“นั่งรถไฟ NJ Transit ไป Philly ตอนฝนพร่ำ”
ฉันและความรู้สึกส่วนตัวกับเพลงนี้
ฉันรู้จักเพลงนี้ตอนที่ได้ไปซัมเมอร์ปี 2019 ที่อเมริกา และเป็นครั้งแรกที่ได้รู้จักเสียงนุ่มๆของ Loyle Carner และเสียงสวรรค์จาก Jorja Smith เมืองที่ฉันอยู่ไม่ห่างจาก Philly มากนัก เพราะฉะนั้นเวลามีวันหยุดตรงกับเพื่อนๆ เรามักจะไปเที่ยวเล่นที่นั้นกัน ส่วนใหญ่เราจะนั่งรถบัสไป ไม่กี่ครั้งที่นั่งรถไฟ ตอนที่อยู่ที่นั้นฉันไม่ได้สนใจเพลงนี้มากนัก แค่เพลงหนึ่งที่บังเอิญเจอละใส่ไว้ในเพลย์ลิสต์และฟังเมื่อมันสุ่มมา
แต่พอกลับมาถึงไทย และเพลงนี้เล่นขึ้นมาโดยบังเอิญ ฉันถูกดึงกลับไปในวันที่ฉันและเพื่อนๆ ออกจากบ้านช่วงสายๆ ฟ้าครึ้มพอสมควร เราเดินไปสถานีรถไฟ ลมพัดมาเรื่อยๆ ฉันจำความรู้สึกตอนลมปะทะตัวฉันได้ พอรถไฟรถออกตัวได้สักพัก ฝนเริ่มพร่ำ ไม่ถึงกับหนัก แต่มากพอที่จะทำให้เปียกปอนได้ ฉันนั่งมองน้ำฝนที่ไหลลงตรงหน้าต่าง ในบรรยากาศครึ้มๆ อากาศเย็นฝน ฉันจำกลิ่นของรถไฟได้ ชั่วโมงนิดๆก็ถึง Philly วันนั้นฝนตกเกือบทั้งวัน มีหยุดบ้างแต่ฟ้าก็ครึ้มมากอยู่ดี ทำให้เรารู้ว่า ไม่นานก็ตกอีกแน่ เราอยู่ที่นั้นจนพลบค่ำ ฝนยังคงลงเม็ดเรื่อยๆ แต่บางลงมากแล้ว จนสามารถเดินไปสถานีรถไฟได้แบบไม่ต้องกางร่ม เรานั่งรถไฟกลับมาที่เมือง ฟ้าเริ่มปลอดโปร่งตอนที่เรากลับมาถึง อากาศเย็นสบาย เราเดินกลับบ้านพร้อมกับดวงดาวเต็มท้องฟ้าและลมทะเล มันเป็นวันธรรมดาวันหนึ่ง แต่เพลงนี้กลับดึงความทรงจำวันนั้นมา และทำให้มันวิเศษและมีความหมายกับฉัน และหลังจากนั้นทุกครั้งที่ฉันคิดถึงช่วงเวลานั้น เพลงนี้จะเติมเต็มฉัน
“Hearsay, without the boundaries of love. My take is, I wish there was a better way”
ไม่ค่อยมีเว่อร์ชั่น live ของเพลงนี้มากนัก แต่มีอีกเพลงของคุณ Loyle ที่เราชอบมากๆมาแนะนำ
This might be the song you're looking for.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in