองเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงจุดหมายที่ต้องการไว้ หรือ อาจจะขีดครึ่งเดียว แล้วอยากเปลี่ยนเป็นเส้นโค้ง ในยุคสังคมปัจจุบันทั้งความคิดบรรทัดฐานของมนุษย์ รวมถึงสื่อโซเชียลมีเดียที่มีการเปิดให้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น บางเรื่องผู้คนอาจคิดเห็นไปในทางเดียวกัน แต่ก็มีอีกหลายเรื่องที่มีความคิดเห็นต่างกันแทรกเข้ามา ไม่ว่าคุณจะเป็นใครการรับฟังและปรับมุมมองที่แตกต่าง แลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างมีประสิทธิภาพ ยิ่งทำให้เกิดประโยชน์ เกิดความเข้าใจที่ดี มุมมองที่หลากหลายต่อกันได้ แต่ในอีกแง่มุมนึงกลุ่มผู้คนบางส่วนก็อาจใช้ไม้บรรทัดของตัวเองไปตัดสิ้นขีดเส้นชีวิตคนอื่น รวมถึงการยืด "ไม้บรรทัดของตัวเองให้ยาวที่สุด" เพื่อให้คนที่มี "ไม้บรรทัดที่สั้นกว่ายอมรับและยอมจำนน" การทำแบบนี้จะไม่มีวันจบสิ้นได้เลย ถ้าต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ทั้งไม้บรรทัดที่ยาวและไม้บรรทัดที่สั้น ก็อยากไปถึงเส้นชัยชนะ มาถึงตรงนี้หลายคนคงนึกสงสัยว่า "ไม้บรรทัด" มันปรับความสั้นยาวได้ด้วยหรอ เราจะบอกว่าได้สิ เพราะ ไม้บรรทัดสั้นได้ด้วยการหัก และทำให้ยาวขึ้นได้ด้วยการต่อ ชีวิตของคนเราก็เช่นกัน ถ้าได้รับข้อมูลผิด ๆ มาเราก็หักออก และเปิดใจรับแลกเปลี่ยนข้อมูลใหม่ ๆ ที่ถูกต้องมาต่อ เราอาจจะได้สิ่งที่ดีมีประโยชน์ต่อชีวิตของกันและกันมากยิ่งขึ้น

เมื่อความยาวเรียนรู้ที่จะสั้น ส่วนความสั้นก็เรียนรู้ที่จะยาว หรือ เรียนรู้จากสิ่งที่สั้นกว่าลงไปอีก นี่แหละที่ทำให้คนเรามี "ไม้บรรทัดของตนเอง"

   ดังนั้นชีวิตคนเราร้อยพ่อพันแม่ ร้อยพันความคิด ไม่มีทางที่จะคิดเหมือนกันในหลาย ๆ เรื่อง จงเรียนรู้ข้อดีและความเข้าใจซึ่งกันและกันจาก "ไม้บรรทัดของคนอื่น" และนำมาปรับใช้กับ "ไม้บรรทัดของตัวเอง" แล้วอย่าลืมที่จะส่งต่อแบ่งปันให้กับผู้อื่นด้วย

(ขอบคุณความคิดเห็นของโอชิน และพันช์ที่ช่วยมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันจนเกิดบทความนี้ขึ้นมา)