นวนิยายสร้างชื่อของ วลาดิเมียร์ นาโบคอฟ 

ชาวรัสเซียผู้มีความอัฉริยะด้านภาษาที่หาตัวจับได้ยาก ความลื่นไหลและการเล่นคำของทุกตัวอักษร ทำให้โลลิต้าเป็นนวนิยายที่ทรงคุณค่าเรื่องหนึง ความจริงแล้วฉันคิดว่าหากผู้เขียนไม่ใช่นาโบคอฟแล้วล่ะก็ นี่อาจจะไม่ต่างจากนวนิยายธรรมดาที่มีเนื้อหาขัดต่อศีลธรรมและบริบทของสังคม ถ้าหากคุณเป็นชาวอเมริกันที่มีลูกสาวในยุคนั้น นิยายเรื่องนี้คงจะหลอกหลอนคุณทุกก้าวเดิน แม้จะไม่มีฉากล่อแหลมที่ทำให้นิยายเรื่องนี้แต่ด้วยความแปลกใหม่และบริบทของสังคมว่าด้วยความรัก(หรือความหลงไหล)ของเด็กสาววัย12กับชายวัย40 คงเป็นเรื่องที่รับได้ยาก

โลลิต้า ได้รับการชื่นชมจากสำนักพิมพ์หลายแห่งในอเมริกา แต่กลับถูกปฏิเสธการตีพิมพ์ ด้วยประเด็นที่ละเอียดอ่อนที่อาจจะเป็นปัญหาในภายหลัง ในท้ายที่สุดโลลิต้าได้ถูกคลอดที่ฝรั่งเศสกับสำนักพิมพ์ที่ขึ้นเชื่อเรื่องของนิยายประโลมโลก และขายความวาบหวิว เอาใจกลุ่มตลาดใต้ดิน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าโลลิต้าดีเกินกว่าจะถูกให้ค่าเป็นเพียงนิยายประโลมโลก นักวิจารณ์ส่วนใหญ่มองว่าโลลิต้าเป็นนิยายอนาจาร จนกลายเป็นนิยายต้องห้ามอยู่2ปี แต่ความอัจฉริยภาพของนาโบคอฟไม่สามารถถูกล้มล้างได้เพียงแค่นั้น โลลิต้ากลับมาอีกครั้ง และยังคงอยู่เสมอ

โลลิต้าสร้างความอื้อฉาวจนไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากตั้งชื่อลูกสาวว่า'โลลิต้า'อีกเลย