“ชีวิตของเด็กหญิงกำพร้านี้

ช่างเศร้ามีไม่เหลืออะไรแล้ว

เหลือเพียงความหวังริบหรี่แคล้ว

ทำได้แล้วก็คงต้องจากไป

ทุกคนเห็นก็อดจะสงสาร

ชีวิตวันวานนั้นจากไหน

จากไปแล้วก็คงแคล้วกันไป

เหลือเพียงไว้ความทรงจำเตือน”

     เรื่องราวในเล่มนี้เป็นนิทานชื่อดังที่บอกถึงเรื่องราวของเด็กหญิงไม้ขีดไฟที่น่าสงสาร ที่กำลังจะบอกกับคนทุกคนว่า เราควรที่ต้องเห็นอกเห็นใจและเอาใจเขามาใส่ใจเรา โดยที่เราไม่รู้ว่า ในความจริงคนที่ตายอย่างน่าเวทนาอาจจะมีความสุขมากที่สุดแล้วก็เป็นไปได้

     คุณยายของเด็กหญิงที่ขายไม้ขีดไฟเสียชีวิต ทิ้งให้เด็กหญิงอยู่ตามลำพัง เด็กหญิงพยายามขายไม้ขีดไฟ แต่ทุกคนไม่สนใจ เพราะจะต้องรีบกลับบ้านไปอยู่กับครอบครัวในวันคริสต์มาส 

     เมื่อเด็กหญิงรู้สึกหนาว เลยจุดไม้ขีดไฟแล้วพบเห็นเตาผิงอุ่นๆ เห็นอาหารอร่อยๆ ของขวัญสวยงาม แต่เมื่อไม้ขีดไฟดับ ความจริงก็ปรากฏว่า สิ่งเหล่านั้นหายไป

     และสุดท้าย เด็กหญิงก็จุดไม้ขีดอีกครั้งหนึ่ง เห็นยายมาหาตัวเอง เด็กหญิงพยายามจุดจนกระทั่ง ไม้ขีดไฟหมดและหายไปพร้อมกับลมหายใจของเด็กหญิงที่ตามคุณยายไป ซึ่งเมื่อทุกคนตื่นเช้าขึ้นมาก็เวทนาสงสารเด็กหญิงผู้เสียชีวิตอย่างเดียวดาย

หลายต่อหลายครั้งที่เราเห็นคนเหล่านี้ เราก็อดสงสารไม่ได้ แต่เราไม่สามารถช่วยอะไรคนเหล่านั้นได้มากไปกว่าซื้อของกับเขา และพยายามแผ่เมตตาให้เขาพบเจอแต่ความสุข พ้นจากทุกข์นี้สักที

“ความจริงของการเป็นมนุษย์คืออะไร”

Look a Breathe