……….

ตอนที่ 29 : ค้นหาผู้รอดชีวิต

“ทำไงดี พวกมันยังตามมาอยู่เลย” โจพูดพร้อมกับมองผ่านกระจกหลังเห็นรถฮัมวี่ของพวกมันกำลังแล่นตามมาไม่ห่าง

“ข้างหน้านั่นหมู่บ้านแล้วนี่ !”  อลิซบอกทุกคน

            สิ่งปลูกสร้างสองข้างทางน้อยลงเรื่อยๆเมื่อไบรอันขับออกจากเมืองมาได้พักใหญ่ ก่อนจะแล่นตามถนนมุ่งหน้าสู่จุดหมายเพื่อช่วยผู้รอดชีวิตตอนนี้เริ่มปรากฏสิ่งก่อสร้างอยู่หลังกำแพงที่ล้อมรอบหมู่บ้านเอาไว้ข้างหน้าเผยประตูไม้ทางเข้าที่ปิดสนิท

“คงไม่แข็งแรงเท่าไหร่หรอกมั้ง” แคลบอกไบรอันเมื่อตนเห็นประตูรั้วไม้ของหมู่บ้านที่ปิดอยู่มันคงป้องกันซอมบี้จากภายนอกเข้าไปข้างในไม่ก็กันซอมบี้ออก

            ไบรอันเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วตัวรถพุ่งชนเข้ากับประตูทางเข้าของหมู่บ้านเต็มๆ จนประตูไม้ถูกกระแทกแตกหักกระเด็นเป็นชิ้นๆ

            ตรงกลางหมู่บ้านมีลานทรงกลมกว้างตรงกลางมีน้ำพุขนาดใหญ่ที่ตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้ว รอบๆ น้ำพุปรากฏหญ้าขึ้นรกชันถัดไปรอบนอก เป็นอาคารบ้านเรือนต่างๆ ร้านตัดผม  บาร์  ร้านขายเสื้อผ้า  ร้านอาหาร ซูเปอร์มาเก็ต และอื่นๆ ที่ควรมีเมื่อที่นี่ห่างจากเมืองค่อนข้างมาก 

            บริเวณที่พักอาศัยอยู่ถัดไปอีกจากแหล่งค้าขายรอบลานน้ำพุ  มันตั้งกระจัดกระจานกันไปบางบ้านอยู่ติดเกือบกับชายป่าเลยก็มีเสมือนกับว่าผู้ที่มาอยู่ที่นี่ต้องการพื้นที่ปลีกวิเวกที่ไม่มีเพื่อนบ้านรบกวนเพราะน้อยนักที่จะมีบ้านอยู่ติดกัน

            เสียงล้อบดถนนของรถฮัมวี่ดังขึ้นห่างจากรถเอสยูวีของพวกไบรอันไม่ไกลนัก  มันชนซากประตูกระเด็นไปตามแรงรถ

“ปัญหาก็คือเราไม่รู้ว่าผู้รอดชีวิตของเราอยู่ตรงไหนน่ะสิ” อลิซพูดขึ้น

“เออแฮะ” โจเห็นด้วย “แล้วพวกมันก็ไล่ตามเราซะขนาดนี้จอดรถลุยเลยมะ” โจพูดต่อ

“อยากตายก็ไปคนเดียวเลยไม่ต้องมาชวนฉัน” แคลตอบ

“เอางี้  เดี๋ยวฉันจะเลี้ยวทางแยกข้างหน้าพอหักเลี้ยวปุ้บ พวกเธอก็กระโจนลงรถไป แล้วรีบเข้าไปในอาคารซะเดี๋ยวฉันจะล่อพวกมันให้” ไบรอันเสนอความคิด  ซึ่งตนก็กำลังจะถึงทางแยกที่ว่าแล้ว

“ดูท่าจะไม่มีทางอื่นนะ” อลิซพูด มองหน้าสมาชิกทีม

“เอาตามนี้ละกัน เตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม” แคลบอกก่อนสำรวจสัมภาระของตนที่ไม่มีอะไรมาก ทั้งสี่แต่งตัวในชุดทีมสำรวจสีเทาของนิวเคลโอ 

            ไบรอันเร่งความเร็วรถขึ้นอีกครั้งเพื่อดำเนินตามแผน  ไบรอันหักเลี้ยวอย่างรวดเร็วเมื่อถึงทางแยก  พร้อมๆ กับที่ประตูฝั่งซ้ายของรถเปิดออกพร้อมกันสองบานไบรอันอวยพรทุกคนให้โชคดี ก่อนที่แคลจะกระโดดออกไปนอกตัวรถจากที่นั่งข้างคนขับ  ตามด้วยโจและอลิซที่กระโดดตามออกมาติดๆ

