"พระอาทิตย์ดูเซื่องซึมมาหลายวันแล้ว พวกเราต้องช่วยให้พระอาทิตย์กลับมาสดใสเหมือนเดิมนะ" สัตว์โลกคุยกัน

เหล่านกส่งเสียงตอบ "เราจะส่งตัวแทนไปสอบถาม เผื่อจะช่วยเหลืออะไรได้"

นกอินทรีตัวหนึ่งบินขึ้นไปหาพระอาทิตย์ และถามว่า "พระอาทิตย์ พวกเราเห็นเธอไม่สดใสเลย เป็นอะไรหรือเปล่า"

"ฉันคิดถึงลูกสาวของฉันน่ะ ตั้งแต่ฤดูฝนจากไป ฉันก็ไม่ได้เจอกับลูกสาวอีกเลย"

"ฤดูฝนพาลูกสาวของเธอไปเหรอ? งั้นพวกฉันจะไปตามหาฤดูฝนให้นะ"

ข่าวถูกประกาศออกไป สัตว์ทุกตัวที่มีขา สัตว์ทุกตัวที่มีปีก และสัตว์ทุกตัวที่มีครีบ พากันออกตามหาฤดูฝนไปทั่วทั้งโลกอยู่นานหลายเดือน แต่ไม่มีใครพบกับฤดูฝนเลย พระอาทิตย์ที่เปลี่ยนจากหดหู่เงียบเหงา ก็เริ่มเปลี่ยนไป

"พวกเราต้องรีบตามหาลูกสาวพระอาทิตย์ให้เจอ ตอนนี้พระอาทิตย์อารมณ์ร้อนรน ฉายแสงรุนแรงจนพวกเราแสบตัวกันไปหมดแล้ว" พวกสัตว์พูด "ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ต้นไม้จะล้มตาย ลำธารจะเหือดแห้ง ผืนดินจะกลายเป็นทะเลทราย และพวกเราจะตายกันหมด"

"แต่เราจะไปหาฤดูฝนได้ที่ไหนอีก เราหาไปทั่วโลกแล้ว" ทุกคนนิ่งเงียบ ไม่มีคำตอบ

แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งประกาศดังลั่น "พวกเธอต้องหยุดตามหาฤดูฝน"

สัตว์โลกส่งเสียงฮือฮาที่เห็นชายชราคนหนึ่งถือไม้เท้าพยุงตัวมากลางวงประชุมของสัตว์โลก เสียงซุบซิบไปทั่วทุกมุมห้อง

"ผู้เฒ่าบนภูเขาวิเศษ"

"ท่านอุตส่าห์ลงมาจากภูเขาวิเศษเลย"

"พวกเรารอดแล้ว"

นกฮูก เสือ วาฬ และตั๊กแตน ที่นั่งเป็นประธานร่วมกันในที่ประชุมซุบซิบกันอยู่ครู่หนึ่ง ตั๊กแตนก็ถามว่า

"ท่านผู้เฒ่ามีข้อชี้แนะประการใด โปรดช่วยเหลือพวกเราด้วย"

"พวกเธอเสียเวลาตามหาฤดูฝนไปก็เท่านั้น เพราะตอนนี้เขากำลังลาพักร้อน และจะกลับมาเมื่อโลกของเราพร้อมสำหรับเขา"

"แต่ลูกสาวของพระอาทิตย์..." เสือสงสัย

"ทั้งเจ็ดนาง ก็จะกลับมาพร้อมกันเมื่อฤดูฝนกลับมา"
 
"แต่ตอนนี้พระอาทิตย์กำลังไม่สบายใจ ทำให้อากาศร้อนระอุไปทั่วโลก ถ้าไม่ทำอะไรเลยพวกเราจะตายกันหมด"

"ถ้าเช่นนั้น พวกเธอต้องมาช่วยให้ฉันชวนฤดูฝนกลับมา"

"เราจะทำอย่างไรดี"

