“เป็นแพทย์นั้นต้องสู้     เรียนรู้ดูไม่ประมาท

ชีวิตจะสมมาตร                เป็ผู้วาดชีวิตชีวา

แพทย์ทุกคนต้องดู             มีความรู้เปิดตำรา

รักษาอาการป่วยทันเวลา     ไม่มัวหามัวเมาชื่อเสียง”

     การเป็นเเพทย์ไม่ใช่สิ่งสนุกสนานเท่าไหร่ และเมื่ออ่านเล่มนี้ ทำให้พบว่า แพทย์ก็เป็นเพียงมนุษย์ปุถุชนธรรมดา ที่พบเรื่องราวทุกข์ สุข ความไม่สมหวังในชีวิตคู่ ความไม่สมหวังในชีวิตการงาน แพทย์สามารถพบทุกอย่างได้เหมือนกัน

     สิ่งสำคัญของการเป็นแพทย์ต่างหากที่สำคัญกว่านั้น คือ แพทย์เหล่านั้น ควรรักษาคนป่วยให้หายเจ็บไข้ โดยอยู่ตามหลักศีลธรรม จริยธรรม และความรู้คู่คุณธรรมอย่างแท้จริง ทำให้เราอดนึกคำพูดของพระราชบิดาที่กล่าวว่า 

“อาชีพแพทย์นั้นมีเกียรติ 

แพทย์ที่ดีจะไม่ร่ำรวย แต่ก็ไม่อดตาย 

ถ้าใครอยากร่ำรวย ก็ควรเป็นอย่างอื่น ไม่ใช่แพทย์ 

อาชีพแพทย์นั้นจำเป็นต้องยึดมั่นในอุดมคติ 

เมตากรุณาคุณ”

       เรื่องราวในเล่มนี้เป็นเรื่องราวที่พูดถึงการดำเนินชีวิตของหมอที่พบเจอทั้งสิ่งที่เราคิดไม่ตก ต้องแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า สูญเสีย หรือหลากหลายอย่างที่ประกอบเป็นเล่มนี้ ที่จับมาอ่านกี่ครั้งก็สนุกทุกครั้ง 

      อย่างเช่น ตอนที่หมอเพ็ญจะต้องเข้าไปช่วยคนติดเหมืองกับหมอออร์โธปิดิกส์ในที่แคบ โดยที่ต้องอยู่ในที่แคบพร้อมช่วยเหลืออย่างทันท่วงทีและต้องตัดสินใจตัดขาคนไข้ทั้งสองข้าง เพื่อรักษาชีวิตคนไข้ ซึ่งเป็นการตัดสินใจที่ทั้งลำบากกาย คือ การต้องช่วยคนในขณะไม่รู้ว่า เหมืองจะถล่มเมื่อไรและลำบากใจคือต้องตัดสินใจในการตัดขาคนไข้เพื่อรักษาชีวิต ดังนั้น การเป็นหมอย่อมลำบากทั้งสองทาง แต่ทุกอย่างที่ทำไปนั้น เพื่อการรักษาชีวิตของคนไข้ และคนไข้ก็เข้าใจ ไม่ได้โกรธเคืองแต่ด้วยประการใด

      และอีกเหตุการณ์หนึ่งที่นำพามาซึ่งการสูญเสีย ก็คือ หมอรามาไปเที่ยวล่องเรือกัน และพายุเข้า ทำให้หมอสง่าที่เป็นอาจารย์หมอต้องตัดสินใจเอาเสื้อชูชีพที่พกมาให้ลูกศิษย์ก่อน แต่สุดท้ายเสื้อชูชีพนั้นก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ใคร ทำให้หมอตายเกือบยกหมู่ หมอสง่าก็ตาย มีหมอรอดมาได้ไม่กี่คน และคนที่รอดทำใจลำบากและอยู่กับความเสียใจ จึงตัดสินใจซื้อเสื้อชูชีพมาไว้ที่บ้าน เพื่อไม่ให้เกิดความประมาทแบบครั้งนั้นอีก ถึงแม้ไม่ได้ใช้เสือชูชีพนั้นอีกเลยก็ตาม

     หมอทุกท่านก็เหมือนคนทั่วไป เลือกทางผิดได้ ทำผิด ทำถูก ประมาทได้ ดังนั้น ทุกครั้งที่เราไปหาหมอ เราต้องนึกตรองดูทุกครั้ง ว่า สิ่งที่หมอกล่าวกับเรานั้น เป็นความจริงมากน้อยเพียงใด และเราต้องนึกถึงบุญคุณของหมอที่ช่วยเหลือให้เราหายเจ็บไข้ได้ป่วย หมอหลายคนทำไปก็ไม่ได้อะไรตอบแทนเลยด้วยซ้ำ แต่ก็ทำเพราะรักในอาชีพที่ทรงเกียรตินี้จริงๆ

“ทุกชีวิตมีค่าให้ศึกษา

และนำพาตนให้พ้นจากความประมาท”

Look a Breathe