เริ่มต้นวันด้วยการนอนตีสองแล้วก็รีบตื่นตั้งแต่หกโมงกว่า ลุกมาอาบน้ำหาข้าวให้หมา แล้วก็รีบออกจากบ้านเดินไปบ้านป้าร้านขายข้าว ไปถึงก็เจอป้าทำข้าวอยู่แล้วกับพี่หญิง(เป็นพี่ที่มาช่วยทำอีกคนแต่ได้ตังค์นะ) ส่วนเราไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้อยากได้ตังค์ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ถ้าถามว่าเรามาทำไปทำไมวะ เออนั่นดิ ทำทำไมก็ไม่ค่อยแน่ใจ แค่อยากสนุก อยากตักข้าว ชอบเล่นเกมส์ขายข้าวมาตั้งแต่เด็กๆละ ก็เลยชอบทำอะไรแบบนี้  ก็ไปทำช่วย สนุกดี เราชอบที่ป้าใช้เราแบบจริงจัง ใช้แบบเออให้เราทำงานจริงๆ เอากล่องมาเรียงเร็วลูก เปิดขวดให้ป้าหน่อย ถืออันนี้ไว้นะ มาเรียงอันนี้ ทำนู่นทำนี่ เออแม่งก็สนุกดี เพลินๆแป๊ปเดียวก็เสร็จ ทีนี้ข้าวมันเหลือเยอะมาก ป้าทำเกิน ป้าก็เอาข้าวนี่ไปแจก ซึ่งพี่หญิงกับเราก็เป็นคนเอาไปแจกอีกทีนึง 

ตอนแจกไปก็คิดเรื่องในหัวไปด้วย ว่าแม่งนี่มันเรียบง่ายมากเลย ใกล้ตัวโคตรๆ แต่ดูดิมันทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง คนเรามักพยายามทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่เสมอ ทำให้มองข้ามเรื่องอะไรง่ายๆหรือใกล้ตัวไป พยายามตั้งคำถามยากๆ เช่น เรามีชีวิตอยู่ไปทำไมวะ แต่กลับตอบคำถามง่ายๆใกล้ตัวไม่ได้ แต่ก็ไม่เป็นไร ชีวิตคนเรามันก็ต้องลองผิดลองถูกอยู่เสมอ คิดแบบนี้ก็คิดแบบนั้นได้ สำหรับตอนนี้เราอาจจะคิดแบบนี้ แต่ต่อไปอนาคตเราจะหันไปคิดอีกแบบก็ได้ อย่างที่บอกว่าตัวฉันมักซับซ้อนกว่าที่ฉันคิด
แต่นั่นแหละ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นมีแต่ความสนุกล้วนๆ ไม่ได้อะไรไปมากกว่านี้ ตอนจะกลับป้ายังจะชวนให้มาทำอีก 55555 สงสัยติดใจแรงงานชั้นดีอย่างเราอ่ะดิ ได้ข้าวสองกล่องกลับบ้านมา เนี่ยทำงานแลกข้าวของจริงนะแบบนี้ สุดท้ายนี้มันก็เรียบง่ายดีเหมือนกัน