“โลกคู่ขนานที่ว่า         อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

เธอปวดใจคงไม่แคล้ว        อยากหนีแล้วก็ไม่ได้

ทำไมต้องเป็นเธอ              เธอนับมือหนึ่งถึงห้า

เธอต้องคิดหนีทุกเวลา        ก่อนมันตามมาเอาชีวี”

     เราชอบเรื่องราวในเล่มนี้มาก ถึงส่วนน้อยจะบอกว่าไม่ชอบ เดี๋ยวเรามาบอกทีหลังว่า ทำไมคนไม่ชอบเพราะอะไร แต่เรากลับคิดว่า แก้วเก้าเขียนเรื่องนี้ได้ออกมาดี สนุกสนาน ตื่นเต้น ลุ้นระทึก ไว้ใจใครก็ไม่ได้ หวาดกลัว ขนลุก มีทุกอารมณ์ตั้งแต่ต้นจนจบเลยทีเดียว 

     แล้วเรื่องราวในเล่มนี้ที่เราดูเริ่มตีพิมพ์ร่วมเล่มครั้งแรกในปี ๒๕๒๘ มันเป็นช่วงสมัยที่โลกทางวิทยาศาสตร์ยังไม่ก้าวหน้าเท่าปัจจุบัน แต่ก็เป็นหนังสือกึ่งวิทยาศาสตร์ กึ่งแฟนตาซี กึ่งประวัติศาสตร์ที่รวมกันได้อย่างลงตัว 

     สราลัยหนีจากกรุงเทพมหานครมาที่หัวหิน เพราะตัวเธอเป็นภูมิแพ้ฝุ่นของกรุงเทพมหานคร วันหนึ่ง วันที่ไม่น่ามีอะไร ฟ้าผ่าลงมา และเธอได้หลุดมาอีกโลกหนึ่ง มายังโลกคู่ขนาน และมาเจอกับธนาคม

     โลกนี้เป็นโลกที่คู่ขนานกับโลกเรา เป็นโลกที่ว่าด้วย อยุธยาไม่ได้กรุงแตกเพราะพม่า แต่อยุธยาเป็นเมืองขึ้นของตะวันตกเหมือนพม่า โดยมีเจ้าอาณานิคมส่งคนมาตรวจสอบและจัดตั้งให้เหมือนกับมีการเลือกตั้งประธานาธิบดี แต่ก็ต้องผ่านการเห็นชอบของฝั่งอาณานิคมด้วย คือ เป็นประชาธิปไตยที่ไม่ได้สมบูรณ์เท่าไร ไม่มีระบบของกษัตริย์ และในโลกนี้มีการต่อสู้สงครามภายในกับภูตแดงอีก

     โลกนี้เต็มไปด้วยสงคราม เต็มไปด้วยถูกบังคับให้ทำตามเจ้าอาณานิคม ไม่มีอิสระ ไม่มีความเท่าเทียม ไม่มีชีวิตจิตใจ ก่อสงครามเพื่อเรียกร้องอิสรภาพ มีแต่ต้องทำตาม วัฒนธรรมถูกทำลาย ศิลปะถูกทำให้สูญ บรรพบุรุษถูกทำให้ดับสิ้น ทุกอย่างอยู่ในกล้องวงจรปิดมนุษย์ที่ยังไงก็ไม่ยอมให้พวกเมืองขึ้นทำตามใจตัวเองได้

“อ่านแล้วรู้สึกอึดอัดใจกับความถูกบังคับแบบนี้”

     ภูตแดงจากคำสัมภาษณ์ของแก้วเก้า บอกว่า หมายถึงคอมมิวนิสต์ แต่เราอ่านก็คิดว่า ภูตแดงคือภูตผีปีศาจ กึ่งมนุษย์กึ่งปีศาจนะ ไม่ใช่คอมมิวนิสต์ เพราะภูตแดงทำทุกวิถีทางที่จะสร้างโลกใหม่ ซึ่งพวกนี้จะเอาคนที่ยอมตายมาปลุกชีวิตใหม่ให้กลายเป็นคนอมตะ แต่ถ้าไม่เป็นอมตะก็เป็นพวกศพไร้ชีวิตเดินได้

“เรื่องภูตแดงอ่านกี่ทีก็ขนลุกมาก 

โดยเฉพาะอ่านช่วงกลางคืน 

และจินตนาการตาม ขอบอกว่า ขนลุกทั่วร่างเลย”

     ธนาคมที่ช่วยสราลัยไว้จึงพาเธอไปหาพสันต์  และพสันต์ทำการทดลองกับเธอว่า เธอพูดความจริงหรือหลอกลวง เมื่อพสันต์รู้ว่า เธอไม่ได้หลอกลวง ก็พยายามที่จะช่วยปกป้องเธอจากท่านประธานาธิบดีและภูตแดง แต่เนื่องจากเป็นคนเงียบขรึม และระวังคำพูด จึงไม่พูดให้ฟังแต่แรก

