นี่เราหลอกตัวเองว่าดีขึ้นแล้วรึเปล่านะ
ถึงกลางวันจะไปทำงานปกติ
แต่พอตกกลางคืนก็กลับมานอนน้ำตาไหลอีกแล้ว
ทำไมกลับมาว้าเหว่แบบนี้ ในใจเรากลัวอะไรอยู่กันแน่
ระหว่างที่พยายามคุยกับตัวเองแล้วหาเหตุผล
กลับพบว่ามันไม่มีเหตุผลเลย
ควรจะกลับมาใช้ชีวิตปกติ แต่ก็ทำไม่ได้ซักที
ชีวิตที่ไม่ได้มีความทุกข์ใดใดเลย ทำไมมันถึงสุขไม่ได้ซักที
อยู่ดีๆวันนี้ ก็รู้สึกเหมือนจะแบกรับมันไม่ไหวไปซะเฉยๆเลย.... เหนื่อยจัง
พรุ่งนี้อาจจะไม่คิดแบบนี้ก็ได้แหละ จะไม่เป็นไร
เราไม่เป็นอะไร
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in