ผู้เฒ่าบนภูเขาวิเศษบอกแผนการณ์ให้ฟัง เมื่อสัตว์ทั้งหลายเข้าใจแล้ว ผู้เฒ่าก็กลับไปที่ภูเขาวิเศษเพื่อเตรียมพิธีเชิญฤดูฝน

เช้าวันรุ่งขึ้น แมวดำตื่นจากที่นอน มันจ้องมองรอจับนกที่ออกมากินแมลงตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย แต่มันก็รอจนหน้าเหี่ยวแห้ง เพราะตลอดทั้งวันก็ไม่มีนกออกมากินแมลง

ที่เป็นเช่นนั้น เพราะบรรดานกทั้งหลายเคร่งครัดคำสั่งที่ให้งดกินแมลงเป็นเวลาเจ็ดวัน จึงพากันออกไปหาผลไม้เล็กๆ กินแทน

แมลงทั้งหลายจึงออกไปช่วยกันตอมดอกไม้ที่เบ่งบานกันได้อย่างสบายใจ

เพียงสัปดาห์เดียว ต้นไม้ใบหญ้าทั่วโลกก็เขียวสะพรั่ง

ปลาเล็กและปลาใหญ่ในแม่น้ำลำคลอง รวมถึงตัวนากและบีเวอร์ ช่วยกันเก็บกวาดเศษขยะ กิ่งไม้และใบหญ้าออกจากทางน้ำ ปลาใหญ่ในมหาสมุทรไปรวมตัวกันต้อนกระแสน้ำอุ่นให้ไหลเป็นทิศทางเดียวกัน

ผู้เฒ่าขึ้นไปยืนโบกไม้เท้าอยู่บนยอดภูเขารูปร่างประหลาด ที่ปลายไม้เท้ามีไอน้ำพุ่งออกมาเป็นทางยาว แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตั๊กแตนเงยหน้าขึ้นมาถาม "ทำไมฤดูฝนถึงยังไม่มา"

"คิดว่า ความชื้นคงยังไม่พอ ขอรบกวนคุณตั๊กแตนส่งข่าวไปขอความช่วยเหลือหน่อย"

วันรุ่งขึ้น ช้างทุกตัวไปรวมตัวกันที่ลำธารที่เริ่ทแห้งขอด วาฬทั้งหมดก็รวมตัวกันกลางมหาสมุทร เมื่อถึงเวลาที่นัดหมาย ทั้งช้างและวาฬก็พ่นน้ำออกมาเป็นละอองโปรยปราย ผู้เฒ่าก็พ่นละอองน้ำจากปลายไม้เท้าวิเศษออกมาพร้อมกัน

ทันใดนั้น เมฆบนฟ้ามารวมตัวกันชมละอองน้ำ มันรู้สึกอยากเล่นสนุกด้วย จึงชวนเมฆทั้งฟ้ามารวมกัน สายฟ้าก็ตามมาด้วย ลมก็รีบแวะมาดูด้วยความแปลกใจ

ไม่นาน ฝนก็ตกลงมา สัตว์ทุกตัวล้วนดีใจ เงยหน้าขึ้นมอง รอชมลูกสาวของพระอาทิตย์

ฝนตกลงมาได้ราวๆ หนึ่งชั่วโมงก็หยุดลง บรรดาเมฆพากันแยกย้ายออกไปหากิน จนพระอาทิตย์โผล่ออกมาฉายแสงแรงแยงตาสัตว์ทุกตัวที่จ้องมอง พวกมันจึงหันหลังให้พระอาทิตย์

ทันใดนั้น มันก็มองเห็น ลูกสาวพระอาทิตย์ทั้งเจ็ด ม่วง คราม น้ำเงิน เขียว เหลือง แสด แดง ออกมาเริงร่ากลางท้องฟ้า

ตั๊กแตนหันมาขอบคุณผู้เฒ่าบนภูเขาวิเศษ

"ไม่เป็นไร ถ้าพระอาทิตย์ออกตามหาลูกสาวอีก พวกเธอคงรู้แล้วว่าต้องทำอะไรบ้าง"