โพสต์นี้ถูกระงับการเผยแพร่ เนื่องจากเผยแพร่เนื้อหาที่ผิดเงื่อนไขและข้อตกลงของเว็บไซต์
กรุณาแก้ไขเนื้อหาอีกครั้งหากต้องการเผยแพร่

Type : Short fiction

Paring : Ae Jirakorn & Tom Isara

Rate : R18+

Talk :  น้องพอปทำตามความประสงค์ของทุกคนแล้วนะ ทำโล่มาให้ด้วยเลย

“คิดถึงเธอแทบใจจะขาด อยาก...แค่กๆ..”

“ไหวไหมมึง”

จิรากรที่สวมเสื้อตัวในของอีกาดำกับกางเกงขาเดฟสีเดียวกันวางมือบนไหล่บางด้วยความเป็นห่วง เพราะเด็กตรงหน้าไอตลอดเวลาตั้งแต่เขามาถึง ดวงตากลมโตภายใต้แว่นขนาดใหญ่แต่ก็ไม่ได้บดบังความน่ารักของอิศราได้เลย แถมบางทียังเป็นออฟชั่นเสริมให้เป็นคิ้วบ์บอยมากกว่าเดิมซะอีก

มือเรียวของร่างสันทัดแตะบนแก้มเนียนของคนที่นั่งข้างๆ ความร้อนจากร่างกายอีกคนยิ่งทำให้เขารู้สึกเป็นห่วงยิ่งกว่าเดิม จิรากรคลี่ผ้าห่มที่ขอมาจากทีมงานมาก่อนจะพยักเพยิดให้อีกฝ่ายนอนลงแต่คนดื้อก็ไม่ยอมทำตามแต่โดยดี ตอนนี้ก็ดึกแล้วแทนที่อิศราจะได้นอนพักก็ต้องมาอัดรายการเพื่อฉายในอาทิตย์หน้าตามคำขอแฟนๆ

“ไหวสิ.. แค่กๆ”

“ดีนะมีพี่หรั่งเขามาร้องด้วย ไม่งั้นน็อคแน่มึง” แม้ปากจะบ่นไปเรื่อยแต่มือไม้ที่ง่วนอยู่กับการเช็คอุณหภูมิให้คนน้องด้วยความเป็นห่วงตลอดเวลา

โชคดีที่ยังไม่ถึงคิวพวกเขาทั้งสองคน ปกติอิศราที่บ่นว่าเสื้อตัวนอกของชุดหน้ากากทุเรียนร้อนเหมือนห่มผ้านวมตลอดเวลา ตอนนี้ต้องใช้ผ้าห่มอีกผืนเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกาย

“อีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะได้ไปถ่าย นอนพักไปก่อนยังไม่ต้องซ้อมร้องเพลงตอนนี้หรอก” จิรากรดันร่างบางให้นอนลงกับโซฟาแต่คนเด็กกว่าก็ทำหน้ายู่ใส่ดื้อไม่ยอมเอนนอนพักสักที

“ไม่อยากนอนเลย”

“อย่าดื้อนะทอม ถ้ามึงร่างกายแข็งแรงจะบังคับที่ไหนล่ะ”คนแก่กว่าจับร่างที่อ่อนแรงให้ลงไปนอนอีกรอบพร้อมถอดแว่นตาหนาออกไปวางบนโต๊ะที่มีหน้ากากอีกาดำและทุเรียนวางอยู่

“อือ..” อิศราเบะปากคว่ำก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอู้อี้ “ก็นานๆเจอกันทีอะ..”

“ทำไม คิดถึง?”

