“ไม่เปลี่ยนใจมาชอบกาแฟบ้างเหรอ?” เขาถาม
“เป็นคำถามที่ไม่น่าถามเลยนะ” ผมขมวดคิ้ว
“เป็นคำถามที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว”
"ว่างมากจนไม่มีอะไรทำเลยหรือไง"
"แค่อยากชวนคุยเท่านั้นเอง"
"เป็นหัวข้อการสนทนาที่แย่มาก"
"อย่าตัดสินกันแค่ประโยคเดียวสิ รีไวล์"
"อ้อ"
"ชาที่ให้วันนั้นเป็นไงบ้าง?"
"อย่างน้อยก็ยังดีกว่าใบชากิ๊กก๊อกจากยัยสี่ตานั่น"
"ฮันจิเสียใจแย่"
"แต่ฉันก็ดื่มจดหมดอยู่ดีนั่นแหละ"
"แล้วของฉันล่ะ?"
"ถ้วยนี้ใบสุดท้าย"
"ตู้ชั้นบน ลองเปิดดู"
"อะไร?"
"หยิบไปได้เลย ทั้งหมดนั่นของนาย"
"ดื่มหมดนี่คนเดียวไม่ไหวหรอก"
"อย่าลืมสิว่านายไม่ได้ดื่มชาแค่คนเดียว"
"ใช่ มันหมายความว่าฉันควรจะเอาไปแจกให้คนอื่นบ้าง"
"ไม่เอาน่า รีไวล์"
"ระวังดื่มชาจนเบื่อเข้าสักวันล่ะ"
"ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนชง"
"เจ้าเล่ห์จริงๆ"
"ทำขนาดนี้แล้วไม่เปลี่ยนใจมาชอบฉันบ้างเหรอ?"
“…”
“เงียบแบบนี้ทำเอาหมดความมั่นใจเลย”
"เออร์วิน เรืื่องชาเมื่อกี้น่ะ.…"
"เปลี่ยนเรื่องอีกแล้ว"
"ฉันจะเป็นคนชงให้นายเอง"
"เฮ้ หมายความว่านาย—"
"จนกว่าชาจะหมดอย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนล่ะ"
"ฉันต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายพูดประโยคนั้น"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in