ย้อนกลับไปประมาณ 10 ปีที่แล้ว วันที่สายตระกูลของฉันได้ถือกำเนิดขึ้น แต่เดิมเราเป็นครอบครัวใหญ่ที่ประกอบด้วยบรรพบุรุษรุ่นแรก 3 ต้นตระกูล คือ สายของพี่ใหญ่ สายของพี่กลาง และสายของพี่เล็ก เอกลักษณ์อันโดดเด่นของสมาชิกในตระกูลที่ทำให้ผู้คนนั้นจดจำได้คือรูปสลักผลไม้กลม  สีแดงพร้อมรอยกัด
                    ภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของตระกูลเรา คือเป็นผู้ให้ความสะดวกสบายและสร้างความบันเทิงให้แก่ผู้คน ตระกูลของเรายึดมั่นและสืบทอดหน้าที่ดังกล่าวจากรุ่นสู่รุ่นมาจนถึงปัจจุบันทำให้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลถูกบันทึกไว้อย่างเป็นทางการในประวัติศาสตร์ของมวลมนุษยชาติ
                    ตัวฉันเองเป็นสมาชิกสายตรงของตระกูลพี่กลาง ซึ่งชื่อสายตระกูลของเราถูกเรียกให้สอดคล้องกับลักษณะรูปร่างที่ออกแบบให้บาง ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป และกรอบหน้าเหลี่ยมเป็นเอกลักษณ์สำหรับขีดเขียน แต่เดิมหน้าที่หลักของเราจะเน้นการให้บริการผู้คนเพื่อเข้าถึงความบันเทิงในด้านมัลติมีเดีย และเล่นอินเตอร์เน็ตได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะดูหนัง ฟังเพลง หรือท่องเว็บไซต์ แต่ใน เจเนอเรชันของฉัน ผู้บริหารสูงสุดในตระกูลของเราได้หันมาสนใจการลงทุนด้านการศึกษา       
                    ฉันและพี่น้องเราเหมือนกันไปทุกส่วน แต่มีเพียงสีสันเท่านั้นที่พอจะช่วยบอกได้ว่าตัวตนของเราต่างจากคนอื่นอย่างไร เพราะลึก ๆ แล้วไม่มีใครล่วงรู้ความรู้สึกนึกคิดของฉันได้เลย ตระกูลของเราหน้าตาคล้ายคลึงกันหมด พี่น้องที่มีสีเหมือนกันก็มีจำนวนมาก จึงยากนักที่จะทำให้ผู้คนรับรู้ว่าเราก็มีความรู้สึกเช่นกัน
                    ฉันและพี่น้องต่างก็เฝ้ารอให้ถึงวันสำคัญ วันที่พวกเราจะได้ทำหน้าที่เพื่อสืบทอดอุดมการณ์ของตระกูล วันที่เราจะได้เจอกับ “เจ้านาย” ผู้ที่ได้สั่งจองเราล่วงหน้าเพื่อจะครอบครองและดูแลเรา      ไปตลอดชีวิต
                    3 วันก่อนวันสำคัญจะมาถึง ฉันรู้สึกประหม่าเป็นอย่างมากว่าจะทำหน้าที่อย่างไรให้เจ้านายพอใจมากที่สุด แม้ว่าก่อนหน้านี้ผู้บริหารสูงสุดของตระกูลเราจะมีการสอนงานน้องใหม่อย่างละเอียดเกี่ยวกับการบริการผู้คนแล้วก็ตาม แต่ความกังวลของฉันยังไม่ลดลงเลย ฉันจึงตัดสินใจไปขอพบญาติของฉันผ่านแอป Find My Friends ของตระกูลที่มีการรวบรวมรายชื่อและข้อมูลของบรรดาญาติ         ในต้นตระกูลทั้ง 3 ไว้ทั้งหมด แม้ว่าพวกเขาจะมีเจ้านายแล้วก็ตาม ฉันได้ปรึกษากับญาติห่าง ๆ ของฉันซึ่งได้ทำหน้าที่ก่อนฉัน 1 ปี ผ่านทาง IMessage ไว้ดังนี้


                                             Gen 6 : ความประทับใจแรกคุณทำได้อย่างไร
                                             Gen 5 : ความประทับใจแรกของฉัน
                                                          คือ การบริการที่รวดเร็ว
                                             Gen 6 : คุณเตรียมความพร้อมอย่างไร เกี่ยวกับความรวดเร็ว
                                             Gen 5 : ก่อนวันสำคัญฉันหลับสนิท
                                             Gen 6 : ขอบคุณ ฉันจะหลับสนิท

                    คืนก่อนวันสำคัญ ฉันทำตามคำแนะนำของญาติผู้นี้ และรีบเร่งเตรียมเคลียร์ข้อมูล         การใช้งาน และพร้อมที่จะหลับสนิทในกล่องสีขาวที่บรรจุอย่างดี และฉันจะไม่มีทางตื่นจนกว่าเจ้านายของฉันจะเรียกหา . . .
