หากพูดถึงสงครามแน่นอนว่าทุกคนย่อมนึกถึงความรุนแรง อาวุธสังหารและความเสียหายต่างๆ ที่ไม่อาจประเมินค่าได้ สงครามคือความเลวร้ายที่ส่งผลกระทบเป็นวงกว้างและต้องใช้เวลาในการฟื้นฟูให้เป็นดังเดิมอย่างยาวนานแล้วทุกคนคิดว่าเรื่องใหญ่ระดับโลกอย่างสงครามเป็นเรื่องของใคร ?

            ติสตู นักปลูกต้นไม้  วรรณกรรมเยาวชนของโมรีสดรูอง จะทำให้ทุกคนรู้ว่าสงครามก็เป็นเรื่องของเด็กด้วยเช่นกัน ติสตูคือเด็กชายตัวน้อยที่มีหัวแม่มือวิเศษเรียกว่า "นิ้วหัวแม่มือสีเขียว" เมื่อหัวแม่มือของติสตูได้สัมผัสเมล็ดพันธุ์ดอกไม้แค่เพียงเมล็ดเดียว ไม่ว่ามันจะอยู่ในที่ใดก็ตามดอกไม้จะงอกขึ้นในทันทีทันใด ติสตูเรียนรู้การใช้หัวแม่มือสีเขียวของเขาในการปลูกดอกไม้ไปทั่วเมืองเพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างในเมืองของติสตู เช่น การที่ติสตูเห็นว่าเรือนจำเป็นสิ่งที่น่ากลัวและไม่น่าอยู่พวกนักโทษดูเศร้าหมองหดหู่อยู่ตลอดเวลาจึงทำให้มีนักโทษอยากหลบหนีออกมาอยู่เสมอติสตูจึงตัดสินใจแอบใช้นิ้วหัวแม่มือสีเขียวของเขาประทับไปทั่วเรือนจำ เช้าวันต่อมาเรือนจำเต็มไปด้วยสารพัดดอกไม้ที่ทำให้นักโทษรู้สึกใจชื่นบานและอยากทำสวนดูแลดอกไม้ในเรือนจำต่อไป จากเหตุการณ์นั้น    ติสตูได้เรียนรู้ว่าดอกไม้สามารถสกัดกั้นความชั่วร้ายได้ติสตูพยายามเปลี่ยนแปลงเมืองของเขาด้วยดอกไม้  จนกระทั่งวันหนึ่งที่ติสตูเด็กชายตัวน้อยได้รู้จักกับคำว่าสงครามติสตูเรียนรู้ว่าสงครามคือความโหดร้ายที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้จัก ดังนั้นติสตูจึงหยุดสงครามด้วยดอกไม้ที่งอกงามมาจากหัวแม่มือของเขา

วรรณกรรมเรื่อง ติสตู นักปลูกต้นไม้ 

           วรรณกรรมเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องแฟนตาซีที่ว่าด้วยหัวแม่มือวิเศษแต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติที่เด็กมีต่อสงครามเปรียบเทียบกับทัศนคติที่ผู้ใหญ่มีต่อสงครามการมองโลกด้วยสายตาของเด็กสร้างความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ให้กับสายตาของผู้ใหญ่ชุดความคิดของเด็กที่ไม่ใช่ชุดความคิดแบบสำเร็จรูปดังที่ผู้ใหญ่เป็นสงครามไม่ใช่แค่เรื่องของผู้นำ เรื่องของประเทศเรื่องของผู้ใหญ่แต่สงครามคือเรื่องของทุกคนรวมถึงเด็ก วรรณกรรมเรื่องนี้ยังสะท้อนถึงคุณค่าของสิ่งเล็กๆ ที่สร้างความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ไม่ว่าจะเป็นติสตูเด็กตัวเล็กที่พยายามหยุดสงครามจนสำเร็จหรือไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ที่ไม่ได้มีแค่ความหอมหรือรูปลักษณ์ที่สวยงามแต่ยังมีคุณค่าในตัวเองและต่อโลกใบนี้

        นอกจากติสตูนักปลูกต้นไม้วรรณกรรมเยาวชนสัญชาติฝรั่งเศสแล้ววรรณกรรมที่ว่าด้วยเรื่องดอกไม้และสงครามยังมีอีกเรื่องที่น่าสนใจคือเรื่องทำไม โดย นิโกไล พอพ็อฟ ก็แสดงให้เห็นอีกมุมหนึ่งของสงครามและดอกไม้เริ่มจากมีกบตัวหนึ่งกำลังดมดอกไม้ในทุ่งหญ้าต่อมามีหนูตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากดินพร้อมร่มและแย่งดอกไม้จากกบเมื่อกบถูกแย่งดอกไม้เพื่อนกบตัวอื่นก็มาช่วยกันไล่หนูเอาร่มของหนูไปและเด็ดดอกไม้มาเล่นกันอย่างร่าเริงสงครามเริ่มขยายตัวทั้งหนูและกบต่างเรียกพวกพ้องมาช่วยกันมีทั้งอาวุธและกับดักมากมาย พวกเขาเริ่มสงครามท่ามกลางดอกไม้ในทุ่งหญ้า สุดท้ายสงครามสร้างความเสียหายและการสูญเสียไม่มีร่ม ไม่มีดอกไม้ ไม่มีทุ่งหญ้าสีเขียว

                หนังสือภาพเล่มนี้ไม่มีคำบรรยายเลยมีเพียงคำว่าทำไมเท่านั้น ไม่มีการเล่าฉากสงคราม ไม่มีการบรรยายถึงความสูญเสียมีเพียงความเงียบในการอ่านเท่านั้น ผู้อ่านต้องพิจารณาภาพและตีความด้วยตนเอง ค่อยๆ พิจารณาทีละหน้าด้วยความตั้งใจความเงียบและเคลื่อนไหวของภาพทำให้แต่ละคนบรรยายภาพออกมาด้วยตนเองหนังสือเล่มนี้ชื่อว่า ทำไมการที่ไม่มีคำบรรยายอาจทำให้เราตั้งคำถามระหว่างอ่านเช่นเดียวกับชื่อเรื่องเพราะเราไม่อาจรู้ความคิดของตัวละครได้

   วรรณกรรมทั้งสองเรื่องใช้วิธีการนำเสนอที่แตกต่างกันแต่ได้พูดถึงเรื่องดอกไม้และสงครามเหมือนกันไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่เมื่อได้อ่านย่อมได้ตระหนักถึงแง่คิดอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับเด็กดอกไม้และสงครามอย่างแน่นอน