“ใช่ ทอมอยากจูบพี่อะ”

คนหน้าหวานยกผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าหนีไม่ให้สบตากับอีกฝ่าย ไม่รู้ตอนนี้ที่ใบหน้าร้อนเป็นเพราะพิษไข้หรือเพราะคำพูดใจกล้าของตัวเองกันแน่ ถ้าไม่ให้พูดตอนนี้ก็ไม่รู้จะมีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้อีกเมื่อไหร่ หลังจากตกในภวังค์ได้ไม่นานความรู้สึกอุ่นของลมหายใจก็รดบนใบหน้า ริมฝีปากอุ่นๆของจิรากรสัมผัสที่ริมฝีปากของอิศราเบาๆโดยมีผ้าห่มผืนบางคั้นกลางเท่านั้น

ใบหน้าของจิรากรอยู่ไม่ห่างนัก มือเรียวของอีกฝ่ายดึงผ้าห่มที่ปิดใบหน้าหวานออกหวังสบสายตากับคนใต้ร่าง แต่เด็กตัวดีกลับหลับตาพริ้มพร้อมเผยอริมฝีปากสีเชอรี่เชิญชวนให้เขาเข้าไปสัมผัส

แต่เรื่องอะไรจะตามใจคนป่วย จิรากรอมยิ้มขำๆแล้วผละตัวออกมานั่งท่าเดิมปล่อยให้อีกฝ่ายเผยอปากรอต่อไป

“อ้าว... ไรอ่า” อิศราลืมตาขึ้นมามอง ใบหน้าแดงก่ำกับท่าทางน่ารักๆแถมริมฝีปากที่น่าขยี้ให้บวมเจ่อทำเอาคนแก่ใจสั่นแต่ก็ต้องห้ามใจตัวเองไว้

“มึงไม่สบาย เดี๋ยวกูติดไข้”

“อะไร รังเกียจกันหรอ”

“It’s UrboyTJ right here!”

“นั่นรังเกียจกันไหม คิดดีใช่ไหมที่เล่นมุขเมื่อกี้” อิศราส่ายหัวให้กับมุข5บาท10บาทของคนตรงหน้าที่หัวเราะคิกคักกับการได้เล่นมุขแป้กๆ แต่คนป่วยก็ไม่ยอมพักดีๆยังคงมารุ่มร่ามกับร่างกายจิรากรตลอดเวลา ตอนนี้ก็เอื้อมมาหยิบมือของคนแก่กว่าไปงับเล่นอีก

“บอกให้นอน”

“ไม่เอา หลับแล้วพี่ก็ไปหาคนอื่นทิ้งให้ทอมอยู่คนเดียวอ่ะสิ”

“เดี๋ยวนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงนี้ไง ไม่ไปไหนหรอก”

อิศรายังคงทำตัวดื้อดึงเหมือนเด็กๆ แถมดึงมือของคนแก่กว่าไปกอดจนร่างของจิรากรถลาเอนหน้าเข้าไปใกล้ๆ ดวงตากลมโตพร้อมแววตาอยากเอาชนะจนเหมือนมีเอฟเฟ็กต์ไฟลุกโชนขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้น ร่างสันทัดถอนหายใจยอมแพ้อย่างช่วยไม่ได้ ในเมื่ออีกฝ่ายดื้อเขาก็ต้องใช้ไม้แข็ง

“ไม่ปล่อยกูแน่นะ?”

“ไม่ปล่อย”

“โอเค”

จิรากรดึงแขนออกดันร่างตัวเองให้ไปคร่อมร่างคนป่วยแทน มือเรียวประคองใบหน้าหวานก่อนจะจรดริมฝีปากลงบนริมฝีปากนุ่มๆของอิศรา รสจูบที่ห่างหายไปนานจากนุ่มนวลทวีความรุนแรงและเร่าร้อนขึ้น มือบางโอบคอดึงร่างคนข้างบนให้แนบชิดกับร่างตัวเองมากขึ้น ความอบอุ่นจากร่างคนแก่กว่าที่เขาโหยหามาหลายเดือนได้อยู่ตรงหน้าแล้ว

“อื้อ... อืม...”

