บันทึกนี้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อขอบคุณและจดจำว่าประสบการณ์ฝึกงานของเราสนุกสนานและเฮฮาขนาดนี้เพราะอะไร จะเรียกว่าความโชคดีในโชคร้ายหรือความโชคร้ายในโชคดีก็ได้แต่เราว่าเรามีเพื่อนๆฝึกงานที่ดีที่สุดในโลก แม้ว่าเราจะมีปัญหาอะไรในที่ทำงานหรือแม้ว่าเราอาจจะเหนื่อยกับชีวิตฝึกงานฟูลไทม์ที่แทบไม่มีเวลาพัก แต่คนพวกนี้เป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตฝึกงานแย่น้อยลงมาเยอะ

ในขณะที่เพื่อนเราคนอื่นๆชอบมาบ่นว่าเพื่อนที่ฝึกงานนิสัยไม่ดีบ้างล่ะ ไม่สนิทกันบ้างล่ะ ไม่ค่อยได้คุยกันบ้างล่ะ แต่สำหรับเรา..เพื่อนๆที่ฝึกงานของเราดีมากอย่าบอกใคร

เราเจอทั้งเพื่อนที่เรียบร้อย เพื่อนสายบวกที่พากันเที่ยว เพื่อนห้าวๆแมนๆคุยกัน เพื่อนอินเตอร์ที่พูดไทยไม่ชัด เพื่อนตัวเล็กนิสัยน่ารัก และเพื่อนโคตรร่าเริงที่เรียกรอยยิ้มจากทุกคน...ทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีและเป็นเพื่อนที่เรายังอยากติดต่อในอนาคต 

ขอบคุณทุกคนมากที่ทำให้พักเที่ยงของเราเป็นพักเที่ยงที่ไม่น่าเบื่อ เราชอบช่วงพักเม้ามอยกันที่ร้านน้ำผลไม้ปั่น เราชอบการแห่เดินไปกินข้าวแถวบริษัท เราชอบการแอบแว้บไปแม็กซ์แวลู่เพื่อซื้อขนม เราชอบการเดินเทียวไปเทียวมาที่โต๊ะของกันและกันเวลาอีกคนไม่มีอะไรทำ เราชอบมิตรภาพที่เกิดขึ้นในเวลาอันสั้นของพวกเรา

หวังว่าในอนาคตเราจะยังคุยกันอยู่นะทุกคน :-)

ขอบคุณจริงๆที่คอยสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

ขอบคุณที่เป็นส่วนหนึ่งในความทรงจำที่ดีที่สุดของการฝึกงานในครั้งนี้.