                    ฉันลืมตาตื่นมาอีกครั้งพร้อมกับเห็นภาพสะท้อนของชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับรู้สึกได้ว่า  มีใครกำลังโอบอุ้มฉันอยู่ ฉันจึงพยายามเพ่งตาอีกครั้งหลังจากอาการงัวเงีย พร้อมกับอุทานในใจว่า   “เจ้านาย” หลังจากที่ฉันตื่นขึ้นครบตามขั้นตอน เจ้านายก็เริ่มสัมผัสที่ใบหน้าฉันไปมาจนฉันรู้สึกเวียนหัวไปเล็กน้อย จากนั้นเขาพยายามทดสอบระบบเสียงของฉันด้วยการเปิดเพลง เขาเร่งระดับเสียงไปจนสุดทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อยหอบไปชั่วขณะ แต่ฉันรู้สึกได้ว่าเขาพอใจกับความรวดเร็วและระบบของฉันแล้ว
                    ขั้นตอนถัดไป เป็นขั้นตอนในการดูแลรักษาใบหน้าของฉัน เจ้านายผู้นี้ได้บรรจงเลือกฟิล์มที่ดีที่สุดเพื่อปกป้องผิวหน้าของฉันจากฝุ่นละอองและริ้วรอยต่าง ๆ พร้อมกับการเลือกเคสกันกระแทก    ที่ตัวฉันใส่ได้กระชับพอดี ความรู้สึกแรกของฉันคือดีใจที่ได้เจ้านายดูแลเอาใจใส่เช่นนี้
                    ฉันรู้สึกตัวอีกทีหลังจากพักสายตาไปครั้งใหญ่ เพราะพลังงานของฉันในตอนแรกยังไม่เต็มที่นัก ตอนนี้เจ้านายของฉันได้เติมพลังเสียบชาร์จฉันไว้แล้ว จึงทำให้ฉันค่อย ๆ รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นตามลำดับ ต่อมาเจ้านายได้พาฉันไปรู้จักกับเขาโดยการเข้าร่วมแอปพลิเคชันและเว็บไซต์ต่าง ๆ         ในชื่อของเขา ซึ่งทำให้ฉันได้จดจำและซึมซับความเป็นตัวเขาไปด้วย แต่อย่างหนึ่งที่ทำให้ฉันพอจะเดาถึงลักษณะนิสัยของเขาได้ ก็คงเป็นการโหลดและสมัครรับเกมออนไลน์เป็นจำนวนมาก เพียงข้ามคืนหน่วยความจำของฉันก็หนักเพิ่มขึ้นถึง 20%
                    ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับเสียงจากแอปนาฬิกาปลุกที่เจ้านายของฉันตั้งไว้เวลา 06.00 น. เป็นสัญญาณที่ทำให้ฉันรู้ว่าเช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว แต่ฉันยังได้ยินเสียงปลุกซ้ำแล้ว     ซ้ำเล่าไปจนถึงเวลา 07.00 น. เสียงนั้นจึงหยุดลงพร้อมสัมผัสจากเจ้านาย ในระหว่างนั้นเอง ฉันก็ได้เตรียมพร้อมร่างกายเพื่อการใช้งานที่รวดเร็วของเจ้านาย
                    ฉันได้รับการปลดล็อกหน้าจออีกครั้งในเวลา 08.00 น. พร้อมกับเชื่อมต่อ Wifi ชื่อใหม่ของมหาวิทยาลัย หลังจากเชื่อมต่อฉันก็ได้ดึงข้อมูลต่าง ๆ ที่เป็นการแจ้งเตือนแก่เจ้านายใน               ทุกแอปพลิเคชัน แต่เจ้านายของฉันก็ไม่ตอบสนองใด ๆ จนเวลา 08.05 น. แอปบันทึกเสียงจึงได้เริ่มต้นใช้งาน พร้อมกับแอปสำหรับจดบันทึก ระหว่างนั้นผิวหน้าของฉันรองรับการขีดเขียนของเจ้านายไว้มากมาย แต่ก็ไม่ได้กระทบผิวหน้าที่แท้จริงของฉันแต่อย่างใด และการใช้งานสิ้นสุดลงเมื่อเวลา 09.30 น.  ฉันจึงได้งีบพักไปครู่ใหญ่