            ทั้งสามกลิ้งขลุกอยู่กับพื้น  รีบยันตัวลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในตึก ก่อนที่พวกเคลโอจะมาเห็นเข้า  โจถีบบานประตูก่อนรีบวิ่งเข้าไปในร้านพร้อมๆ กับอลิซส่วนแคลอยู่ตึกก่อนหน้าเพราะต่างคนต่างโดดไม่พร้อมกันเลยเกิดระยะห่างขึ้น ทั้งสามพากับหลบภายในร้านค้าเมื่อรถของพวกมันแล่นผ่านไปอย่างรวดเร็วแคลลุกขึ้น เอื้อมมือกดปุ่มวิทยุสื่อสารที่ติดอยู่กับชุดบริเวณไหล่มันเป็นวิทยุขนาดเล็ก

“ทุกคนไม่เป็นไรนะ”  แคลถาม

“ไม่เป็นไร” ทั้งคู่ตอบกลับ

“โจ นายขึ้นไปสังเกตการณ์บนดาดฟ้า มองหาสถานที่ที่น่าจะมีคนรอด” แคลสั่ง โจรับทราบก่อนวิ่งขึ้นไปข้างบนอาคารที่ตนเข้ามา

            แคลเดินออกไปนอกตัวร้านอย่างระมัดระวังเธอวิ่งลัดเลาะไปบนทางเท้าเพื่อไปยังร้านค้าที่โจเเละอลิซเข้าไป ก่อนจะได้ยินเสียงอลิซที่รออยู่ชั้นล่างกระซิบเรียกเธอ

            แคลและอลิซพากันเดินขึ้นสู่ชั้นดาดฟ้าของตึกที่มีโจรับหน้าที่สังเกตการณ์อยู่อันที่จริงโจก็มีหน้าที่สังเกตการณ์ ชี้เป้าหมาย ซุ่มยิง ส่วนอลิซเป็นผู้ช่วยโจ คอยสนับสนุนหาทางหนีทีไล่ระวังหลังในขณะที่แคลและไบรอันเข้าสู่ที่หมายเพื่อทำภารกิจ

“นั่นมันพวกไหนล่ะนั่น” โจละสายตาออกมาจากกล้องส่องทางไกลก่อนจะยื่นให้แคลดู  

            บนถนนข้างล่างปรากฏรถตู้สีดำแล่นเข้ามาในหมู่บ้านก่อนจะขับเลี้ยวไปคนละทางกับไบรอันที่ล่อพวกเคลโอไปทางตน

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” แคลตอบ

……….

“มึงแน่ใจหรอวะ ว่าทางนี้” เอิร์นถามเปาที่เป็นคนขับ

“แล้วกูจะไปรู้มั้ยล่ะว่าพวกมันไปทางไหนกัน” เปาว่า“รถบ้านี่ก็ดันไปดับกลางทางซะได้ ทำเอาคลาดกันแล้วเนี่ย” เปาพูดด้วยความหงุดหงิด

“เอาน่า ยังไงก็อยู่ในหมู่บ้านกันหมดแหละดูจากประตูที่พังยับซะขนาดนั้นบวกกับรอยล้อรถแล้ว” อ๋องบอกกับเพื่อนทั้งสองพร้อมกับยืนยันเหตุผลของตน

“เหมือนหมู่บ้านมันจะเล็กเนอะ” เปาย้อน

“แต่เห็นเขาบอกกันว่าเป็นหมู่บ้านเล็กๆ นี่” เอิร์นแทรก

“คงหมายถึงหมู่บ้านที่มีบ้านไม่เกินสามสิบหลังล่ะมั้ง ไม่รวมร้านค้า ห้างฯ ลานกว้างและสถานที่อื่นๆอีกน่ะ” อ๋องตอบ

“งั้นก็ขับมันไปเรื่อยๆ เนี่ยแหละ พวกเราก็คอยมองหาคนรอดชีวิตไว้ด้วยล่ะกัน” เปาว่าพลางสตาร์ทเครื่องอีกครั้งก่อนแล่นตามถนนในหมู่บ้านที่ตนก็เพิ่งจะเคยมาครั้งแรก

……….

“ดูท่าเราต้องไล่หาทุกหลังแล้วล่ะมั้งเนี่ย” อลิซเอ่ยขึ้นพลางมองไปรอบๆที่เต็มไปด้วยร้านค้า และบ้านที่อยู่กระจัดกระจายกันไปเป็นหลังๆให้ผู้พักอาศัยมีความเป็นส่วนตัว

“งั้นก็ลงไปลุยกันเถอะ เราต้องแข่งกับพวกเคลโอมันอีก” แคลบอกก่อนจะสะพายเป้เดินลงไปรอชั้นล่าง

“แข่งอะไรอ่ะ?” โจถามอลิซ

“ก็คนที่เราจะมาช่วยไงเล่า !  พวกเคลโอคงคิดอยากได้ตัวด้วยล่ะมั้ง” อลิซว่า เดินตามแคลลงไปข้างล่างพร้อมกับโจที่ตามเธอลงไปติดๆ

..........