อดีตคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราทุกวัน เพียงแค่ 1 วินาทีที่ผ่านมาก็เป็นอดีตได้แล้วหรือแม้กระทั่งตัวอักษรแรกที่เราพิมพ์หรือกำลังอ่านอยู่ก็จะกลายเป็นอดีตเช่นกัน … อดีตมีหลายรูปแบบ เกิดขึ้นในหลายลักษณะ และเป็นอีกหนึ่งเครื่องมือที่สามารถสร้างความรู้สึกดีๆ ให้กับเราได้ หากว่า ! มันเป็นความทรงจำที่ดี …

เราเป็นมนุษย์คนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะลืมอดีตสักเท่าไหร่ ชอบเก็บไว้กับตัวเอง ลืมยาก แต่ก่อนก็คิดว่ามันคงไม่เป็นอะไร จนถึงตอนนี้ที่โตจนอยู่ปี3แล้ว ก็ยังเป็นคนลืมยาก ความลืมยากของเรานี้บางครั้งมันเลยเถิดไปถึงคำว่าความคับแค้นใจ … มันเกิดขึ้นกับเราแทบจะทุกช่วงเวลาแล้วถ้ายิ่งเจอคนที่สร้างอดีตอันเลวร้ายให้เราอยู่เนือง ๆ เราจะยิ่งแค้นไปใหญ่ …

ฟังแลดูน่ากลัวฮ่า ๆ แต่จะรู้ไหมว่า เรานี้แหละกลายเป็นคนที่เหนื่อยแทน กระวนกระวายแทนหากจะพูดว่าให้ปล่อยวางนั้น นั่นคือสิ่งที่ทำได้ 'ยาก' เราไม่ได้เป็นคนที่มีเพื่อนมากมายอะไร เผลอ ๆ เราเป็นคนที่ introvert ด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ได้ antisocial อะไร ด้วยความที่ไม่ได้เป็นคนที่มีเพื่อนไม่มากมายอะไร ลักษณะนิสัยอาจจะจริงใจเกินไปในสังคมที่อยู่ตอนนี้ เราเลยมีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบเรา ซึ่งเราเชื่อว่าทุกคนก็ต้องคิดว่ามันก็เป็นเรื่องปกติที่เราทุกคนบนโลกล้วนต้องโดน

แต่อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ว่า เราเป็นคนลืมยาก ชอบจำ เรื่องแย่ ๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา มันก็จะกลายเป็นอดีตเหมือนกับทุก ๆ เรื่อง และยิ่งแย่เรากลับยิ่งจำ เราไม่สามารถเสแสร้งตัวเองให้มีความสุขได้ ต่อให้เสแสร้งได้มันก็ไม่ใช่สุขจริง ... 

เหนื่อยเหมือนกันนะกับการที่ต้องปั้นหน้าหรือทำทุกอย่างที่ตรงข้ามกับความรู้สึกจริง แต่นั่นแหละ ทั้งหมดทั้งมวลมันคือสิ่งที่ต้องทำ เราหนีปัญหาไม่ได้ เราต้องเผชิญหน้ากับมัน หากเราลืมอดีตไม่ได้ ก็อย่าไปให้ความสำคัญอะไรกับมันมากมาย เพราะเราเองก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แหม ! พูดซะเหมือนทำง่ายเลย มันไม่ง่ายแต่ก็ต้องพยายามทำให้ได้

เราบอกตัวเองอยู่แทบทุกวันว่า ใครจะมองเรายังไง ใครจะใส่ร้ายเราว่าอย่างไร ให้แคร์หรือให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวมากที่สุด ถึงจะเถียงกับที่บ้านบ่อย แต่เขาก็ไม่ทำร้ายเรา คนอื่นที่เขาทำร้ายเรา คอยแต่จะนั่งอิจฉาเรา พูดใส่ร้ายเรา มันก็แสดงให้เห็นทัศนคติและปูมหลังที่เขาเป็น อย่าทำให้ตัวเองแย่ เพียงเพราะคนอื่นที่ไม่หวังดีกับเราเลย :)