ปลายลิ้นทั้งสองตวัดกวัดแกว่งเพื่อชิมรสชาติของกันและกัน เสียงครางอื้ออึงในลำคอดังขึ้นตามความรู้สึกที่ได้เสพย์สุข อิศราลูบไล้ตามลำคอไปตามแผ่นหลังกว้าง ฝ่ามือเล็กที่คอยลูบไล้เพิ่มความอยากแทะโลมคนใต้ร่างของจิรากรมากยิ่งกว่าเดิม

มือเรียวจับเสื้อหนาชั้นนอกของอีกฝ่ายออกก่อนจะดึงเสื้อเชิ้ตที่อยู่ในกางเกงออกอย่างชำนาญ ไล้มือไปตามเอวคอดก่อนจะใช้ปลายนิ้วเขี่ยยอดอกอีกคนเล่นจนแข็งตัว จังหวะหัวใจของทั้งคู่เต้นเร็วไปพร้อมกับเสียงดนตรีที่กำลังถ่ายทำอยู่

ทั้งคู่ผละริมฝีปากออกจากกันก่อนที่สันจมูกของคนแก่กว่าจะไล้ไปตามแก้มนวลและซอกคอขาว ลิ้นสากตวัดลิ้นเลียปลายคางที่เคราที่คนหน้าหวานคิดว่าจะช่วยให้ตัวเองดูมาดแมนขึ้น อิศราหัวเราะคิกๆเมื่ออีกฝ่ายใช้ลิ้นเลียรัวๆตรงใต้คางจนรู้สึกจั๊กจี้

“คิกๆ อย่าแกล้งทอมสิ”

“..เฮ้ย ไอ้ทอม เดี๋ยวๆๆๆ”

จิรากรผละตัวออกอย่างรู้สึกผิดโดยมีสายตาเด็กตรงหน้ามองมาอย่างงงๆ เพราะเมื่อสักครู่มือเล็กอีกฝ่ายปลดกระดุมกางเกงของเขาแถมยังรูดซิบออกแล้วแต่อีกฝ่ายกลับผละออกไปซะก่อน แต่ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่อยากทำอะไรๆกับเด็กตรงหน้าแต่ว่าที่นี่มันคือสตูดิโอถ่ายรายการแถมมีทีมงานพลุกพล่านอีกต่างหาก กลัวว่าจะมีคนพรวดพราดเปิดประตูเข้ามาเจอตอนกำลังเข้าได้เข้าเข็มแล้วต้องหยุดกลางคันมากกว่า

“ทอม หยุด เดี๋ยวมีคนมาเห็น”

เด็กดื้อนอกจากไม่ฟังแล้วยังดันร่างตัวเองขึ้นก่อนจะลุกไปดันโต๊ะกลางออกเพื่อให้ร่างของตัวเองนั่งคุกเข่าได้สะดวกๆ ก่อนจะจับขาเล็กของจิรากรแยกออกอย่างง่ายดาย อิศราเลียริมฝีปากอย่างไม่รู้ว่าตั้งใจยั่วยวนหรือเปล่าแต่มันทำให้หัวใจของคนวัยสี่สิบสูบฉีดได้ดีเหลือเกิน

“ไม่ต้องห่วง ทอมบอกทุกคนไว้แล้วว่าห้ามรบกวน ทอมจะฝึกร้องเพลงกับพี่เอ๊ะต้องการใช้สมาธิ ถ้าถึงคิวแล้วให้โทรมาบอกแทน”

“โอ้โห ร้ายกาจ”

จิรากรก้มมองความแผนสูงของอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม แต่เขาก็ทำแบบนั้นไม่ได้อยู่ดีเลยต้องจับข้อมือบางที่กำลังยุ่มย่ามกับน้องชายของเขาจนมันจะใกล้จะตื่น อิศราจิ๊ปากอย่างขัดใจใส่พร้อมมองหน้าหาเรื่องอย่างไม่เข้าใจ

“ก็บอกว่าไม่มีใครมากวนแล้วไง”

“มึงป่วย” คนแก่กว่าพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “แถมอีกแค่ชั่วโมงเดียวกูไม่เสร็จง่ายๆต้องไปถ่ายรายการทั้งๆที่มันโด่งี้ไม่ได้หรอกนะ”

คนหน้าหวานเบ้ปากกับความมั่นหน้ามั่นกะโหลกของคนแก่กว่า จนจิรากรต้องเอื้อมมือมาดีดปากเล็กๆด้วยความหมั่นไส้ไม่ต่างกัน เขาเปลี่ยนมาพูดจริงจังอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย

“ถุงยางกับเจลก็ไม่มีติดตัวมา เดี๋ยวเจ็บจนเดินขาแหกไม่อายใครหรอ”

“รู้น่า ทอมก็ไม่ได้จะให้พี่ใส่เข้ามาซะหน่อย” อิศราย่นหน้าอย่างเซ็งๆ

“อ้าว...”

