ณ วันที่ ๒๔ กุมภาพันธ์ ของทุกปี เป็นวันสำคัญที่กล่าวถึงศิลปินแห่งชาติ ซึ่งตรงกับวันคล้ายพระราชสมภพของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศล้านภาลัย ผู้ทรงเป็นพระปฐมบรมศิลปินแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ด้วยพระปรีชาสามารถในศิลปะหลากหลายแขนง  เพื่อเป็นการน้อมรำลึกถึงพระองค์ท่าน จึงขอเรียนมาเพื่อทราบกันในวันนี้ว่า ถึงเวลาแล้วที่เราต้องตั้งใจระลึกถึงท่านอย่างมากที่สุด

วันนี้ เราขอมาเล่าคร่าวๆที่เราเคยรีวิวหนังสือของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศล้านภาลัย ถึงสองเล่ม ก็คือ เรื่องอิเหนา และเรื่องสังข์ทอง โดยเราขอเล่าคร่าวๆให้ฟังกันอีกรอบ

อิเหนา

อิเหนาคือเรื่องราวรักระหว่างสามคน ครั้งแรก อิเหนาจะต้องแต่งงานกับบุษบา แต่ด้วยที่ว่า อิเหนารักกับจินตะหราวาตีอยู่แล้ว จึงทำให้อิเหนาไม่เอาบุษบา แต่บังเอิญอิเหนาบังเอิญมาเห็นบุษบาก็เกิดหลงรัก จึงตามบุษบาไปทุกที่ เพื่อจะเอาบุษบามาเป็นของตนให้จงได้ และในระหว่างทาง อิเหนาก็ได้ผู้หญิงมากมาย

     แล้วว่าอนิจจาความรัก

พึงประจักษ์ดั่งสายน้ำไหล

ตั้งแต่จะเชี่ยวเป็นเกลียวไป

ที่ไหนเลยจะไหลคืนมา

สตรีใดในพิภพจบแดน

ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า

ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา

จะมีแต่เวทนาเป็นเนืองนิตย์

กรมพระยาดำรงราชานุภาพเปรียบคล้ายกับชีวิตของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ที่ทรงหลงรักในเจ้าฟ้าบุญรอด ขณะที่ท่านเป็นสมเด็จพระบรมโอราสาธิราช แต่เมื่อท่านดำรงตนเป็นกษัตริย์ ท่านเผลอไปหลงรักอีกคน ซึ่งกรมพระยาดำรงราชานุภาพเปรียบว่า ในหลวงรัชกาลที่ ๒ คือ อิเหนา ส่วนจินตะหราวาตี คือ เจ้าฟ้าบุญรอด

     รักหนอรักครั้งนี้ช่างเจ็บรัก

รักสุดรักถวิลหาคะนึงถึง

แต่เหตุใดรักนี้กลายเป็นแรงหึง

เพราะคำนึงถึงเท่าไหร่ก็ไม่มา

ให้สัญญาอะไรไม่ทำตาม

สุดจะห้ามใจไม่ให้คิดเสน่หา

เพราะรักแล้วก็รักจนวันลา

กลับกลายมาเป็นรักพิษสุดใจ

สังข์ทอง

ส่วนเรื่องของสังข์ทอง เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับสังข์รูปงามที่ถูกซ่อนไว้ในรูปลักษณ์ภายนอกที่ไม่สวยงาม แต่คนรักก็ยังรัก เพราะเห็นถึงรูปภายในนั้น และทั้งสังข์ทองกับนางที่เป็นที่รัก ก็ใช้ความสามารถจนเอาชนะอุปสรรคทุกอย่างได้

     แล้วขึ้นไปบนปราสาทชัย

ที่ไว้รูปเงาะศักดิ์สิทธิ์

หยิบขึ้นแลเล่งเพ่งพิศ

ชุกคิดขึ้นมาก็อาลัย

โอ้อนิจจามารดาเลี้ยง

เคยถนอมกล่อมเกลี้ยงรักใคร่

แสนสนิทพิศวาสดังดวงใจ

มิให้ลูกยาอนาทร

เรื่องราวในเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่ทำให้เราเห็นถึงการที่ในหลวงรัชกาลที่ ๒ ท่านทรงพระราชนิพนธ์ให้คนรุ่นของท่านและรุ่นหลังทรงมองเห็นสิ่งสำคัญมิใช่หน้าตาหรือรูปร่างภายนอก แต่สิ่งสำคัญอยู่ที่ภายในใจที่เป็นคนดีต่างหาก

     หากแม้นว่าคนเราเข้าใจ

สิ่งภายในดีกว่าภายนอก

คนเราควรต้องคำนึงออก

ความจริงบอกถึงสิ่งซ่อนใน

มองออกแล้วก็ต้องมองให้ซึ้ง

ให้คำนึงถึงสิ่งจริงมากกว่าไฉน

แล้วจะเห็นว่าจริงคือสิ่งใด

และสิ่งไหนที่เรียกว่าไม่จริง

     กราบวันทาอภิวาท

ที่พระบาทขององค์ท่าน

ในหลวงรัชกาลที่สองขับขานง

ศิลปินไขลานวันเวลา

ปัจจุบันมีศิลปินแห่งชาติ

และคาดว่าจะมีมากมายหนา

มีเพิ่มขึ้นทุกวันทุกเวลา

และนำพาความจริงนิรันดร์

ขอบคุณค่ะ

LOOK A BREATHE