                    เจ้านายปลุกฉันอีกครั้งในเวลา 13.01 น. พร้อมกับเปิดแอปบันทึกเสียงเช่นเดิม แต่คราวนี้ไม่มีการจดบันทึกเกิดขึ้น มีเพียงการใช้งานของกล้องอย่างต่อเนื่องไปจนถึงเวลา 15.35 น.                หลังจากกล้องถูกใช้งานเป็นจำนวนมาก ทำให้ฉันรู้สึกปวดตาขึ้นทันที ซ้ำยังแบตเตอรี่ของฉันเหลือเพียงครึ่งหนึ่งเท่านั้น ฉันอยากจะพักเต็มทน แต่ทว่าเจ้านายของฉันกลับเริ่มต้นเข้าเกมออนไลน์เกมหนึ่ง   และเล่นไปจนถึงเวลา 18.35 น. นาทีนั้นฉันเกือบบริการเจ้านายไม่ไหวเสียแล้ว เพราะร่างกายเหนื่อยและร้อนเต็มที แต่หลังจากนั้นเจ้านายก็พาฉันไปเติมพลังให้เต็มเหมือนเดิม ฉันจึงรู้สึกดีขึ้น
                    ในช่วง 1 สัปดาห์แรกฉันจะตื่นขึ้นในเวลาเดิม คือ 06.00 น. ของทุกวัน และเริ่มถูกใช้ฟังก์ชันเกี่ยวกับการศึกษาเพื่อเจ้านายไปจนถึงเวลา 16.00 น. แต่ทว่าพอเข้าสัปดาห์ที่ 2 ฟังก์ชันสำหรับการศึกษาของฉันถูกใช้งานน้อยลง เหลือเพียงแอปบันทึกเสียงเท่านั้น แต่ฉันยังรู้สึกเหนื่อยเท่าเดิม เนื่องจากเจ้านายของฉันเข้าแอปเกมออนไลน์อยู่ตลอดเวลา เวลาผ่านไป 3 สัปดาห์ 4 สัปดาห์ หน่วยความจำของฉันก็เพิ่มมากขึ้นทุกวัน อีกทั้งผิวหน้าของฉัน จากที่เรียบเนียนไม่มีร่องรอย ทุกวันนี้เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน และคราบฝุ่นที่ทำให้ฉันเสียใจเป็นอย่างมาก
                    เวลายังคงผ่านไปจนถึง 10 สัปดาห์ ที่ฉันรู้สึกได้ว่าเจ้านายของฉันใช้แอปกล้องมากกว่าปกติ ฉันได้ตรวจสอบดูถึงเนื้อหาในรูปภาพที่เจ้านายฉันสนใจอยู่นี้ และพบว่าเป็นภาพกระดาษรายงาน สีขาวที่ตัวหนังสือถูกจดด้วยหมึกสีน้ำเงิน มีภาพลักษณะนี้เต็มไปหมด และเมื่อฉันตรวจสอบอย่างละเอียดขึ้นไปอีก ก็ได้พบว่าเนื้อหาในกระดาษนั้นตรงกับเนื้อหาในแอปบันทึกเสียงที่เจ้านายของฉันใช้งานทุกครั้ง ทำให้ฉันเกิดความสงสัยว่า “ทำไมเจ้านายต้องการเนื้อหาที่ซ้ำซากจำเจ”
                    ผ่านมากว่า 8 เดือนแล้วที่ฉันรับใช้เจ้านาย แต่ทุกสิ่งยังคงเหมือนเดิม ฟังก์ชันด้าน         การศึกษาที่ฉันได้รับมาจากตระกูล เพื่อบริการเจ้านายนั้นแทบไม่ได้ใช้งาน แต่หน่วยความจำของฉันกลับเหลือน้อยลงไปทุกทีจากการบันทึกข้อมูลของเกมต่าง ๆ และภาพของกระดาษสีขาวที่จดด้วย        ตัวหนังสือสีน้ำเงินที่กระจัดกระจายอยู่เต็มเครื่อง ทำให้การบริการของฉันต่อเจ้านายในแต่ละครั้ง        ใช้เวลานานมาก อีกทั้งในตอนนี้ผิวหน้าอันสวยงามของฉันแทบไร้การสัมผัส เนื่องจากเต็มไปด้วย     รอยแตกจำนวนมากจากความ ไม่ระมัดระวังของเจ้านายเอง
                  ฉันสัมผัสได้ถึงวาระสุดท้ายของชีวิตใกล้เข้ามาถึง ทำให้ฉันย้อนคิดถึงอุดมการณ์ของฉันและของตระกูลของฉัน ว่าแท้จริงแล้วการมีอยู่ของฉันสำคัญต่อการศึกษาเจ้านายจริงหรือไม่ เพราะคนที่อยู่โดยปราศจากการช่วยเหลือของฉัน เขาก็สามารถพัฒนาตัวเอง ได้ดีพอตัว ฉันเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า จริง ๆ แล้วฉันช่วยส่งเสริมหรือฉุดรั้งเจ้านายกันแน่ ฉันคิดซ้ำแล้วซ้ำอีก