ณ ที่ใดที่หนึ่ง มีเด็กสาวผมสั้นสีดำไฮไลท์สลับกับสีส้มทรงผมบ๊อบ ผิวสีขาวเหลือง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มทั้งสองข้าง สีคิ้วน้ำตาล สวมเสื้อฮู้ดสีส้มอ่อน กางเกงยีนสีฟ้า สวมรองเท้าบู๊ทสีน้ำตาลเข้ม เธอกำลังยืนถือกระเป๋าเป้ไว้ด้านหลังของเธออยู่ในท่ามกลางถนนที่มีอาคารตึกระฟ้าสูงเด่นมากมายที่ผู้คนกำลังเดินพลุกพล่านผ่านเธอไป แต่ท่าทางของเธอกำลังหวาดกลัววิตกกังวลต่อบางสิ่งบางอย่างที่กำลังไล่ตามเธออยู่
"ฉันกำลังอยู่ที่ไหนกัน" เธอพูดพึมพำในใจ แต่ทว่าเธอรู้สึกสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเธอได้ยิงเสียงบางอย่างดังเกิดขึ้น
"นั่นไง มันอยู่นั้น ไปจับมันเร็ว" เสียงจากหนึ่งในกลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งมี 3 คน ซึ่งกำลังไล่ล่าเธออย่างไม่ลดละ เธอวิ่งฝ่าดงผู้คนอย่างหวุดหวิด เธอเดินไปถึงที่หน้าสถานีตำรวจแห่งหนึ่ง ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยจากกลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนั้น เธอไม่รอช้า เธอเดินเข้าไปในสถานีตำรวจ
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย" เธอตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจากกลุ่มตำรวจที่อาศัยอยู่ในสถานีตำรวจแห่งนั้น จนมีตำรวจรายหนึ่ง เขาเดินเข้ามาถามเธอ
"เกิดอะไรขึ้นครับ" เขาถาม
"คือฉันถูกหลอกมาค่ะ ฉันเป็นนักท่องเที่ยว แล้ว....." เธอหยุดชะงักไปชั่วครู่หนึ่งเมื่อสายตาของเธอนั้นสะดุดมองไปที่กลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มนั้นยืนอยู่ที่หน้าสถานีตำรวจ แล้วพวกเขากำลังจ้องมองเธออยู่ แล้วเธอใช้นิ้วชี้นั้นชี้ไปยังพวกเขา
"คนพวกนั่นแหละค่ะ พวกมันหลอกฉันมา....." ตำรวจนายนั้นกำลังมองไปยังกลุ่มชายฉกรรจ์ตามที่เด็กสาวเธอชี้
"อ่อ...." เขารับทราบ "คุณวางใจได้เลย เดี๋ยวพวกเราจะจัดการให้"
เธอรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อได้ยินเขาพูดเพื่อรับประกันความปลอดภัยแก่เธอ เธอจึงกล่าวคำขอบคุณให้กับเขา แต่ทว่าเมื่อเธอกำลังก้าวเดินออกไปจากสถานีตำรวจแห่งนั้น จู่ๆ เธอกลับรู้สึกหายใจติดขัดที่คอของเธอ จนภาพตรงหน้าที่เธอกำลังมองเห็นอยู่นั้น เลือนรางจนดวงตาทั้งสองข้างของเธอหลับสนิทไป หัวใจของเธอก็ได้หยุดเต้นลง
............