“ก็แค่เห็นพี่หน้าเหนื่อยๆไม่ต่างกัน เลยจะทำให้ผ่อนคลายอะ นานๆเจอกันทีทอมก็จูบพี่มากไม่ได้เดี๋ยวพี่ติดหวัดเจ็บคอ ให้ทอมทำเถอะนะ”

จิรากรสะตั้นไปเล็กน้อยกับใบหน้างอนๆที่ส่งสายตาวิงวอนเพื่อจะทำให้เขามีความสุข เขาขบเม้มริมฝีปากจนห่อเลือดเพราะกลัวว่าจะดีใจที่เด็กตรงหน้าจะเห็น แต่ใบหน้าที่ขึ้นสีระเรื่อลามไปถึงใบหูก็ไม่อาจปิดบังความสุขที่อีกฝ่ายตั้งใจจะทำให้ได้มิด อิศรายิ้มตาหยีเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่พูดอะไรทักท้วงมาเป็นมารขัดจังหวะอีก มือบางควักแก่นกายของอีกฝ่ายออกมาจากกางเกงชั้นใน

“วันนี้ทอมจะทำให้พี่มีความสุขเอง”

ลิ้นบางเลียตั้งแต่โคนจนถึงส่วนปลายไปมา พร้อมขยับข้อมือรูดรั้งแท่งร้อนเพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้คนแก่กว่า และไม่นานแก่นกายก็แข็งขืนตั้งตรงเพราะลิ้นเล็กๆของคนหน้าหวานที่เริ่มชำนาญว่าทำอย่างไรถึงจะรู้สึกดี

“อา..”

ชายหนุ่มวัยกลางคนอดไม่ได้จะหลุดครางออกมา รอยยิ้มมุมปากปรากฏบนปากเล็กที่กำลังทำหน้าที่มอบความสุขอยู่ อิศราเร่งจังหวะขยับข้อมือรูดรั้งความใหญ่โตของอีกฝ่าย คนหน้าหวานแลบลิ้นออกมาแตะส่วนหัวที่ปริ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่น และมันกระตุกท้าทายจนเขาต้องช้อนตามองคนแก่กว่าที่กำลังเม้มริมฝีปากเพราะความเสียวซ่าน

“อา.. ทอม... ดี”

ริมฝีปากเล็กอมยิ้มอีกครั้งเมื่อมือเรียวของอีกฝ่ายลูบหัวอย่างอ่อนโยน อิศราดันแท่งร้อนของอีกฝ่ายเข้ามาในโพรงปากอุ่นของตัวเองและพยายามดันจนแก่นกายอีกฝ่ายหายไปเกือบมิด

“อ...อา..”

อิศราที่นึกซนขึ้นมาอีกครั้งดันริมฝีปากเข้าออกอย่างช้าๆจนจิรากรแทบขาดใจ คนแก่กว่าขย้ำกลุ่มผมก่อนจะสวนสะโพกเข้าไปในโพรงปากอุ่นจนเด็กขี้แกล้งสำลักออกมา

“แค่กๆ”

“ขอโทษๆ ทอมแกล้งพี่ก่อนนะ”

“นิสัยไม่ดี”

มือบางฟาดมาที่หน้าขาของเขาอย่างเคืองๆ จิรากรยิ้มขำกับท่าทางเคืองๆใช้ปลายนิ้วปาดน้ำตาที่ไหลออกมาจากการสำลักเมื่อสักครู่อย่างอ่อนโยน เลื่อนมือมาเชยคางมนก่อนจะประทับริมฝีปากจูบอีกครั้ง

“หยุดเลย เดี๋ยวก็ได้โด่แบบนี้ไปถ่ายรายการจริงๆหรอก”

“โอเคๆ”

คนหน้าหวานพองแก้มงอนๆก่อนจะจัดการใช้ลิ้นดูดดุนแก่นกายไปทั่วอีกครั้ง ปลายลิ้นเลียแท่งร้อนแล้วดันเข้าไปในโพรงปากอีกครั้ง อิศราผงกหัวเข้าออกเป็นจังหวะและจิรากรก็ขยับสะโพกเข้าออกให้เข้ากัน

“อา.. ทอม..”