“พสันต์ห่วงสราลัยอยู่มาก 

และพยายามที่จะหาวิธีพาเธอกลับโลกเดิม

แต่เป็นคนที่ไม่ชอบพูด

หรือแสดงออกให้เธอรับรู้ถึงความห่วงใย”

     วันหนึ่ง เธอขอพสันต์พบกับธนาคม และพสันต์ก็อนุญาต แต่หลังจากนั้น ก็ไม่ให้พบกันอีก แต่กลับกลายเป็นว่า ในช่วงกึ่งหลับกึ่งตื่น เธอพบกับธนาคม ทำให้เธอรู้สึกไม่ไว้ใจพสันต์ เธอก็เลยคิดจะตัดสินใจหนี

     วันนั้น เป็นวันที่เธอเห็นว่า มีการชุมนุมอะไรบางอย่าง และก็มีหมอกหนามาก พสันต์มาช่วยเธอไว้ และอดแปลกใจไม่ได้ว่า เธอโดนหมอกพิษแล้วไม่เป็นอะไร เมื่อพาเธอไปตรวจก็พบว่า ร่างกายเธอไม่เป็นอะไรเพราะหมอกพิษจริงๆ

     อีกครั้งหนึ่งที่เธอหนีสำเร็จ เธอเดินทางหนีออกมา เจอลุงท่าทางใจดีคนหนึ่ง ที่จะช่วยเธอหางานให้ เธอขอยืมเงินเพื่อโทรหาธนาคม และเมื่อโทรไป เธอได้ยินเสียงพสันต์ตะโกนเตือนเธอให้ระวังอันตรายจากภูตแดง แต่เธอไม่เชื่อและเดินทางตามลุงนั้น ผ่านสุสานไปถึงโลหิตปราสาท และเมื่อก่อนจะลา เธอพบว่า ลุงคนนั้นทำหน้าตาแสยะยิ้มและท่าทางไม่ใช่เหมือนคน

“ตรงนี้ล่ะ ที่ไม่เข้าใจสราลัยว่า

แม่คุณไม่รู้สึกแปลก

และขนลุกเหมือนคนอ่านบ้างหรือไง”

     และเมื่อเธอเข้ามาทำงานที่นี้ เธอก็พบว่า ถ้าใครเข้ามาแล้ว ก็จะกลับออกไปไม่ได้ เธอพบถึงความแปลกประหลาดมากมาย ว่า ทำไมเตียงจะมีเลือดตลอด และเธอไปเห็นพิธีของภูตแดงเข้าที่ฆ่าคนให้ตายเพื่อชุบชีวิตใหม่ให้เป็นอมตะ 

     และไม่เพียงเท่านั้น เธอยังพบว่า ที่แท้ประธานาธิบดี จริงๆก็เป็นพวกเดียวกับภูตแดงอีกต่างหาก และพยายามจะทำทุกทางเพื่อให้เธอไปเป็นภูตแดง

     ในขณะที่เธอกำลังจะหนีจากพวกภูตแดง เธอพบกับธนาคมโดยบังเอิญ และพบใยบัวที่รู้จักกันในโลหิตปราสาทกำลังเข้าพิธีเปลี่ยนเป็นภูตแดง และในขณะนั้นเอง ใยบัวกำลังจะพาเธอกลับไปที่เดิม แต่แล้วสุดท้ายก็มีทางการมาช่วยเธอก่อน โดยหนึ่งในสองคนที่มาช่วยเกือบจะข่มขืนเธอ แต่พอรู้ว่าเป็นคนของพสันต์ ก็รีบพาไปส่ง

     เธอแอบดีใจมากที่เจอพสันต์อีกครั้ง เธอเล่าให้พสันต์ฟังและพบว่า ที่แท้พสันต์เป็นคนที่อาณานิคมส่งมา ซึ่งประธานาธิบดีก็ไม่ปลื้มเท่าไหร่ และวางแผนกับภูตแดงจะส่งตัวเธอไปให้ เพื่อแลกกับคะแนนเสียง และเธอเล่าเรื่องธนาคมให้พสันต์ฟัง พสันต์เตือนเธอว่าอย่าพูดอะไรมาก

     เธอเจอกับปู่เธอโดยบังเอิญ และบอกวิธีที่จะพาเธอกลับไปยังโลกเดิมได้ โดยต้องกลับไปที่หัวหิน ไปในเวลาเดิม เมื่อฟ้าผ่า เธอสามารถกลับไปได้ แต่ปู่เธอไม่ยอมให้เธอพบกับพสันต์ เธอแปลกใจก็เลยหนีขึ้นห้องนอนก่อน และเธอเล่าเรื่องนี้ให้พสันต์ฟัง ก่อนบอกว่า ต้องเจอพวกภูตแดงปลอมตัวเป็นปู่มาหลอกแน่

