หลังจากที่ฉันปะทะกับยัยเมียใหม่ของพ่อใหญ่โตแล้วพาตัวเองออกมาสูดอากาศนอกบ้านของพ่อเพื่อให้ตัวเองใจเย็นอยู่นาน ท้องฟ้าก็เริ่มเปี่ยนสีเป็นสัญญาณว่าฉันต้องสุกหัวนอนแล้วหละ แต่คงจะไม่ใช่บ้านหลังนี้แน่ๆ บางทีฉันอาจจะไปหาโรงแรมค้างสักคืนสองคืน ยัยป้านั่นอาจจะเปี่ยนใจให้ฉันเข้ามาอยู่ในบ้านก็ได้  แต่เหตุการ์ณเมื่อกี้ก็แทบจะทำให้ฉันอดคิดไม่ได้เลยว่าฉันกับยัยป้านั่นคงไม่มีทางญาติดีกันอีกต่อไปแล้วแน่ๆ ถงรู้ว่าตัวเองจะทำเกินไปมาก แต่ฉันก็อดทนไม่ได้กับเหตุผไร้สาระนั่นแ้วให้ยัยป้าเอาแต่กดหัวฉันอยู่แบบนั้น แค่ฉันจะมาอาศัยด้วย ไม่ได้จะยุ่งอะไรสักหน่อย แค่ไม่อยากออกค่าที่พักเองละนะ  ถึงญี่ปุ่นจะเป็นประเทศที่ปลอดภัยที่สุก แต่กับบางอย่างก็แพงหูฉีกเลยหละ แค่ดค่าใช้จ่ายตรงนั้นได้อะไรฉันก็ไม่กลัวหรอกน่า แต่ทำไมพระเจ้าถึงทดสอบฉันอยู่เรื่อยนะ