“อื้อ.. อือ..”

“ทอม... พี่จะเสร็จแล้ว”

อิศราช้อนตามองด้วยสายตาเป็นเชิงบอกให้อีกฝ่ายปลดปล่อยใส่ในโพรงปากตัวเอง น้ำสีขาวขุ่นทะลักออกมาจากส่วนปลายแม้คนเด็กกว่าจะพยายามจะกลืนให้หมดแต่น้ำที่ทะลักออกมามีมากเกินไป เขาผละแท่งร้อนออกก่อนจะกลืนส่วนที่อยู่ในปากลงคอ มือเรียวที่กำลังรูดรั้งแก่นกายตัวเองเพื่อให้ปลดปล่อยออกมาได้หมด คนหน้าหวานแลบลิ้นออกมารับน้ำรักจากอีกฝ่าย

“อา..อา..อา!”

จิรากรเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อเขาเร่งจังหวะข้อมือให้น้ำสีขาวขุ่นออกมา แต่ทว่ามันดันพุ่งกระจายเปรอะเปื้อนใบหน้าหวานและกระเด็นจนไปโดนหน้ากากของเขาที่วางอยู่บนโต๊ะ

“ฉิบหาย”

แต่นึกว่าอีกฝ่ายจะโกรธที่ทำให้เปื้อนหน้า อิศราใช้ปลายนิ้วปาดส่วนที่เปื้อนบริเวณแก้มก่อนจะเลียจนหมด แล้วหันมาเลียทำความสะอาดส่วนปลายที่ยังมีคราบน้ำออกจนหมด เมื่อสะอาดเรียบร้อยก็ดันแก่นกายของอีกฝ่ายเข้ากางเกงชั้นในพร้อมรูดซิปติดกระดุมกลับดังเดิม

“งะ... เปื้อนหน้ากากพี่ด้วยอะ”

“ทำไงดี.. อะ ตรงนี้ยังมีติดอยู่เลย ต้องไปล้างหน้าแต่งหน้าใหม่แล้วมั้งเนี่ย”คนแก่กว่าว่าอย่างรู้สึกผิด ใช้นิ้วปาดส่วนที่เปื้อนออกว่าจะใช้ทิชชู่เช็ดแต่ก็โดนมือเล็กคว้าเอาไปเลียเล่นซะก่อน

“ตะกละเหมือนกันนะ”

“ก็น้ำพี่มันอร่อยที่สุดเลยนี่”คนหน้าหวานยิ้มตาหยี

“ทะลึ่ง... แล้วเคยไปกินของคนอื่นหรือไงถึงได้ว่าของพี่อร่อยสุดน่ะฮะ”มือเรียวดึงแก้มนุ่มๆของอีกฝ่ายยืดออกจนหน้าตาน่ารักๆก็ดูตลกแบบน่ารักๆอยู่ดี

“เจ็บๆๆ ..ว่าแต่หน้ากากพี่เอาไงอะ..”

“เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดๆแล้วให้ทีมงานเอาไปผึ่งให้แห้งก็ได้อยู่มั้ง บอกว่ามึงทำน้ำหกใส่ก็เชื่อกันหมดละ”

“ว่าทอมซุ่มซ่ามหรอ”

“เปล่า ว่ามึงโง่”

“ไอ้พี่เอ๊ะ!”

