ห่างหายไปนาน ไดอารี่อันแรกมีแต่เขียนความทุกข์ระทมใจซึ่งเดี๋ยวฉันก็จะลบมันทิ้งแล้ว มีไว้ก็อายเปล่าๆ

เมื่อวาน(1/11/64) เป็นวันแรกที่ฉันไปสังเกตการสอนที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในจังหวัดของตัวเอง แล้วมันก็เป็นโรงเรียนเก่าของฉันด้วย รู้สึกคิดถึงบรรยากาศมากๆ ถ้ามีเพื่อนๆอยู่ด้วยก็คงจะดี

แต่วันพุธนี้จะออกไปกินข้าวกับเพื่อนคนนึงแหละ ค่อยหายคิดถึงหน่อย

ไม่ใช่ว่าฉันมาสังเกตการสอนคนเดียวนะคะ มีเพื่อนในเมเจอร์เดียวกันมาด้วยอีก2คน ฉันลืมบอกใช่ไหมคะว่าฉันเรียนอะไร ก็ ก็เรียนครูยังไงล่ะคะ *หัวเราะแห้ง* 

อืม ก่อนจะมาสังเกตการสอนฉันฝึกใส่คัทชูเดินที่บ้านอยู่2-3ครั้งค่ะ ค่อนข้างลำบากเลย พอมาใส่เดินจริงๆเมื่อวานก็ลำบากกว่าเดิมอีกร้อยเท่า ฉันเลยตัดสินใจว่าแต่นี้ไปจะใส่รองเท้าผ้าใบมาแทนค่ะ

กระโปรงก็ด้วย กระโปรงที่ทางการก็คือกระโปรงทรงเอยาวเท่าเข่า ฉันอยากจะบ้าตายกับกระโปรงตัวนี้มาก เพราะฉันใส่แล้วมันแน่นก้น! 

ต่อให้ฉันขยับซื้อเอวที่ใหญ่กว่าตัวเองสักหนึ่งไศส์มันก็ยัง แน่น ก้น อยู่ดีฉันไม่เข้าใจจริงๆค่ะ เป็นกระโปรงที่ห่วยแตกและไร้การคล่องตัวเสียจริงๆ โดยเฉพาะตอนเข้าห้องน้ำ ฉันยืนคิดอยู่นานเลยว่าจะถอดมันออกยังไง

จะไม่บอกก็แล้วกันนะคะว่าฉันเข้าห้องน้ำยังไง น่าขำออกค่ะ ไม่เอา

แต่ต้องยอมรับนะคะว่าใส่รองเท้าคัทชูและกระโปรงทรงเอเข้าด้วยกันแล้วสวยมาก

สวยแต่ลำบากฉันก็ไม่เอาหรอกค่ะ

เมื่อวานพอฉันกลับบ้านฉันก็ต้องนวดหน้าแข้งยกใหญ่ ตื่นเช้ามาก็ปวดๆอยู่ แต่ตอนนี้ใส่ผ้าใบและกระโปรงพลีทแล้ว สบายมาก!

การมาที่โรงเรียนเก่าในบทบาทของครูนักศึกษาทำให้หลายๆอย่างเปลี่ยนไป

ปกติเขาไม่ให้นักเรียนขึ้นลิฟต์ แต่เพราะเราเป็นนักศึกษาครูเราเลยขึ้นได้ (ถึงแม้ตอนนี้นักเรียนจะพากันขึ้นเยอะแยะไปหมดแล้วก็เถอะ ดีแล้วแหละ มีลิฟต์ไว้แค่ให้ครูใช้นี่มันจะอภิสิทธิ์ชนเกินไปหน่อยแล้ว!)

ปกติห้ามนักเรียนชาร์จมือถือหรืออะไรต่างๆ แต่พอเราเป็นนักศึกษาครูก็ใช้ได้ไม่มีใครว่า (จริงๆนักเรียนเขาแอบใช้กันมาตั้งนานจนครูเขาเลิกด่าแล้วค่ะ ดีแล้วแหละ ก็จ่ายค่าเทอมแท้ๆจะใช้ไม่ได้ได้ยังไง!)

ปกติห้ามนักเรียนใส่รองเท้าเดินบนอาคาร แต่เพราะเราเป็นนักศึกษาครูก็ใส่เดินได้ ซึ่งอันนี้ยังถือเป็นกฎอยู่ โดยส่วนตัวฉันรู้สึกว่า ใจนึงก็เข้าใจว่าถ้าเดินด้วยรองเท้าเยอะๆพื้นมันจะสกปรก แต่มาคิดอีกทีพื้นของโรงเรียนเป็นซีเมนต์ทั้งนั้นเลยนี่นามันไม่มีโคลนอะไรอยู่แล้วอย่างมากก็แค่ฝุ่น แต่ประสบการณ์การเป็นนักเรียนมาทำให้ฉันรู้สึกว่ารองเท้าครูมันสะอาดกว่ารองเท้านักเรียนจริงๆนั่นแหละ เพราะครูไม่ค่อยไปไหนไง พวกเรามีวิชาพละที่ต้องลงสนาม มีเข้าห้องน้ำให้เท้าเปียกๆ (ครูก็เข้าห้องน้ำครู แต่ห้องน้ำครูมักจะแห้งกริบเสมอเลย)

ก็นั่นแหละ ฉันหวังว่าสักวันเราจะไม่ได้ถอดรองเท้าขึ้นอาคารกันแล้วหันมาจ้างแม่บ้านทำความสะอาดให้เยอะๆแทน

พอแล้ว มาที่วันนี้ดีกว่า ตอนนี้เป็นช่วง9โมงเช้า ฉันนั่งเขียนไดอารี่นี้ในห้องแอร์เย็นๆอยู่ วันนี้ทุกอย่างยังโอเคอยู่ ไว้ฉันจะมาเขียนเพิ่มนะคะ

สวัสดีค่ะ ขอให้มีวันที่ดี