งานง่าย ๆ ตัดกระดาษ ติดกาว แปะลงบนซอง และเอาไปส่งไปรษณีย์ 

รู้สึกผิดนิดหน่อยที่ทำครูเขาเสียเงินเกินไปหนึ่งร้อย (ซองจดหมายปึกละร้อย คิดซื้อเผื่อมาอีกปึกน่ะ)

     ในตอนท้าย ครูต้องถามว่าเราเลือด B รึเปล่าน่ะ 

เขาว่าเลือด B มักจุกจิกในการทำงาน เหมาะทำงานเลขา

แต่ ตัวเราจำได้ว่าในสูติบัตรมันเขียนว่าเลือด A

แต่ เพื่อน พ. กลับเป็นเลือด B 

บางครั้งตำราก็อาจจะไม่แม่นสักเท่าไหร่...

เหมือนว่าตัวเราจะกลายเป็นมาตราวัดความเข้าใจของผู้คนส่วนมากไปแล้ว แค่บอกว่าเข้าใจว่าให้ทำอะไรกับใบที่มีภาพ QR code ถึงได้ร้องเอ้อร่าเริงกันทั้งคู่ว่าถ้าตัวเราเข้าใจคนอื่นก็เข้าใจแล้วแหละ (เราเป็นคนเข้าใจอะไรยากขนาดนั้นเลยงั้นเหรอเนี่ย)

     ในระหว่างวัน พบเพื่อนบางคนมาทำงานที่มหาลัย เหมือนจะเป็นโครงการเล่านิทาน(ช่วงโควิดก็อัดวิดีโอเอา)

ป.ล.ที่จริงก็มีพูดคุยเล่นกันกับคุณครูอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เอามาเขียนหรอก คิดว่าน่าจะเป็นประเด็นอ่อนไหวและละเมิดตัวบุคคล เรื่องการคบคนนะ ไม่ใช่นินทาคน

     14:00 กว่า ๆ งานก็เสร็จหมด เลยต้องกลับไปทำงานที่บ้านต่อ

ป.ล. เหมือนว่าวันพรุ่งนี้(สิ้นเดือนมิถุนายน)คุณครูจะบอกว่ามีอะไรสักอย่าง แต่จำไม่ได้