คิดถึงเธอ แทบใจจะขาด อยากให้เธอ กลับมาสักที
คิดถึงเธอ ทุกวินาที อยากจะพบเธอ คนเดียว

เพราะว่าหน้ากากแห้งไม่ทัน กลายเป็นว่าในเพลง‘คิดถึง’ที่ทั้งคู่ต้องร้องด้วยกันต้องถอดหน้ากากร้องแทน ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องดีเพราะเวลาร้องจะได้สบตากันจะได้สื่อความรู้สึกไปให้ถึงกันได้ว่าต่างคนต่างคิดถึงอีกฝ่ายขนาดไหน

“ขอบคุณพี่เอ๊ะมากนะคะที่มาวันนี้”หนึ่งในทีมงานระดับสูงเดินเข้ามาทักทาย แต่สายตาจิรากรอยู่ที่ร่างเขียวๆที่นั่งจุ้มปุ๊กเล่นแกว่งขาอยู่ตรงขอบเวทีต่างหาก

“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณที่ไม่ลืมผมเหมือนกันครับ”เขายกมือไหว้อย่างคนมีมารยาทก่อนจะขอแยกตัวไปหาอิศรานั่งกอดหน้ากากตัวเอง สีหน้าเบื่อๆเพราะกำลังรอทีมงานเอารถมารับไปเปลี่ยนชุดกลับบ้านมันน่ารักจนต้องแอบเอาโทรศัพท์ยกขึ้นมาแอบถ่าย

“ทอม”

“พี่เอ๊ะ..”คนหน้าหวานยู่หน้าอีกครั้ง “เดี๋ยวทอมต้องกลับก่อนนะ ไม่ไหวแล้วจริงๆปวดหัวจะแย่”

“ก็บอกแล้วว่าอย่าทำ ไข้ขึ้นมากกว่าเดิมอีกป่ะเนี่ย”

“ได้ร้องเพลงคู่กับพี่อีกก็พอแล้ว”จิรากรเอื้อมมือไปยีหัวอย่างเอ็นดูกับคำพูดแสนประจบประแจงของอีกฝ่าย

“งั้นก็กลับบ้านดีๆนะ ถึงแล้วก็ไลน์มาบอกไว้ เดี๋ยวพี่ถ่ายเสร็จแล้วจะส่งไปบอกเหมือนกัน”

“โอเค”

ทีมงานคนหนึ่งวิ่งมาพร้อมบอกให้จิรากรเตรียมไปซ้อมร้องเพลงสุดท้าย และอีกคนก็วิ่งมาบอกว่ารถมารับอิศราพร้อมแล้ว อิศราโบกมือลาด้วยสีหน้าเศร้าๆอีกครั้งโดยกอดหน้ากากเดินจากไปทิ้งคนแก่กว่ามองตามไปด้วยสายตาอาลัยอาวรณ์ เพราะกว่าจะได้พบกันอีกครั้งก็อีกตั้งสองอาทิตย์

“คุณทอมครับ เดี๋ยวครับๆ”หนึ่งในทีมงานอีกคนวิ่งมาเรียกเอาไว้

“ครับ?”

“เดี๋ยวหน้ากากเอาไว้ที่นี่ก็ได้ครับ หน้ากากอีกาดำยังไม่แห้งคงต้องให้พี่เอ๊ะใส่หน้ากากทุเรียนซ้อมร้องไปก่อน”

“โอเคครับ งั้นช่วยบอกให้พี่เอ๊ะถ่ายรูปตอนใส่หน้ากากทุเรียนไว้แล้วทีฮะ”

.

.

.

.

.

.

หลังจากนั้นเกือบสองเดือนที่ไม่ได้เจอกัน และอิศราก็ไม่รู้เกิดงอนอะไรขึ้นมาแต่โชคดีที่ทีมงานในรายการส่งรูปนี้มาพอดี จิรากรกดอัพรูปในไอจีก่อนจะแคปแล้วส่งรูปภาพไปในช่องแชทของอิศราพร้อมกับแนบข้อความเป็นประโยคสั้นๆว่า...

"ถ่ายรูปเก็บไว้ให้ตามสัญญาแล้วนะ หายงอนได้แล้วไอ้เด็กดื้อ :)"

Fin.