เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Look a Breathe (Series 1 - 2)nimon
#319 เดินเล่น : รัฐฉาน (ยังไม่) สิ้นแสงฉาน (2 O’CLOCK)


  •      เราอ่านเรื่องนี้เสร็จแล้วอยากไปรัฐฉานมาก เพราะมีทั้งเรื่องราว เรื่องเล่า และความศรัทธามากมายที่รอเราอยู่ ดังนั้น เราตามไปอ่านกันค่ะ



          ในเรื่องราวทั้งหมดนี้ เป็นการเล่าเรื่องของตัวเอง ผสมสอดเเทรกเรื่องราวของผู้อื่นเข้าไปด้วย ยิ่งทำให้น่าสน และยังมีการนำเรื่องราวของหลายคนสำคัญจากหนังสือหลายเล่มมาทำให้เรารู้สึกอยากอ่านและติดตามได้อย่างน่าสนใจ



    “สถานที่เที่ยวหนึ่งที่ในช่วงเวลานั้น คือ 

    ความทรงจำในอดีตที่จดจำในช่วงปัจจุบัน”


    เรื่องย่อ (จากเราเอง)


    รูปภาพนี้ แสดงถึงความสัมพันธ์ของเรื่องราว

         เรื่องราวเรื่องเล่าการท่องเที่ยวที่พม่าของคุณมนทิรา ที่เล่าด้วยความสนุกและเปี่ยมล้นด้วยศรัทธา เพราะมีศรัทธาในพระพม่า แถมยังมีการช่วยเหลือศาสนสถานในพม่าอย่างมากมาย 



         ช่วงแรกมีเปิดเผยถึงเรื่องราวของหนังสือเล่มหนึ่งที่ชื่อ สิ้นแสงฉาน ซึ่งเป็นความรักของสามัญชนกับเจ้าฟ้าที่รักกัน แต่ไม่จบดั่งเทพนิยาย เพราะเจ้าฟ้าหายสาปสูญ ส่วนเจ้าหญิงก็ต้องพาลูกหนีไปอยู่สหรัฐ 



         และยังเรื่องราวของออง ซาน ซูจี ที่ต้องตัดสินใจไม่ไปหาสามีที่กำลังจะตาย เพราะยอมทำตามหน้าที่แห่งการปลดปล่อยพม่า (ขอเรียกชื่อเดิมเพราะคุ้นกว่า) 



         และยังมีเรื่องราวอีกหลากหลายที่กล่าวถึงศรัทธาในพระพุทธศาสนา ไม่ว่า จะเป็นการขอเข้าพบพระสังฆราชอย่างเรียบง่ายและไร้พิธีรีตอง หรือ การฟังเรื่องผี หรือ บ่อน้ำทิพย์ที่รักษาคนเป็นโรคตาหาย เรื่องราวเหล่านี้ล้วนอยู่ที่ศรัทธาและกาลเวลาที่ให้คุณพิสูจน์



          แต่สุดที่จะชอบก็คงเป็นอาหารพม่าที่ดูน่ากินมาก หลายๆเมนูเคยกิน ตอนไปเที่ยวพม่า แต่หลายเมนูไม่เคยกิน พอเห็นแล้วน้ำลายก็สอขึ้นมาทันที

     


    ———————————————


    เวลาเดินผ่าน


         เวลาผ่านไปแล้ว แต่ความทรงจำที่อยู่ในรัฐฉานยังอยู่ในใจของคนเขียน หรือความทรงจำที่ปวดร้าว เลวร้าย ความสุข ความคะนึงหา ความเอื้ออาทร ก็ยังอยู่ในใจของคนทุกคนที่เป็นเรื่องเล่าทั้งนักเขียนประสบหรืออ่านเจอ เช่น ตอนที่เจ้าชายเจ้าหญิงรักกัน ใครๆก็อยากหยุดเวลานี้ไว้ แต่เมื่อเวลาเดินทางผ่านมาสู่โลกของความเป็นจริง ซึ่งแม้กระทั่งศพของเจ้าชายยังหาไม่เจอ ดังนั้น สิ่งสำคัญสุดในชีวิตของเราคือทำปัจจุบันให้ดีที่สุด


    “ความจริงคือสิ่งไม่ตาย ถึงแม้จะเจ็บปวดก็ตาม”


    ———————————————


    ข้ามกาลเวลา


         นักเขียนพาย้อนอดีตไปพบกับเรื่องราวเก่าๆของคนหลายคนที่อยู่ที่นั้น ทั้งเรื่องราวและเรื่องเล่าที่สลับกันไปมา ทำให้เวลาอ่าน เราก็ค่อยๆคิดทีละนิด ตามติดชีวิตของแต่ละคน ไปจนถึงจบเรื่องและพบว่า


    “ชีวิตของเราทำหน้าที่ในแต่ละวันดีสุดแล้วหรือยังนะ” 



         อย่างเช่น เรื่องออง ซาน ซูจีที่กอดกับลูกของตนตอนถูกปล่อยตัวและตอนนี้ถูกจับตัวเข้าไปอีก เพราะออง ซาน ซูจีแบกทั้งภาระของความเป็นแม่และเป็นลูกของนายพลผู้ปลดปล่อยพม่า


    ———————————————


    พบเจอกันมา


         ทุกคนในโลกนี้ล้วนมีการพบเจอกันทั้งบัญเอิญและตั้งใจ แต่ด้วยความตั้งในบางอย่างที่ทำให้การพบเจอกันนั้นในแต่ละครั้งล้วนมีที่มาและที่ไปเสมอ เช่นเดียวกับ นักเขียนที่รักในพม่า และทำบุญเพื่อวัดพม่าในรัฐฉานนั้นเช่นกัน เพราะ เธอเชื่อมั่นและศรัทธาในศาสนาพุทธที่นั้น



    “ศรัทธาเป็นทางออกที่ดี ถ้าเราศรัทธาอย่างถูกต้อง”


    ———————————————


    และลาแบบใด


         ทุกงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลาแต่ทุกการเมืองในพม่านั้นล่ะจะมีการเลิกลาแบบใด ดั่งเช่น ในเวทีประกวดนางงาม ที่นางงามพม่ายอมเสี่ยงขอร้องให้ประชาคมชาวโลกช่วย เราพูดยากในกรณีนี้ คือ การที่จะสู้กับคนที่มีอำนาจและใช้อาวุธตัดสินมันยากที่จะคุยเจรจากันกว่าคนที่มีอำนาจแต่ไม่ได้ใช้อาวุธในการตัดสิน ซึ่งอันหลังจะเจรจาง่ายกว่า


    “เพราะอันหลัง เขายินยอมที่จะรับฟังความคิดเห็นของเรา”


    ———————————————



         เมื่อเราอ่านจนจบจะพบว่า พม่าคงสวยงามอยู่ในความทรงจำของอีกหลายคนตลอดไป ถึงเรายังไม่เคยไปรัฐฉาน แต่อ่านจบก็ยังรู้สึกว่า อยากไปเยือนสักครั้งหนึ่ง


    “ดุจดั่งความทรงจำที่นักเขียนมีต่อที่นี้

    Look a Breathe

Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in