เสพติดยิ่งกว่าน้ำตาลคือความคิดถึง

แป้ง buttermilk ชิ้นนุ่มขนาดบานเท่าจานชุ่มด้วยน้ำเชื่อมหวาน

เม็ดช็อกโกแล็ตชิปที่สั่งเพิ่มในแพนเค้กแตกละลายในปาก



รสหวานค่อยๆแทรกซึมตามประสาทลิ้น

ก่อนจะหายไปรวดเร็วพอๆกับเมื่อเริ่มลิ้มรส




พี่นายติดธุระอีกแล้ว

เป็นนัดดินเนอร์ครั้งที่สองในรอบเดือนที่เจ้าตัวส่งข้อความมาขอโทษ ก่อนผมจะออกจากหอ





เพิ่งเริ่มงานก็ต้องเป็นยังงี้

ผมมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจก




แบร์ พอดีเจ้านายพี่สั่งงาน--

ผมคว้ากระเป๋าสตางค์แล้วล๊อกประตูห้อง

ดันอยากกินแพนเค้กอยู่แล้ว

(พี่นายก็ชอบตามใจให้ผมเลือกร้าน)




—เดี๋ยวพี่นัดเราใหม่




ยังไงผมก็จะไป

นั่งคนเดียวก็ไม่แปลก

(แต่ผมคงไม่นั่งตรงบาร์หน้าครัว



…..บูธหลังร้านน่ะ เงียบดี

จะเสียเอาอย่างเดียวตรงที่พนักงานเสริฟ์มักไม่ค่อยเดินมาหา)




ไปไม่ได้...

… แต่คิดถึงเสมอนะ x





ผมได้แต่คิดถึงริมฝีปากของเจ้าของรอยจูบ

ตัวอักษร ‘x’ ขนาดเล็กสีดำดูเด่นบนจอมือถือ



พี่ชอบ เสียงพี่นายดังในหัวผม น่ารักดี

หวานกว่าอีโมติค่อนเป็นไหนๆ



ร้านไดเนอร์อยู่แค่ตรงข้ามหอผม

จะให้หาร้านสไตล์อเมริกันจ๋าในกลางลอนดอนก็ยาก

(เอาจริงคือผมขึ้เกียจเดินทาง

การอ่านหนังสือปีสามไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลย)



แต่คืนนี้ผมหวังจะพักเบรกกับพี่นาย



พักใจ

พักความคิด

พัก.... ความคิดถึงที่สุมกองเป็นหมอกหนาในหัวผม



(โดปามีนที่หลั่งจากการจินตนาการก็ใช่ย่อย)



ผมหวังจะนั่งตรงข้ามพี่นาย


มองคนผมหยิกสั่งเบอร์เกอร์ใหญ่ยักษ์มากิน


แล้วหัวเราะกับความพยายามของเขา

ดื่มกาแฟอุ่นๆเคล้าเรื่องเล่าจากที่ทำงานพี่นาย



หวัง


นั่นคือความผิดที่ใหญ่ที่สุดของผมใช่ไหม



ร้านเปิดเพลงของ The Penguins อีกแล้ว


แพนเค้กยังดูใหญ่คับจาน

แอบนึกแปลกใจ (ทั้งที่รู้สาเหตุ) ที่ผมกินไปได้แค่หนึ่งในสาม

Earth angel, earth angel

Will you be mine?

ผมรักในความวินเทจของร้าน

แต่ไม่คิดว่ามันจะย้อนกลับมาคุ้ยหัวใจตัวเองแบบนี้




Earth angel, earth angel

เหมือนน้ำเชื่อมจะหวานบาดลิ้น


ให้ตายเหอะ ผมเคยรู้สึกยังงี้เมื่อไหร่



I’m just a fool, a fool in love with you



หวัง

ก็ผมมันแค่คนเดินดิน


ที่ดันไปโง่หลงรัก

หลงคิดถึงนางฟ้า


หลงติดรสหวาน

หลงหวังเพราะความคิดถึง




โลกเงียบๆของผมเท่านั้นแหละ ที่หมุนช้าเอื่อยเฉื่อยเมื่อพี่นายหายไปจากมัน




เด็กแบร์​  ผมได้ยินเสียงพี่นายแว่วมา 

หยุดงอแงได้แล้ว



ผมยิ้มกับตัวเอง

ตักแพนเค้กอีกคำเข้าปาก



ความหวังทำร้ายหัวใจแค่ไหน

ผมก็รู้



แต่อยากเลือกจะรู้สึก

เลือกจะคิดถึง




… ก็อยากจะพักจากความจริงจังของชีวิต

เติมความหวานจากความหวัง

อนุญาตให้ตัวเองได้กินแพนเค้กชุ่มน้ำตาลให้สมอยาก



อนุญาตให้หัวใจคิดถึงนางฟ้าคนหนึ่ง



จะว่าผมดื้อ

ผมก็ยอม.

//

สองอาทิตย์ก่อนวิทยุเปิดเพลงนี้ เรานึกถึงพี่นายเลย

กว่าจะลงตัวก็มาตอนนี้ เราก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน > <

ร้าน diner อยู่ตรงข้ามหอเราที่แคนาดา ลอนดอนแพนเค้กไซส์เล็กมาก แต่ที่นี่มันใหญ่แบบที่พูดถึง ถ่าย

จากบูธหลังร้านแบบแบร์นั่งเลย