เราเข้ามาทำงานโดยที่วันนี้ไม่เด๋อแต่งตัวเป็นสาวออฟฟิศอีกต่อไป แต่ใส่กระโปรงเดนิมสีดำและเสื้อเชิ้ตลินินแขนสั้นแทน ไม่เปรี้ยวตีนเกินไปแต่ก็ไม่ได้ดูสุภาพชิบหายเหมือนครั้งที่แล้ว ค่อยรู้สึกเหมือนได้ทำงานบริษัทแฟชั่นขึ้นมาหน่อย อิ (ขอพูดเรื่องการแต่งตัวเยอะนิดนึง ทำงานบริษัทแฟชั่นทั้งที แหม)

วันนี้รู้สึกตื่นเต้นกว่ารอบที่แล้วอีก น่าะจะเป็นเพราะจะได้เจอเพื่อนฝึกงานคนอื่นๆ หลังจากที่ฉายเดี่ยวแบบเหงาๆคนเดียวเป็นเวลา3-4อาทิตย์

สรุปคือเด็กฝึกงานเยอะกว่าที่คิดไว้มาก แผนกเรามีเด็กฝึกงานสองคน แผนกการตลาดมีเด็กฝึกงานสองคน แผนกmerchandiseมีเด็กฝึกงานสี่คน แผนกvisualมีเด็กฝึกงานสองคน แล้วก็แผนกอื่นๆที่เราไม่รู้จักอีกเต็มไปหมด พูดง่ายๆคือเด็กฝึกงานล้นออฟฟิศเลยล่ะ

วันแรกมันก็จะมีความเคอะเขินหน่อย ด้วยนิสัยที่เข้าสังคมไม่ค่อยเก่งทำให้เวลาเราเพิ่งเจอใครแรกๆเราจะเงียบๆแล้วก็ไม่ค่อยยิ้ม แต่โชคดีที่เพื่อนแผนกเดียวกันเป็นคนน่ารักแล้วก็พยายามช่วยเหลือเราเรื่องงานตลอด (นางเริ่มฝึกก่อนเราสองอาทิตย์ แล้วก็เรียนBBAมา เริ่ด)

เรารู้สึกว่าเพื่อนๆฝึกงานน่ารักทุกคน ไม่มีใครแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันเท่าไหร่ ต่างคนต่างก็ทำงานของตัวเองไปเพราะแต่ละคนก็มีหน้าที่ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว อย่างเพื่อนแผนกเดียวกันก็รับผิดชอบคอนเท้นภาษาอังกฤษ เรารับผิดชอบคอนเท้นภาษาไทย เพื่อนอีกคนทำเรื่องวิเคราะห์การตลาดไรงี้

สิ่งเดียวที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดีคือความไม่ฉลาดของเราเอง ฮ่า..เรารู้สึกว่าทุกคนมีความรู้ทางด้านการตลาดหมดเลย เวลาเพื่อนฝึกงานคุยกัน เราจะได้แต่นั่งฟังโง่ๆเพราะเราไม่เข้าใจเว้ยแก แบบบางทีก็จะมีศัพท์เทคนิค analyticsอย่างโน้น SEOอย่างนี้ ซึ่งเราจะได้แต่มองตาปริบๆ ไม่สามารถร่วมวงสนทนาได้เลย ขอโทษที่ไม่ได้เรียนมา ฮือ :-(

อีกเรื่องคือบรรยากาศในออฟฟิศเป็นอะไรที่อินเตอร์แนชันแนลมากๆ พนักงานทุกคนพูดอังกฤษได้ เด็กฝึกงานทุกคนมาจากจุฬาภาคอินเตอร์​ (ถ้าไม่อินเตอร์ก็ต้องพูดอังกฤษได้ดีในระดับนึง) หรือไม่ก็คือเป็นเด็กนอกที่มาจากเมกาเลย เราไม่ได้พบว่ามันเป็นปัญหาเท่าไหร่เพราะเราเรียนอินเตอร์มา แต่การพูดอังกฤษตลอดเวลาทำให้เราค้นพบว่าเวลากลับมาคุยกับคนที่บ้าน เราจะมีความกระแดะอิ้งคำไทยคำขึ้นเป็นเท่าตัว หว่าว

อีกหนึ่งสิ่งที่เราเพิ่งค้นพบตอนมาฝึกงานฟูลไทม์ทั้งๆที่ควรจะค้นพบตั้งแต่ตอนมาฝึกพาร์มไทม์แล้วคือบริษัทมันตั้งอยู่ระหว่างบีทีเอสพระโขนงกับเอกมัยโดยที่ระยะทางจะเท่าๆกัน แต่ก่อนหน้านี้เราจะเดินไปพระโขนงเพื่อขึ้นบีทีเอสกลับบ้านทุกวัน ประเด็นคือ...คอนโดกูอยู่เอกมัย -_-