     เมื่อถึงวันที่เธอมาตอบคำถามประธานาธิบดี เธอก็ไม่ได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพสันต์ และเธอถูกจับและไปเจอกับธนาคมในคุก และธนาคมก็ขอร้องให้พสันต์มาช่วยเธอออกไป และเธอหนีออกไปพร้อมกันกับพสันต์และธนาคม พสันต์ตัดสินใจพาเธอหนีไปที่กระท่อมเพื่อหนีจากธนาคม และเพื่อรอเวลาพาเธอกลับบ้าน และในขณะนั้นก็ได้เสียกัน

     เธอพยายามพร่ำบอกพสันต์ให้กลับไปยังโลกเธอด้วยกัน เพราะเขาต้องลำบากแน่ที่ปล่อยเธอไป และไม่แน่เขาอาจไม่ต่างจากธนาคมที่กลายเป็นพวกภูตแดงไป ซึ่งธนาคมเป็นภูตแดงสำเร็จอย่างกับท่านหญิงที่โลหิตปราสาทที่กลายร่างสมบูรณ์แบบที่ไม่ได้เป็นผีดิบเดินได้ เธอไม่อยากให้เขาเป็นแบบนั้น ถ้าเขาอยู่ที่ไหน เธอก็จะอยู่ที่นั้นด้วย เธอจะอยู่เพื่อสร้างความหวังร่วมกันกับพสันต์ แต่พสันต์ตัดสินใจพูดตัดเยื่อใยเธอ และเมื่อเวลาที่เธอกลับไปยังโลกเดิมได้ก็มาถึง

     ธนาคมมองเห็นเธอกับพสันต์และเข้าใจว่า เธอผู้เป็นที่รักของเขาไม่ได้คิดรักเขาเลย แต่กลับเลือกรักพสันต์ หมอกพิษก็มา และธนาคมคิดว่า ถ้าเธอได้กลับไปยังโลกของเธอ ส่วนพสันต์ก็ต้องตายเพราะหมอกพิษนี้ ทุกอย่างก็จะลงตัว แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด 

“เพราะสราลัยตัดสินพาพสันต์

กลับไปยังโลกของเธอด้วยกัน”

     คนส่วนน้อยไม่ชอบตอนจบ บอกว่า อยู่ดีๆก็ตัดจบเลย แต่เรากลับคิดว่า เเก้วเก้าไม่ได้ตัดจบเลย เพราะถ้าอ่านอย่างละเอียดจะพบว่า แก้วเก้ามีการวางคำพูดไว้แล้ว ว่า ยังไง สราลัยก็จะพาพสันต์ไปยังโลกตัวเองให้ได้ 

     และยังไงเธอไม่ยอมให้สามีของเธออยู่ตรงนี้คนเดียว ส่วนความรักของทั้งสองมันเกิดขึ้นได้ เพราะการช่วยเหลือกันที่ดูเป็นเรื่องแปลกๆ แต่ก็มีหลายครั้งที่บ่งบอกว่า เธอชอบพสันต์แต่ก็ยังทำเป็นปากแข็งกับใจแข็งไปแบบนั้น และพสันต์ก็เช่นเดียวกันที่รักเธอ ซึ่งพสันต์ช่วยเหลือเธอตลอด

     และยังมีพูดอีกว่า ถ้ากลับไปได้ อย่าให้ประตูเปิดอีก ซึ่งเธอก็รับปากว่า เธอจะไม่ให้ประตูเปิดเท่ากับอายุขัยของเธอ ดังนั้น เเก้วเก้าปูพื้นมาเพื่อให้จบแบบนี้แน่นอน 

     เรื่องราวในเล่มนี้เป็นการซ่อนความปรารถนาในส่วนลึกของหลายคนว่าจะเป็นอย่างไรนะ ถ้าเราเป็นเมืองขึ้นของประเทศอื่น มันจะดีกว่าที่เป็นอยู่ไหม แต่ก็จะพบว่า เป็นเรื่องราวเลวร้ายเพียงใด มันเป็นการพูดถึงความไม่ไว้ใจกัน ความไม่มีจิตใจของมนุษย์ผู้ซึ่งขาดอิสรภาพ และความทุกข์ระทมที่ต้องเห็นคนอื่นเขาทำร้ายสิ่งที่เป็นเรา

ภูตแดงมันคือผีที่ไม่ใช่คน เพราะพวกนั้นขาดอิสรภาพแล้ว ก็เลือกทางตายที่คิดว่าจะเป็นอิสรภาพดีกว่า เพื่อพบเจอโลกใหม่ แต่กลับกลายว่า ไม่ได้พบอิสรภาพยิ่งกว่าเดิมแล้วยังเป็นพวกศพเดินได้อีกด้วย ส่วนประธานาธิบดีก็เปรียบเหมือนพวกบ้าอำนาจที่กลัวอำนาจนั้นจะหายไปจากมือ ต้องทำทุกอย่าง ถึงแม้ผิด ก็ทำทุกวิถี เพื่อรักษาอำนาจที่ขาดอิสรภาพนี้ไว้

“ความหลงผิดนั้นทำให้คนเราขาดอิสรภาพแท้จริง”

Look a Breathe