ซ่าๆ
เสียงจากคลื่นทะเลที่พัดเข้าชายฝั่งที่เต็มไปด้วยหาดทราย บนหาดทรายก็มีเปลือกหอยมากมาย นอกชายฝั่งมีโขดหินโสโครกและกิ่งไม้ที่ลอยน้ำอยู่ประปราย เด็กสาวได้ตื่นขึ้นมาด้วยความงงงวย เธอหันมองไปรอบๆ แต่จู่ๆ มีบางสิ่งบางอย่างที่ให้เธอตกใจ
เธอเห็นสิ่งมีชีวิตตัวหนึ่ง มีรูปร่างคล้ายกับวาฬสีน้ำเงิน แต่ที่หางของมันมีครีบทั้งหมดมี 4 ครีบ มันกำลังดำน้ำลงทะเลหายไปทิ้งให้เธอยืนมองดูมันอยู่บนชายหาดอยู่ตามลำพัง ทันใดนั้นเองเธอได้ยินเสียงบางอย่างที่ลอยมาตามสายลมที่พัดผ่านเธอ
"เมย์"
เสียงเรียกชื่อของเด็กสาวคนนั้น ทำให้เธอมองหาที่มาของต้นทางของเสียงนั้น เธอเริ่มเงยหูและตั้งใจฟังเพื่อที่จะจับทิศทางต้นกำเนิดของเสียงขานชื่อเธออีกครั้ง
"เมย์"
เธอได้ยินเสียงเรียกชื่อของเธออีกครั้ง เธอจับได้ว่าทิศทางต้นกำเนิดของเสียงนั้นมันมาจากทิศตะวันตก เธอรีบเดินไปยังที่ตะวันตกจนมาถึงผู้คนกลุ่มหนึ่งกำลังมุงดูอะไรบางอย่างด้วยความสงสัยของเธอ เธอจึงเข้าไปแหวกในฝูงชนเพื่อคลายความสงสัยแต่แล้วจู่ๆ ทำให้เธอชะงักและเธอรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
เธอเห็นร่างของมนุษย์ที่อยู่ในสภาพที่เหลือแต่โครงกระดูกจนจำไม่ได้ แต่เธอพิจารณาและสังเกตดีๆ แล้วรู้ว่าร่างนั้น เป็นร่างของเด็กสาวที่กำลังยืนดูร่างที่ไร้วิญญาณของตนเองที่อยู่ในท่ามกลางของผู้คนจำนวนมาก แล้วเธอก็มองไปยังที่ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่ง ท่าทางเธอเสียใจกับร่างที่ไร้วิญญาณอย่างมาก เธอร่ำไห้และเรียกชื่อเธอว่า
"เมย์...."
............
"สวัสดีค่ะ ท่านผู้ชมค่ะ นี่คือสถานที่ที่มีการค้นพบร่างของผู้เสียชีวิตรายหนึ่งที่มีการยืนยันผลชันสูตรในทางนิติเวชออกมาแล้วว่าตรงกับนักท่องเที่ยวที่หายตัวไปเมื่อหลายเดือนก่อน ซึ่งคาดการณ์ว่าน่าจะเป็นหนึ่งในเหยื่อการค้ามนุษย์ ในขณะนี้อยู่ในระหว่างการสืบสวนของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับประเด็นนี้ หากมีความคืบหน้าจะแจ้งให้ทราบต่อไป"
เสียงจากผู้ประกาศข่าวจากช่องรายการที่ออกอากาศอยู่บนโลกออนไลน์ ในขณะเดียวกันนั่นเอง ครอบครัวของเด็กสาวที่ชื่อเมย์ กำลังนำกองผ้าสีขาวที่รองรับด้วยพานสีทองเหลืองทองไปยังที่เรือลำหนึ่งหลังจากนั้น เรือลำนั้นได้นำไปสู่ที่ปากอ่าวแม่น้ำ
"เอาละ ช่วงเวลาต่อไปนี้นะครับ เราจะส่งกองกระดูกของผู้วายชนม์ลงที่แม่น้ำ เพื่อปลดปล่อยแด่ดวงวิญญาณนะครับผม" สัปเหร่ออธิบายแก่ครอบครัวของเธอและได้กล่าวคำอนุญาตแก่เทพเจ้าสายน้ำเพื่อเริ่มทำพิธี
"แด่ท่านเทพแห่งมหาท้องนที ข้าพเจ้าขออัญเชิญท่านให้เข้ามาร่วมปลดปล่อยดวงวิญญาณดวงนี้ ให้ไปสู่สัมปรายภพด้วยเทอญ"
เมื่อคำขออนุญาตได้สิ้นสุดลง จู่ๆ ได้เกิดคลื่นน้ำทะเลพัดเข้ามายังเรือของพวกเขาอยู่ช่วงครู่หนึ่งและแล้วกระดูกของเมย์ได้จมลงสู่ท้องปากอ่าวแม่น้ำ ส่วนเมย์ที่ยืนอยู่ท้ายของกราบเรือลำนั้น เธอเห็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่มีรูปร่างคล้ายปลาขนาดใหญ่มันกำลังอ้าปากที่มีเขี้ยวเพื่อจะกลืนเธอ แต่เธอกำลังยิ้มให้มัน
"ฉันพร้อมแล้ว"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in